Ζήσε μια μέρα στα 60’s

Το Oneman δίνει για μια μέρα το τιμόνι στο AD&PR Lab του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Το κείμενο που θα διαβάσεις παρακάτω αποτελεί μέρος μίας ενέργειας κατά την οποία πάνω από 40 φοιτητές του AD&PR Lab πρότειναν, έγραψαν και δημοσιεύουν το δικό τους κείμενο στο Oneman. Μπορείς να διαβάσεις όλα τα κείμενα των φοιτητών στο microsite που δημιουργήσαμε για την ενέργεια.

Τα trends έρχονται και παρέρχονται, ως γνωστόν, και το trend του σήμερα είναι να μιμούμαστε το χθες. Παντού γύρω μας, οι περασμένες δεκαετίες έχουν αφήσει τα σημάδια τους, ακόμα και σε ανθρώπους που δεν τις έζησαν ποτέ. Έτσι λοιπόν, είμαστε όλοι εμείς οι παρελθοντολάγνοι που αναζητάμε ένα φίλτρο που να κάνει τις φωτογραφίες μας να φαίνονται πιο αναλογικές, γυαλιά οράσεως που να μοιάζουν με του παππού μας, μαγαζιά που να παίζουν swing και jazz και αυτοκίνητο που να έχει κάτι ρετρό (αλλά να είναι νέας τεχνολογίας, βεβαίως). Τα 50’s, τα 60’s, τα 70’s και ούτω καθ’ εξής, έχουν κάνει την επιστροφή τους στη μόδα, τη διακόσμηση, τη μουσική και την αισθητική μας γενικότερα.

Σύμφωνα με τη Wikipedia, όταν αναφερόμαστε στα 60’s, εννοούμε την περίοδο που ξεκίνησε γύρω στο 1963 και που τελείωσε κάπου στο 1974. Τα “Swinging Sixties” (όρος που αναφέρεται στο “χαλάρωμα” των ηθών και των ταμπού τα οποία διέκριναν την κοινωνία κατά τις προηγούμενες δεκαετίες) μάς άφησαν εικόνες κοριτσιών που τσίριζαν και τράβαγαν τα μαλλιά τους στις συναυλίες, μίνι φορεμάτων και πολλές ταινίες με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Με λίγη φαντασία, μπορείς κι εσύ να βάλεις στη μέρα σου λίγο 60’s (χωρίς να χρειαστεί να δεις ταινία της Βουγιουκλάκη).

Τι να ακούσεις

Ό,τι είδος μουσικής και αν απολαμβάνεις να ακούς και να χορεύεις, πρέπει να παραδεχθείς ότι εκεί στα 60’s περνούσαν καλά με τη μουσική τους. Από το 1960 μέχρι το 1969, η μουσική διακυμαινόταν από τζαζ σε ροκ (και ξανά σε τζαζ) και από ποπ σε easy listening. Στα charts της εποχής, θα βρεις πολύ Beatles στις πρώτες θέσεις, και ονόματα όπως Beach Boys, The Four Seasons, Nancy Sinatra, The Mamas and the Papas κ.ά.. Αν είσαι οπαδός της κλασικής ροκ μουσικής, ξέρεις πολύ καλά ότι εκεί στο ‘60 ξεκίνησαν όλα. Το rock ‘n’ roll μεσουρανούσε και τα κορίτσια αντιδρούσαν κάπως έτσι..

Αν πάλι προτιμάς τη soul, βάλε στο πικ­απ Marvin Gaye, Aretha Franklin, Sly and the Family Stone, Wendy Rene. Και πάλι θα είσαι στο πνεύμα της εποχής.

Όσο για το πικ­απ, ε, η αλήθεια να λέγεται, αν θέλεις να μπεις στο πετσί του ρόλου, πρέπει να έχεις πικ­απ και να ακούσεις μουσική αναλογικά.

Τι να φορέσεις

Αναφορικά με τα trends που λέγαμε προηγουμένως, αν κάνεις μια βόλτα στα μαγαζιά θα συνειδητοποιήσεις ότι πολλά από τα κομμάτια που βλέπεις μοιάζουν εκπληκτικά με τη γκαρνταρόμπα του παππού σου (ό,τι έχεις δει στις παλιές του φωτογραφίες τουλάχιστον).Στις αρχές των 60’s, η μόδα είχε πολλά κατάλοιπα από εκείνη των 50’s. Συντηρητικό στυλ,

κλασικές γραμμές και design. Από την άλλη, προς το τέλος της δεκαετίας, ξεκίνησε η τάση της ψυχεδέλειας, με τα πολύ έντονα χρώματα και τα σχέδια που ζαλίζουν, κάτι που συνεχίστηκε και σε όλη τη δεκαετία του ‘70.

Αλλά, κατά την προσωπική μου άποψη, η πιο κομψή περίοδος και για την αντρική και για τη γυναικεία μόδα, υπήρξαν τα μέσα των 60’s. Κάπου εκεί ήταν που το στυλ των Mods είχε τη μεγαλύτερη απήχηση, και που το Λονδίνο έγινε κέντρο μόδας πιο ζηλευτό από το Παρίσι.

Ίσιες γραμμές, παντελόνια πιο στενά, μονοχρωμία, προσεγμένες γραβάτες, ρίγες, καρό και κουρέματα που θα ζήλευαν κι οι Oasis.

