Πώς ο Harry Kane με έκανε να αγαπήσω την Τότεναμ

Ήταν και η πρώτη χρονιά που το δημιούργημα του Daniel Levy άρχισε να πρωταγωνιστεί, καθώς με τον Harry Redknapp στον πάγκο και τους Jermain Dafoe, Peter Crouch, Luka Modric και Gareth Bale στην ομάδα, άρχισε να παρουσιάζει ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο.

Την ίδια χρονιά, σε ηλικία 16 ετών, ο Harry Kane θα υπέγραφε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την Τότεναμ και έμελλε να γίνει εκείνος που με έκανε να παρακολουθώ κάθε Σάββατο την ομάδα με τον Πετεινό στο στήθος και εντέλει να ταξιδέψω μέχρι το Λονδίνο, για να τη δω από κοντά.

Προπονούνταν μαζί με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της Premier League και περίμενε την ευκαιρία του. Έφευγε συνεχώς ως δανεικός, αφού κανείς δεν τον εμπιστευόταν ακόμη. Έπαιξε αμούστακος σε ελάχιστα ευρωπαϊκά παιχνίδια, χωρίς να ξεχωρίσει ακόμα.

Τα χρόνια που ακολούθησαν, η Τότεναμ σταθεροποιήθηκε στις πρώτες 5 θέσεις της Premier League και ήταν βολικό για ένα παιδί που ακόμα πήγαινε σχολείο, σαν εμένα, να υποστηρίζει το αουτσάιντερ. Η συζήτηση εκείνη την εποχή για την Τότεναμ, γινόταν για τον Gareth Bale και όταν τελικά πουλήθηκε έναντι 101 εκατομμυρίων, ο σύλλογος και ο Villas Boas κατάφεραν να τα εξαφανίσουν.

Η εποχή Pochettino

Το 2014 θα εμφανιζόταν ο Harry Kane και μαζί του ο Mauricio Pochettino. Η Τότεναμ δεν είχε γίνει ακόμα ανέκδοτο. Ακριβώς το αντίθετο. Ο Αργεντίνος προπονητής μπόρεσε να μαζέψει πολύ άμεσα το χάος του Villas Boas, άφησε εκτός ομάδας τον Adebayor για χάρη του Harry και μαζί με τον Δανό Christian Eriksen, ξεκίνησε να φτιάχνει την Τότεναμ της επόμενης δεκαετίας.

Ο Kane που για 4 χρόνια βολόδερνε στα τοπικά της Αγγλίας, πήρε τη φανέλα σπίτι του. Και φυσικά ο 17χρονος εαυτός μου έβρισκε έναν νέο ήρωα για να ταυτιστεί. Ο Bale ήταν παιχταράς, αλλά σε μια εποχή που το ένα ρεκόρ γκολ έσπαγε μετά το άλλο, ήταν πολύ πιο εύκολο να ταυτιστείς με έναν σκόρερ.

Πόσο μάλλον με έναν σκόρερ που το 2014 ήταν μόλις 21 και άρχισε να τον θέλει όλη η Ευρώπη. Τον Harry Kane τον είδα σε κάθε πιθανή στιγμή του. Να παίζει τερματοφύλακας(!) κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, να σκοράρει ανελλιπώς κόντρα στην Άρσεναλ και τελικά να τρέχει να προλάβει έναν τελικό Champions League.

Η Τότεναμ του Pochettino τα έκανε όλα τέλεια, αλλά φυσικά αυτό που έκανε καλύτερα από οτιδήποτε άλλο, ήταν να μας πληγώνει. Έχασε πρωτάθλημα από τη Λέστερ, έχασε στον τελικό του EFL Cup στις λεπτομέρειες και φυσικά έχασε στον τελικό του Champions League το 2019.

