Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.
Για να παίρνεις ιδέες.
Με το ‘Young Pope’, ο Ηλίας Αναστασιάδης
Με την δίψα του Τσίπρα, η Έρρικα Ρούσσου
Είχα καιρό να βλέπω και να ξαναβλέπω βιντεάκι και να μην χορταίνω με τίποτα το loop, το παραδέχομαι. Ακόμα και τώρα, μετά τις δεν ξέρω πόσες φορές που το έχω δει δεν ξέρω τι μου αρέσει περισσότερο. Η έκφραση του ‘αχ, για κάτσε μωρέ λίγο’ την ώρα που κάποιος δίπλα του μιλάει σε μία συνέντευξη τύπου που ΚΑΙ ο ίδιος συμμετέχει; Ο τρόπος με τον οποίο στρίβει χαλαρός το καπάκι στο μπουκαλάκι ενώ πίνει το νεράκι του; Το γεγονός ότι έχουν γίνει άπειρα τέτοια μονταρισμένα βιντεάκια με πολιτικούς που ενώ μιλάνε τους κοτσάρουν ένα μπουκάλι στο πλάνο εν είδει πλάκας; Αλήθεια δεν ξέρω τι να να διαλέξω. Δεν ξέρω. Είναι όλα μαζί πιστεύω. Σε κάθε περίπτωση, ας το παραδεχτούμε. Η ζωή μιμείται τα τρολ. Καμία τέχνη.
Με τις ‘Ιστορίες από την Κολιμά’, ο Γιώργος Μυλωνάς
Ο Βαρλάμ Σαλάμοφ, ο οποίος πέρασε μερικές δεκαετίες της ζωή τους στα Γκουλάγκ της Σοβιετικής Ένωσης ως αντεπαναστάτης, έγραψε ένα βιβλίο περίπου 2.000 σελίδων το οποίο αποτελείται από εκατοντάδες διηγήματα που κάνουν το Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ του Σολζενίτσιν να μοιάζει με ταξιδιωτικό οδηγό. Η μαυρίλα που έχει ποτίσει κάθε σελίδα του βιβλίου, είχε αναγκάσει τους ανθρώπους που μου το πρότειναν να διαβάζουν την ίδια περίοδο και ένα πιο χαρούμενο βιβλίο για να μπορούν να ισορροπήσουν συναισθηματικά. Όσο και αν στο πολύ βάθος του βιβλίου υπάρχει η ελπίδα, μιας και ο Σαλάμοφ τελικά επιβίωσε, τα πράγματα που περιγράφονται στις σελίδες του και έχουν να κάνουν με τις σχέσεις των φυλακισμένων με τους φρουρούς, των φυλακισμένων μεταξύ τους, αλλά και το τι μπορεί να σκεφτεί ένας άνθρωπος για να επιβιώσει ή για να αυτοκτονήσει, το λιγότερο που μπορεί να σου κάνουν είναι να σε σοκάρουν.
Με το μπάσκετ, ο Μάκης Ραπτόπουλος
Είναι τόσο απλό όσο ακούγεται, με το μπάσκετ σε όλες τις πιθανές εκδοχές του. Πάντα ήμουν μπασκετικός κι αγαπούσα το εν λόγω σπορ, αλλά όχι με την αυστηρή έννοια του όρου. Αν και παιδί της γενιάς του ’87 και περήφανος που ανήκω σε αυτήν, είχα την τάση να μοιράζομαι τις χάρες του με αυτές του ποδοσφαίρου σε ένα ιδιότυπο 50-50, σαν από δω η γυναίκα μου κι από εκεί το αίσθημά μου. Τα τελευταία χρόνια και δη τους τελευταίους μήνες, έχω παραδοθεί πλήρως.
Παίζω στο δημοσιογραφικό πρωτάθλημα αγνόωντας επιδεικτικά την κήλη στον μεσοσπονδύλιο δίσκο και ενδεχόμενους πόνους. Παρακολουθώ NBA και Euroleague, βρίσκω παλιές ματσάρες στο YouTube, πηγαίνω και βλέπω live αγώνες Α2, Β’ Εθνικής, έφτασα έως και Γ’ ΕΣΚΑ. Παίζω φανατικά NBA 2K, τα Pro και FIFA πιάνουν σκόνη στο ράφι, στραβώνω όταν σκάει videogame για review γιατί πρέπει να διακόψω το fantasy πρωτάθλημα, ο γεροντο-έρωτας έχει επίπτωση και στη δουλειά μου δηλαδή. Τέλος, “προπονώ” την κόρη μου σε μια μικρή πλαστική μπασκέτα για το πως “σουτάρουμε σωστά” (λυγίζουμε τα πόδια…). Έχω γίνει ένας μικρός Στέφανος Τριαντάφυλλος.
Με το υπέροχο κάστινγκ του νέου Survivor, ο Κωνσταντίνος Αμπατζής
Για τους “διάσημους” λίγο πολύ το περιμέναμε. Όταν βάζεις στην ίδια ομάδα Λάμπρο Χούτο, Bo, Γιώργο Χρανιώτη και Γιάννη Σπαλιάρα, περιμένεις μόνο μαγικά πράγματα. Η ευχάριστη έκπληξη όμως, ήρθε από την ομάδα των “κοινών θνητών”, η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, personal trainer που δείχνουν τους μυς τους, δίδυμες, έναν πρώην μισθοφόρο(!) που πολέμησε πειρατές στην Σομαλία και τον πρώτο Κινέζο διερμηνέα μπροστά στον τύμβο του Μαραθώνα. Ιστορικές στιγμές, περνάω υπέροχα και ανυπομονώ για τις τεράστιες στιγμές που θα ζήσουμε.
