Οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις του 2018 (ως τώρα)
Από το κεφάλι του Kanye West μέχρι το snap του Thanos, αυτές είναι οι μεγάλες μας απογοητεύσεις από το πρώτο εξάμηνο του 2018.
- 10 ΙΟΥΛ 2018
Κάθε μέρα τις 2 πρώτες βδομάδες του Ιουλίου, ξεχωρίζουμε τα αγαπημένα μας από το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Σειρές, ταινίες, τραγούδια, κόμικς και όλα αυτά για τα οποία διαβάζετε στο PopCode. Κάθε μέρα κι ένα διαφορετικό top.
***
To ‘Walking Dead’, για τον Πάνο Κοκκίνη
Το ένα πρόβλημά μου είναι γιατί η Tara είναι ακόμη ζωντανή (βλέπε ποιο μέσο έχει). Το δεύτερο ότι κάθε χρόνο ελπίζω να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και κάθε χρόνο κάτι συμβαίνει (συνήθως σεναριακές τρύπες ‘να’ με το συμπάθειο) και το γλυκό δεν δένει. Ίσως το θέμα να είναι δικό μου. Ότι δηλαδή λατρεύω τους χαρακτήρες. Το παρακολουθώ φανατικά ήδη από το πρώτο επεισόδιο. Και θέλω να είναι το καλύτερο. Κάτι που, εν μέσω της χρυσής εποχής της τηλεόρασης, δεν είναι εφικτό. Ναι, το ξέρω ότι -εν τέλει- δεν είναι κακό. Απλώς εμένα με απογοητεύει. Τι να πω, τώρα που (πέρα από την Maggie) μας αφήνει χρόνους και o Rick (μια εξέλιξη από το πουθενά) να φάει την σφαλιάρα που θέλει για να έρθει στα ίσα του. Άλλωστε, από ότι ακούγεται, οι δημιουργοί θέλουν σοφά να χρίσουν τον Daryl έως τον επόμενο πρωταγωνιστή. Και αυτό είναι κάτι μου οφείλει να μας γεμίσει ενθουσιασμό για την -αυθεντικά κουλ, όπως είναι και εκείνος- μέρα που ανατέλει.
Το ‘Black Mirror’, για τον Ευθύμιο Σαββάκη
Οκ φτιάχνει από το σημείο που το αναλαμβάνει το Netflix και η ομαδάρα του. Οκ. Και ενδεικτικό του πού πηγαίνει η κοινωνία και ο πολιτισμός μας. Αλλά όλος αυτός ο χαμός δεν δικαιολογείται. Καλή σειρά αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό που έχεις πλάσει στο μυαλό σου με όλα αυτά που έχεις διαβάσει. Σε κάποια σημεία -ειδικά στον πρώτο κύκλο- έπιασα, μάλιστα, τον εαυτό μου να παρασύρεται και να χαζεύει αγώνα Super League που έπαιζε στην απέναντι τηλεόραση την ίδια στιγμή. Δεν χρειάζεται, πιστεύω, να το αναλύσω περισσότερο.
Kanye West σε τρικυμία εν κρανίω, για τον Θοδωρη Δημητροπουλο
Δεν είμαι καν ακριβώς θυμωμένος που ο Kanye ανέστησε τα σόσιαλ του πάνω στην ώρα για να προμοτάρει τον κατακλυσμό από άλμπουμ (προσωπικά του ή σε παραγωγή του), ουσιαστικά δημιουργώντας κόντρες και συζητήσεις και επαναπλασάροντας εαυτόν ως MAGA υποστηρικτή του Trump απλά για να πουλήσει δίσκους. Είμαι βαθιά απογοητευμένος, γιατί όσο κι αν δυσκολεύεται κάποιος μη φαν να το κατανοήσει αυτό, ο Kanye είναι ένας καλλιτέχνης που για πολύ κόσμο σημαίνει πάρα πολλά πράγματα.