Είχε όμως μια φανταστική fun-to-watch ομάδα. Ένας κορμός 7-8 παικτών που για πολλά χρόνια έπαιξαν και έλαμψαν μαζί. Lloris, Alerderweireld, Dier, Vertonghen, Eriksen, Son, Alli, Kane. Από κοντά και οι Lamela, Moura, Walker. Κάποιοι από αυτούς συνέχισαν και στην εποχή Mourinho να ξεχωρίζουν και να χάνουν κρίσιμα παιχνίδια.

Το 2019 είχε χάσει τα σημαντικότερα παιχνίδια στην πρόσφατη ιστορία της Τότεναμ, καθώς λόγω του σημαντικότερου τραυματισμού που είχε αποκομίσει όλα αυτά τα χρόνια, έχασε τα προημιτελικά του Champions League με την Μάντσεστερ Σίτι και τα ημιτελικά με τον Άγιαξ. Πρόλαβε να παίξει στον τελικό, εκτοπίζοντας τον φορμαρισμένο Lucas Moura και έζησε μια από τις πιο μεγάλες πίκρες του.

Ο Harry Kane τα έκανε όλα με τους Spurs, εκτός από το σημαντικότερο. Ήταν ο πρωταγωνιστής μιας ιστορίας που κυρίως πονούσε και ήταν ο μόνιμος λόγος για καζούρα. Ήταν όμως αρχοντικός σε όλα του.

Αυτά τα 9 χρόνια που έμεινε στο Βόρειο Λονδίνο, πολλές φορές έφτασε στο όριο να φύγει. Πάντα με κάποιον μαγικό τρόπο πειθόταν να μείνει στο σπίτι του. Σκόραρε το τελευταίο γκολ στο παλιό White Hart Lane το 2017 και είναι ο άνθρωπος που έχει πετύχει τα περισσότερα, στο νέο White Hart Lane.

Το Νοέμβριο του 2019, μετά την απομάκρυνση του Pochettino, τον είδα για πρώτη φορά από κοντά να πετυχαίνει δύο από αυτά. Ήταν το 4-2 κόντρα στον Ολυμπιακό στο πιο σύγχρονο γήπεδο του πλανήτη. Η Τότεναμ είχε γίνει ένα παγκόσμιο κλαμπ χάρη στη φουρνιά αυτή και φυσικά τη διορατικότητα του Levy. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν πολλά γκολ και μερικές εξαιρετικές πορείες και με την Εθνική Αγγλίας.

Σήμερα, ο Kane φέρεται να έχει συμφωνήσει σε όλα με την Μπάγερν Μονάχου και στη Γερμανία θα μπορέσει να κάνει όλα εκείνα που δεν πέτυχε στο Βόρειο Λονδίνο. Η Τότεναμ από την άλλη, και μαζί της όλοι εμείς οι αμετανόητοι φίλοι της, θα παλέψουμε με τον Άγγελο Ποστέκογλου για ό,τι καλύτερο.

Ο Kane πέτυχε τα πάντα αλλά και τίποτα με την Τότεναμ. Έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της, όπως επίσης και της Εθνικής Αγγλίας και απέχει 47 γκολ από τον Alan Shearer και το απόλυτο ρεκόρ γκολ στην Premier League. Η Τότεναμ ναι μεν παρέμεινε άτιτλη όλα αυτά τα χρόνια, αλλά έγινε ένα παγκόσμιο κλαμπ. Καμία σχέση με τον σύλλογο στον οποίο πάλευε να καθιερωθεί ο Άγγλος επιθετικός από το 2009 και φυσικά καμία σχέση με την ομάδα που άρχισα να υποστηρίζω εγώ την ίδια χρονιά.

Έχει το πιο σύγχρονο γήπεδο του πλανήτη, έχει συνάψει συμφωνίες με μερικούς από τους μεγαλύτερους κολοσσούς, έγινε σειρά στην Amazon, έφερε μέσα σε μερικά χρόνια τους Pochettino, Mourinho και Conte και φυσικά απέτυχε παταγωδώς. Είναι προφανές ότι δε γίναμε Τότεναμ για τους τίτλους όμως, οπότε προχωράμε.