Πώς βρήκε η 22η Απριλίου τις ξένες εφημερίδες
Όταν οι New York Times έγραφαν ότι για τη Χούντα έφταιγε ο Παπανδρέου και "εκείνος ο δημαγωγός ο γιος του".
- 21 ΑΠΡ 2020
Την επομένη του πραξικοπήματος, τα αντανακλαστικά του διεθνή Τύπου υπήρξαν εξαιρετικά. Με τις λίγες πληροφορίες που είχαν διαρρεύσει και με τις υποθέσεις και τα σενάρια να έχουν μπει στην πρώτη γραμμή, οι εφημερίδες προσπάθησαν να αποκωδικοποιήσουν τι ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα.
Δεν μίλησαν για “Επανάσταση”, δεν επιδοκίμασαν τη Χούντα, την κατέκριναν από τη δική τους σκοπιά, εναρμονισμένες με το συμφέρον και την πολιτική των χωρών στις οποίες αυτές οι εφημερίδες κυκλοφορούσαν. Και στις ΗΠΑ, και στη Γαλλία και στη Σοβιετική Ένωση, οι μεγάλες εφημερίδες ήταν σκωπτικές, καταδίκασαν και στην περίπτωση των New York Times, απέδωσαν και γρήγορα γρήγορα ευθύνες. Ακολουθούν τρία άρθρα από τις 22 Απριλίου του 1967, όπως αυτά δημοσιεύτηκαν στους ‘New York Times’, στη ‘Le Monde’ και στην ‘Pravda’:
New York Times, Σάββατο 22 Απριλίου 1967
“Η στρατιωτική δικτατορία που μόλις επιβλήθηκε στην Ελλάδα δεν μπορεί να συγχωρεθεί με κανέναν τρόπο. Αυτή η χώρα επιβίωσε από καταστάσεις πολύ πιο δραματικές, από την απόπειρα των κομμουνιστών να πάρουν την εξουσία το 1944 και από τον Εμφύλιο Πόλεμο του 1944-1949, χωρίς να χρειασθεί μια δικτατορία. Είναι αμφίβολο αν ο βασιλιάς Κωνσταντίνος εξέθρεψε ο ίδιος το πραξικόπημα, αλλά είναι βέβαιο ότι οι άστοχοι πολιτικοί ελιγμοί του συνέβαλαν στη δημιουργία μίας κατάστασης ευνοϊκής για το πραξικόπημα (…). Πάντως, ο κ. Παπανδρέου και εκείνος ο δημαγωγός ο γιος του ευθύνονται εξίσου. Ο πατέρας επειδή έχασε μία μοναδική ευκαιρία να προχωρήσει σε μία κοινωνική και οικονομική μεταρρύθμιση. Ο γιος, επειδή ζητώντας ανοικτά την υποστήριξη της άκρας αριστεράς, έκανε τη βεντέτα μεταξύ της οικογένειας Παπανδρέου και του βασιλιά έναν εθνικό αγώνα εναντίον της ίδιας της μοναρχίας. Η ΕΡΕ ευθύνεται το ίδιο επειδή είναι αυτή που ύστερα από οκτώ χρόνια σταθερής διακυβέρνησης ενόθευσε τις εκλογές του 1961, που μπορούσε πάντως να κερδίσει, επιτρέποντας στον κ. Παπανδρέου να πάρει την εξουσία. Ευθύνεται, λοιπόν, όλος ο κόσμος αλλά η απόδοση ευθυνών δεν θα λύσει κανένα από τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει τώρα η Ελλάδα.”
Le Monde, 22 Απριλίου 1967
“Η τελευταία απόπειρα να ελεγχθεί η κατάσταση ανελήφθη από τον διάδοχο του κ. Καραμανλή στην ηγεσία της ΕΡΕ τον κ. Κανελλόπουλο. Αυτός πίστεψε ότι θα σύρει στον χορό του τα μικρά κόμματα της Δεξιάς και τους αποστάτες του Κέντρου, προσφέροντάς τους μια αναθεώρηση του εκλογικού Νόμου, η οποία θα εξυπηρετούσε τα συμφέροντά τους. Μπροστά στην άρνησή τους να δεχθούν μια παρόμοια εξέλιξη, η κυβέρνηση, σίγουρη ότι θα μειοψηφούσε στο Κοινοβούλιο αποφάσισε, με τη βασιλική έγκριση, να διαλύσει τη Βουλή και να καθορίσει τις εκλογές για τις 28 Μαΐου. Ωστόσο, το άγνωστο παρέμενε: ήταν ακόμη δυνατόν, εν έτει 1967, να οργανωθούν “εκλογές” στα μέτρα τους; Η απάντηση δόθηκε την Παρασκευή το πρωί με το πραξικόπημα. Λίγες και αντιφατικές οι πληροφορίες που φτάνουν από την Αθήνα δεν επιτρέπουν ακόμα να προσδιορισθούν σαφώς η φύση και το βεληνεκές του γεγονότος. Όλα όμως μοιάζουν να δείχνουν ότι το ίδιο το καθεστώς μπορεί να διακυβεύεται πλέον.”
Πράβντα, 22 Απριλίου 1967
“Οι υπερατλαντικοί εταίροι της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ φοβούνται σαν τη φωτιά την ανάδειξη σε αυτήν τη χώρα μίας εθνικής κυβέρνησης που θα ακολουθούσε ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική. Οι οργανωτές του αντισυνταγματικού πραξικοπήματος, που έγινε με τη συμφωνία της βασιλικής αυλής και των ακροδεξιών δυνάμεων της χώρας, φοβήθηκαν τι θα αποφάσιζε ο ελληνικός λαός στις εκλογές του προσεχούς Μαΐου. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που θέλησαν να εμποδίσουν την πλειοψηφία των εκλογών από το να δώσουν τις ψήφους τους στους υποψήφιους του Κέντρου και της ΕΔΑ.”