Δεν είναι απλά ένας δυσθεώρητα επιδραστικός μουσικός με αδιανόητο ένστικτο για μίξη, αποδόμηση και ανασύσταση ειδών, αλλά και -όπως φαίνεται από το ίδιο το περιεχόμενο των έργων του- και ένας τρομερά εύθραυστος άνθρωπος, του οποίου οι ανθρώπινες αδυναμίες διαπερνούν όλο του το έργο. Στο ‘808’ είναι θρυμματισμένος, στο ‘Yeezus’ διαχειρίζεται απίστευτα περίπλοκες ιδέες, από την πρώτη στιγμή υπήρξε ριζοσπαστικός στο πώς έκανε εαυτόν έκθεμα, εκπέμποντας ανοιχτά τις αδυναμίες του. Δεν θα πάψει ποτέ να σημαίνει τόσα πολλά. Δυστυχώς είναι μια ακόμα υπενθύμιση πως υπερφίαλες περσόνες που ζουν σε άλλη ταξική κλάση και πραγματικότητα από όλους τους κανονικούς ανθρώπους, δεν έχουν καμία δουλειά να αποτελούν φάρους ηθικής σε οποιοδήποτε επίπεδο. Το πρόβλημα, διαρκώς μας υπενθυμίζουν αντίστοιχες περιπτώσεις, είναι τελικά πάντοτε δικό μας.
Η δεύτερη σεζόν του ’13 Reasons Why’, για τον Κωνσταντινο Αμπατζη
Με μία λέξη, αχρείαστη. Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο να προσθέσει, δεν μου άρεσε ΚΑΘΟΛΟΥ το ‘τέχνασμα’ με την παρουσία της Hannah στη ζωή του Clay μετά την αυτοκτονία της, ήταν άγαρμπη, πρόχειρη, προσπαθώντας να δώσει λύσεις και απαντήσεις σε όσα προλάβαινε μέσα σε 13 επεισόδια. Και σε αυτό το τελευταίο επεισόδιο, τα διέλυσε όλα, με μία αφελή αλληλουχία σκηνών που δικαιολογημένα έκανε έξαλλους τους φαν της σειράς σε σημείο που η 3η σεζόν είναι πια στον αέρα. Κρίμα για την ωραία 1η σεζόν, ελπίζω αν επιστρέψει και για 3η να το κάνει έχοντας κάτι καλύτερο να δείξει.
Ο Λέο ο Μέσι, για τον Γιάννη Μπαϊρακταρη
AP Photo/Victor R. Caivano
AP Photo/Victor R. Caivano
Τέσσερα ολόκληρα χρόνια ακούμε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη να διατυμπανίζει πόσο αξίζει ο Λιονέλ Μέσι και η Αργεντινή να κατακτήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας, ειδικά μετά από αυτό που έπαθαν από τους Γερμανούς στον τελικό του Μουντιάλ της Βραζιλίας. Δυστυχώς, ο Αργεντινός έδειξε ξανά ‘λίγος’ να πάρει την εθνική του ομάδα στις πλάτες του και να ξεπεράσει τον μύθο του Ντιέγκο Μαραντόνα. Η παρουσία του ίδιου, αλλά και της ομάδας του στα γήπεδα της Ρωσίας ήταν η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς.
Το ‘Avengers: Infinity War’, για την Ιωσηφίνα Γριβέα
Μία εκτεταμένη Τρίτη Πράξη Marvel που αποσυμπίεσε το όποιο δράμα κατάφερε να πετύχει στα τελευταία της λεπτά, σκοτώνοντας τους πιο φρέσκους και επικερδείς ήρωές της λες και δεν έχουν ήδη ανακοινωμένα franchises και σίκουελ. Το ‘End Game’ που θα ολοκληρώσει την ιστορία θα είναι σίγουρα καλύτερο γιατί θα έχει πολύ μικρότερο καστ να χειριστεί, οι OG Avengers θα έχουν τον χρόνο να αντιμετωπίσουν τα θέματα που τους χώρισαν, και η Captain Marvel θα φέρει φρέσκο αέρα. Κρίμα που για να φτάσουμε εκεί έπρεπε πρώτα να αδειαστεί το πρώτο κεφάλαιο.
