© Amy Harris/Invision/AP
ΜΟΥΣΙΚΗ

O James Hetfield λύγισε πριν βγει στη σκηνή. Οι υπόλοιποι Metallica στάθηκαν δίπλα του.

Μπροστά σε ένα κατάμεστο στάδιο από 60.000 θεατές στη Βραζιλία, ο ηγέτης της μπάντας άφησε για λίγο την κιθάρα στην άκρη, κάνοντας μια πολύ προσωπική εξομολόγηση.

Πόσα συναισθηματικά κενά κρύβονται πίσω από τη συμπαγή, σκληροτράχηλη φωνή που σημάδεψε τον μεταλλικό ήχο των τελευταίων 40 χρόνων; Για τους φαν του είδους, οι τραυματικές ιστορίες του James Hetfield είναι γνωστές, πρώτα και κύρια από το ντοκιμαντέρ Some Kind of Monster που είχε κυκλοφορήσει το 2004: οι ψυχολογικές συνέπειες της ακραίας επιτυχίας και ο δαίμονας της εξάρτησης (κυρίως από αλκοόλ) είχαν οδηγήσει τον ηγέτη της θρυλικής μπάντας σε έναν σκοτεινό λαβύρινθο.

Από εκείνο το φιλμ έγινε γνωστή και η εισαγωγή του James Hetfield σε πρόγραμμα αποκατάστασης, αλλά επειδή αυτή η μάχη δίνεται σε βάθος χρόνου, εντελώς απρόοπτα, το 2019 βρέθηκε για δεύτερη φορά έγκλειστος σε αντίστοιχο κέντρο, ακυρώνοντας την περιοδεία του γκρουπ.

Το σημαντικό είναι ότι είχε σημαντικά αποτελέσματα: η νέα ημέρα έχει ξημερώσει επιτέλους γαλήνια για τους Metallica, όπως φάνηκε κι από το συγκινητικό στιγμιότυπο της συναυλίας στη Βραζιλία, που έκανε γκελ σε όλο το διαδίκτυο.

Μέσα στο κατάμεστο Εστάντιο Μινεϊράο στην πόλη Μπέλο Οριζόντε, μπροστά σε μια κανονική λαοθάλασσα από 60.000 θεατές που ζητοκραύγαζαν βλέποντας ζωντανά την εμβληματική μπάντα, ο James Hetfield υπήρξε λίγο πιο ανατριχιαστικός από το συνηθισμένο: για μερικά λεπτά σταμάτησε τη συναυλία, κάνοντας αυθόρμητα μία πολύ προσωπική εξομολόγηση.

«Πρέπει να σας πω ότι δεν ένιωθα πολύ καλά πριν βγούμε στη σκηνή», ανέφερε σε ειλικρινή τόνο. «Αισθανόμουν λίγο ανασφαλής. Είμαι μεγάλος, δεν μπορώ να παίξω πια – τέτοιες και άλλες χαζομάρες μονολογώ στο κεφάλι μου· έτσι, μίλησα σε αυτούς τους τύπους και με βοήθησαν», είπε, δείχνοντας με το χέρι του τα μέλη του γκρουπ. «Μου έκαναν μια αγκαλιά και είπαν: όταν δυσκολεύεσαι στη σκηνή, εμείς φυλάμε τα νώτα σου. Και αυτό σημαίνει τα πάντα για εμένα».

Εξίσου αυθόρμητα τότε, οι Lars Ulrich, Kirk Hammett και Robert Trujillo άφησαν τις θέσεις τους και προχώρησαν μπροστά στη σκηνή, αγκαλιάζοντας τον James Hetfield, ενώ ο κόσμος δυνάμωσε τα χειροκροτήματα.

Κάπου μέσα στις δυσκολίες του ηγέτη των Metallica, πιστεύω, όλοι μπορούμε να βρούμε ένα δικό μας κομμάτι, ειδικά μετά τα όσα ζήσαμε τα τελευταία χρόνια – απομόνωση, αδιέξοδα, άγχος.

«Και βλέποντας όλους εσάς εκεί έξω, ξέρω ότι δεν είμαι μόνος – και αφού δεν είμαι εγώ δεν είναι κανένας σας», τόνισε στο τέλος ο ίδιος, με έντονο ύφος.

Τα ατελείωτα βάρη του James Hetfield

Δεν υπάρχει γρήγορη επούλωση για βαθιές πληγές, όπως επιβεβαιώνει η ιστορία του James Hetfield. Το εισιτήριο για το λαβύρινθο που αναφέραμε το είχε λάβει πολύ νωρίτερα από τον εθισμό του στο αλκοόλ, όταν σε ηλικία 16 ετών έχασε τη μητέρα του από καρκίνο. Ο πατέρας του ήδη του είχε εγκαταλείψει.

Τα σκληρά γεγονότα τον εξέλιξαν σε έναν τρομερά εσωστρεφή άνθρωπο, αφού –όπως έχουν δηλώσει σε συνέντευξη τα υπόλοιπα μέλη– «ήταν εντυπωσιακό ότι τόσα χρόνια δουλεύαμε μαζί αλλά δεν ανταλλάζαμε πολλές κουβέντες».

Το γεγονός αυτό φαίνεται να αλλάζει τα τελευταία χρόνια, με τον James Hetfield να ανοίγεται περισσότερο και στις συνεντεύξεις του.

Σε ένα podcast το 2021 με τον παραγωγό Zane Lowe είχε δηλώσει τα εξής: «Είναι τόσο υψηλές οι προσδοκίες που έχω προς τον εαυτό μου, για να μην απογοητεύσω την ομάδα… Όταν έχεις 60.000 κόσμο εκεί έξω, πρέπει απλά να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις. Είσαι λίγο σαν τον μάγο του Οζ: ο άνθρωπος πίσω από την κουρτίνα, μόνο που αυτός ο τύπος ενδέχεται να πασχίζει φρικτά και να φρικάρει, χωρίς κανείς να το γνωρίζει».

Τουλάχιστον, στη δικιά του περίπτωση όταν τράβηξε την κουρτίνα υπήρχαν κάποιοι εκεί για να του προσφέρουν μία μεγάλη, μεγάλη αγκαλιά. Και αυτό πολλές φορές είναι αρκετό.