Με το ‘The Crown’, ο Αντώνης Τζαβάρας
Η δεύτερη πιο ακριβή παραγωγή στην ως τώρα ιστορία του Netflix είναι ένα μια ποπ φούγκα. Ένα έργο ελεγειακό, αλλά όχι βαρύ, μια ιστορία που περπατάει αργά και κάπως τελετουργικά, με το στήθος έξω και την πλάτη στητή, αλλά με τα νεύρα μονίμως τεντωμένα. Ο Στίβεν Ντάλντρι σκηνοθετεί έναν οβελίσκο. Ένα μνημείο. Έχει κλείσει εκεί μέσα ένα ονειρεμένο καστ που περιφέρεται καπνίζοντας τσιγάρα με πιπάκια, που φοράει συγκλονιστικά ρούχα και οδηγεί υπέροχα αυτοκίνητα και προσπαθεί να προσδιορίσει τη θέση του σε έναν κόσμο που βρίσκεται μονίμως έξω από τον οβελίσκο. Εκεί μέσα φτάνει μόνο ο απόηχος. Των γεγονότων, της Ιστορίας, των επευφημιών, των βομβαρδισμών. Οι άνθρωποι του οβελίσκου αποτελούν σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας, χωρίς όμως να την επηρεάζουν ουσιαστικά. Η μοναδική τους υποχρέωση είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν και για να το καταφέρουν αυτό, πρέπει να συνεχίζουν να μην υπάρχουν ουσιαστικά, να συνεχίσουν απλώς να περιφέρονται για να συνεχιστεί η Ιστορία. Το ‘The Crown’ είναι μια φοβερά ενδιαφέρουσα σπουδή στη μοναρχία, ένα φετιχιστικό stalking στο πιο μανούρικο πρωτόκολλο του πλανήτη και μια από τις κορυφαίες εκδοχές της τηλεόρασης εκεί έξω. God save Claire Foy.
Με την επιστροφή της Katy Perry, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος
Δε θέλω να μειώσω την σημασία του μυθικού ‘Survivor’ κάστινγκ:
Θα ζήσουμε στιγμές για τις οποίες θα μιλάμε στα εγγόνια μας.
Κατά τα άλλα όμως όλη τη μέρα ακούω το νέο κομμάτι της Katy Perry, το οποίο έχει γράψει η Sia και έχει κάνει παραγωγή ο Max Martin. Για τη Sia τα έχουμε πει εδώ και για τον Max Martin εδώ. Θα έλεγε κανείς πως πρόκειται για δημιουργούς που θαυμάζω <— το understatement της χρονιάς
Όλοι αυτοί μέχρι και ελαφρά υποψία ρέγκε θα με κάνουνε να ακούσω, αν είναι δυνατόν. Το ακούω 2 ώρες σο φαρ, πάμε καλά.
Με τον Larry David, o Γιάννης Σαμούρκας
Το ήξερα ότι δεν θα ξεμπέρδευα έτσι εύκολα από την περασμένη βδομάδα που ξεκίνησα το Curb Your Enthusiasm. Ό,τι άλλο βλέπω έχει έρθει σε δεύτερη μοίρα. Με το ζόρι είδα ένα επεισόδιο Taboo. Έμαθα τι πάει να πει binge watching. Μετά το φαί, μαζί με το φαί, μετά τη δουλειά, πριν τον ύπνο. Όλα είναι Larry David. Τον έχω λατρέψει. Ένας κυνικός εβραίος, γεμάτος κόμπλεξ και άτυχος σαν τον άλλο άτυχο Larry, των επίσης εβραίων, αδελφών Κοέν (A Serious Man). Ζει από τα λεφτά που του απέφερε η επιτυχία του Seinfeld και απλά βολοδέρνει δεξιά και αριστερά μπλέκοντας στις πιο κουφές καταστάσεις. Σε κάθε επεισόδιο απορώ πως γίνεται να μην τον χωρίζει η γυναίκα του. Το τελευταίο highlight που με έκανε και έβγαλα δυνατούς ήχους ήταν το σχόλιο του καθώς χάιδευε ένα γερμανικό ποιμενικό και είπε «είναι ωραίο να δείχνεις στοργή σε κάτι γερμανικό».
Α! Παίζει και η Sweet Dee από το It’s Always Sunny In Philadelphia!!!
Με τη Μαίρη Συνατσάκη, η Ναστάζια Καπέλλα
Αν κάποιος έχει δει έστω και 2-3 βίντεο της Μαίρης Συνατσάκη καταλαβαίνει εύκολα ότι είναι πολύ έξυπνη και έχει και χιούμορ (άλλωστε αυτά πάνε μαζί). Ακόμη και να μιλάει για μαλλιά ή κραγιόν το κάνει με έναν τρόπο που διασκεδάζεις πολύ να το βλέπεις και να το ακούς. Πριν δυο μέρες που πόσταρε το βίντεο για το οποίο μιλάνε όλοι τις τελευταίες μέρες, μίλησε για αυτά που για πολλούς από μας είναι αυτονόητα, όπως αυτονόητα είναι και για εκείνη. Είμαι χαρούμενη που υπάρχει.
