Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί την Τότεναμ χωρίς τον Son
Η θέση του στην ιστορία του συλλόγου είναι βαθιά, μόνιμη και αδιαμφισβήτητη. Γιατί ο Son είναι η Τότεναμ και η Τότεναμ είναι ο Son.
- 4 ΑΥΓ 2025
Παντού μπορείς να βρεις μια σημαία. Στο μπαλκόνι σου ή το μπαλκόνι του γείτονα, στο πίσω μέρος ενός αυτοκινήτου σε μορφή αυτοκόλλητου ή στις πρεσβείες που κυκλώνονται από φοίνικες. Εδώ υπάρχουν στο φεγγάρι, δεν θα υπήρχαν στη Γη;
Η διαφορά με το έδαφος της σελήνης, ωστόσο, είναι στο δικό μας, πιο φιλόξενο έδαφος, πατούν το πόδι τους οι άνθρωποι και οι άνθρωποι, από τη φύση τους, είναι γεμάτοι συναισθήματα. Και κάποιες φορές, όταν αυτά τα συναισθήματα είναι έντονα, μετατρέπονται σε σημαίες που καρφώνονται με δύναμη στα σκληρόδετα βιβλία της Ιστορίας.
Ο Son Heung-min αποχωρεί μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια από την ομάδα που τον έφερε στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και όπως πολύ σωστά είπε ο συμπαίκτης του James Maddison, «ο Son είναι η Τότεναμ. Και η Τότεναμ είναι ο Son. Είναι περίεργο να σκέφτεσαι την Τότεναμ χωρίς εκείνον».
Στα 33 του πλέον και μετά την περσινή του χρονιά να χαρακτηρίζεται από αργά πόδια, ο Νοτιοκορεάτης πήρε την πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας του. Μην ξεχνάμε ότι το να ξέρεις πότε να φεύγεις είναι μια μορφή τέχνης η οποία, συνήθως, με τα χρόνια πρωταγωνιστεί στα κυκλώματα της εγκεφαλικής μας δραστηριότητας.
Ο Son έπαψε να δημιουργεί πανικό στις αντίπαλες άμυνες, η ταχύτητα δεν είναι η ίδια και οι εξαιρετικοί του αριθμοί έπεσαν. Κι όμως, στην τελευταία του χρονιά, αυτή που ουσιαστικά τον οδήγησε στη δύσκολη απόφαση, ήταν και η καλύτερη από τη στιγμή που, επιτέλους, κέρδισε έναν σημαντικό τίτλο όπως είναι το Europa League. Η σημαία καρφώθηκε στο χορτάρι του Σαν Μαμές, αν και ήδη ανέμιζε στο Λονδίνο, με ή χωρίς συλλογικές διακρίσεις.
«Τόσες υπέροχες αναμνήσεις. Ήταν τόσο δύσκολο να πάρω την απόφαση. Χρειάζομαι ένα νέο περιβάλλον για να πιέσω τον εαυτό μου. Χρειάζομαι λίγη αλλαγή – 10 χρόνια είναι πολύς καιρός. Ήρθα στο βόρειο Λονδίνο ως παιδί, 23 χρονών, σε πολύ νεαρή ηλικία. Φεύγω από αυτόν τον σύλλογο ως ενήλικος, πολύ περήφανος άντρας», είπε ο Son σε συνέντευξη Τύπου στη Σεούλ.
Το αντίο του στην Τότεναμ δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Για την ακρίβεια, ήταν ιδανικό από τη στιγμή που οι δύσκολες δηλώσεις του αποχαιρετισμού έγιναν στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας. Ο Son υπήρξε η περηφάνια του ασιατικού ποδοσφαίρου για χρόνια, ο πρώτος παίκτης από την ήπειρο που έγινε πραγματικός αστέρας της Premier League και θρύλος στην ομάδα του.
Υπήρξε ο συμπατριώτης του Park Ji-sung, ναι, που κέρδισε τίτλους κατά τη διάρκεια των επτά του χρόνων στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στο επίπεδο που έφτασε ο Son, μιας και έχουμε την τάση – δικαιολογημένα μέχρι ένα βαθμό – να εστιάζουμε στα γκολ.
Σκόραρε 173 γκολ σε 454 επίσημους αγώνες και μαζί με τους αριθμούς ήρθε το βραβείο Puskás το 2020 για το γκολ ενάντια στην Μπέρνλι και ένα Χρυσό Παπούτσι που μοιράστηκε με τον Salah για τη σεζόν 2021-2022 όταν και σημείωσε 23 γκολ στο πρωτάθλημα.
Όταν ο Harry Kane έφυγε από την Τότεναμ για την Μπάγερν Μονάχου, ο Son έμεινε και έγινε αρχηγός και ενώ η περασμένη σεζόν ήταν δύσκολη τόσο για την ομάδα όσο και για τον ίδιο, τελείωσε όπως θα έπρεπε τελειώνει μια τέτοια σύνδεση μεταξύ ποδοσφαιριστή, συλλόγου και οπαδών.
Πλέον, η Τότεναμ θα πρέπει να βρει έναν τρόπο να χτίσει πάνω στην κληρονομιά του και να μάθει να ζει χωρίς εκείνον στο γήπεδο. Το πλήγμα είναι μεγάλο – κυρίως εσωτερικά, όχι τόσο αγωνιστικά – κι αυτό γιατί ο Son ήταν ένας από τους λίγους ποδοσφαιριστές που η αγάπη προς το πρόσωπό του κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και την ανάγκη για αγωνιστική επιτυχία, όπως ήταν η κατάκτηση του Europa League.
Η θέση του στην ιστορία του συλλόγου, ακόμα κι αν αυτός ο τίτλος δεν ερχόταν, είναι βαθιά, μόνιμη και αδιαμφισβήτητη. Γιατί ο Son είναι η Τότεναμ και η Τότεναμ είναι ο Son.
Aκολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