Κι αν δεν πείστηκες για την ομοιότητα με το σήμερα, δες τις παρακάτω φωτογραφίες:

60’s 

σήμερα

60’s

σήμερα

60’s

σήμερα

Πού να βγεις

Είναι γνωστό πως εδώ και πολλά χρόνια μπορείς να βγεις στην Αθήνα και να ακούσεις τζαζ, να χορέψεις swing, να πιεις τον καφέ σου και να φας την πάστα σου σε ζαχαροπλαστεία που μετρούν πολλά χρόνια ζωής, και στα τραπεζάκια τους έχουν καθίσει σπουδαίες προσωπικότητες ­ φίρμες του ‘60 και του ‘70. Θα μπορούσα να γράψω σελίδες και σελίδες για τα παλιά μαγαζιά της Αθήνας, αλλά αντί γι’ αυτό, θα σού μιλήσω για μαγαζιά που ξεκίνησαν τη λειτουργία τους στο σήμερα αλλά θυμίζουν κάτι απ’ το χτες.

Αγαπημένο στέκι μου αποτελεί το Ginger Ale στα Εξάρχεια. Όλη η αισθητική του καταστήματος είναι ρετρό, ο καφές στο σαλονάκι του θυμίζει επίσκεψη στο σπίτι της γιαγιάς και οι μουσικές, jazz, soul, funky.

Με διακόσμηση 50’s και 60’s επίσης, το Drunk Sinatra στη Θησέως τιμά τον Frank Sinatra (που συχνά υπήρξε και drunk). Αν είσαι τολμηρός, λίγο πιο αργά το βράδυ μπορείς και να χορέψεις σε jazz και funky ρυθμούς.

Το Petite Fleur στο Κολωνάκι μου δίνει την εντύπωση του μέρους που τα νέα ζευγάρια τότε στα 60’s έβγαιναν ραντεβού, μακριά από τον πολύ κόσμο, με ωραία γλυκά και σοκολάτες. Το κατάστημα διαθέτει και πικ­απ συνοδευόμενο από μία ικανοποιητική ποικιλία δίσκων, από τους οποίους έχεις τη δυνατότητα να κάνεις και παραγγελιά για ν’ ακούσεις το αγαπημένο σου κομμάτι.

Tι να δεις

Από την άλλη, αν δε θες να το κουνήσεις καθόλου από τον καναπέ σου,ούτε να παιδεύεσαι να συνδυάσεις τη γραβάτα με το Oxford παπούτσι, σου έχω και κάποιες προτάσεις για ταινίες και σειρές.

Τα 60’s υπήρξαν αδιαμφισβήτητα μία σπουδαία δεκαετία για τους σινεφίλ. Το ασπρόμαυρο είχε ήδη δώσει τη θέση του στην έγχρωμη εικόνα στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ακόμη δε γυρίζονταν ασπρόμαυρες ταινίες. Μία απ’ αυτές είναι και το Dr. Strangelove or How I learned to stop worrying and love the bomb, του Stanley Kubrick (1964), που αναφέρεται σε έναν ψυχάκια στρατηγό που βάζει σκοπό ζωής να ανατινάξει το σύμπαν στον αέρα. Η συγκεκριμένη υπήρξε μία από τις πρώτες πιο επιτυχημένες ταινίες του Kubrick που τον καθιέρωσε ως έναν δημιουργό που απολαμβάνει να προκαλεί.

Μία ακόμη ταινία που θυμάμαι όταν ακούω “60’s” είναι το “To sir, with love” (1967). Με το ομώνυμο κομμάτι της LuLu, που έγινε μεγάλη επιτυχία τη χρονιά που η ταινία έκανε πρεμιέρα, η υπόθεση σε βάζει μέσα στις αμερικανικές σχολικές αίθουσες της εποχής, παρακολουθώντας τους “επαναστάτες χωρίς αιτία” που χορεύουν ασταμάτητα shake.

Όσο αφορά τις σειρές, δε θα σου μιλήσω για επιτυχίες της εποχής, καθώς τα αρχεία τους είναι πολύ σπάνια και η ποιότητα της εικόνας κάκιστη. Γι’ αυτό, θα σου προτείνω μία σύγχρονη σειρά, που δεν είναι άλλη από το Mad Μen. Αν δε γνωρίζεις περί αυτής, πρόκειται για μία σειρά που ασχολείται με τους εργαζόμενους μίας από τις μεγαλύτερες διαφημιστικές εταιρίες στην καλύτερη εποχή της αμερικανικής οικονομίας, στα 50’s και τα 60’s, και συγκεκριμένα με τον Don Draper, τον πρωταγωνιστή, που είναι ο άνδρας­ πρότυπο, ο άνδρας­ επιτυχία και τέτοιοι άνδρες υπήρχαν κατά κύριο λόγο στα 60’s. Κι ας μην ήταν επιτυχημένοι, τουλάχιστον ήταν στυλάτοι.

Το πώς αλλιώς μπορείς να βιώσεις μια εποχή μέσα σου, δε θα σου το πω εγώ. Παραπάνω παρέθεσα ορισμένες προτάσεις, από τις οποίες μπορείς να εισχωρήσεις μικρές δόσεις τους μες στην καθημερινότητά σου, έτσι για να μη βαριόμαστε. Μπορεί να κάνεις όλα τα παραπάνω, μπορεί και τίποτα από αυτά. Το σημαντικό είναι, πού και πού, να βγαίνουμε λίγο από τη ρουτίνα. Α, και, χωρίς φαντασία, δε γίνεται τίποτα.