Η φετινή σεζόν του Saturday Night Live, για τον Γιάννη Σαχανίδη
Παρότι είχε πολλούς ενδιαφέροντες first-timers ως hosts, όπως οι Donald Glover, Chadwick Boseman και Sterling K. Brown, η εκπομπή φέτος έμοιαζε να μην ξέρει τι να κάνει το καστ της και ήταν στο σύνολό της ανέμπνευστη, ενώ η συνεχιζόμενη παρουσία του Alec Baldwin ως Trump φαινόταν επεισόδιο το επεισόδιο όλο και πιο forced. Τουλάχιστον φαίνεται πως οι Heidi Gardner και Chris Redd μπορούν να αντικαταστήσουν επάξια τους φανταστικούς Vanessa Bayer και Bobby Moynihan που έφυγαν στην αρχή της σεζόν, οπότε δεν είναι πως πρέπει να πετάξουμε ολόκληρη τη χρονιά στα σκουπίδια, αλλά πραγματικά περιμένω περισσότερα από το παρεάκι του SNL.
Η Manchester City στο Champion’s League, για τον Κώστα Μανιάτη
Ναι, πήρε την Premier League, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Ναι, έπαιξε εκπληκτικό ποδόσφαιρο, ΑΛΛΑ το παράπονο του κάθε φιλάθλου της ομάδας των αδερφών Gallagher και του Ian Curtis είναι η ΕΥΡΩΠΗ. Δεν μπορούμε να βλέπουμε τον τεράστιο Aguero να επισκιάζεται από strikers ασύγκριτα κατώτερους, δεν μπορούμε να βλέπουμε τον De Bruyne που έκανε τη χρονιά της ζωής του, να μνημονεύεται λιγότερο από τον Salah επειδή… Champion’s League. Κακά τα ψέματα, αν θέλει η City να αλλάξει επίπεδο και να μπει στο club των μεγάλων, θα πρέπει να σηκώσει την κούπα. Και φέτος που η ομάδα ήταν η καλύτερη ακόμα και απ’ αυτή του 2014, ήταν μοναδική ευκαιρία. Του χρόνου τώρα, in Pep we trust.
TΟ ‘SHAPE OF WATER’, ΓΙΑ ΤΗ ΝΑΣΤΑΖΙΑ ΚΑΠΕΛΛΑ
Και το ‘Westworld’ με απογοήτευσε φέτος (όσο κατάφερα να δω), αλλά τίποτα δεν συγκρίνεται με την απογοήτευση που ένιωσα για το ‘Shape of Water’. Η απογοήτευση πάντα έχει να κάνει με τα expectations που έχεις. Εγώ λοιπόν περίμενα και όχι απλά περίμενα, αλλά ήμουν σίγουρη για κάποιο λόγο, ότι το ‘Shape of Water’ θα μου αρέσει πολύ. Ε, δεν μου άρεσε καθόλου. Ήταν υπερβολικά μεγάλη ταινία και παρόλα αυτά δεν κατάφερε να κτίσει επαρκώς το love story και κατά συνέπεια να με αγγίξει. Επίσης δεν καταλαβαίνω τις σπλατεριές που ενώ συνηθίζει ο Del Toro, στο συγκεκριμένο έργο με τον τρόπο που έγιναν, μου φάνηκε ότι δεν εξυπηρετούσαν σε κάτι. Όσο το έβλεπα τόσο βαριόμουν και δεν με ένοιαζε το αν θα καταλήξει το ζεύγος μαζί.
|Η ποπ κουλτούρα μέσα από εικόνες| Ακολούθησε το Ιnstagram account του PopCode.
ΚΙ ΑΛΛΟ ΜΙΣΟ 2018
