Όλες οι ταινίες του David Fincher, από τη «χειρότερη» στην καλύτερη

Καλά τα έχει πάει και με τις ταινίες του όμως – και τις σειρές! #JusticeΓιαΤοMindhunter! – οπότε παρακάτω θα βρεις μία κατάταξη της φιλμογραφίας του David Fincher, από την καλύτερη στην καλυτερότερη.

12. Η απίστευτη ιστορία του Benjamin Button (2008)

Αυτή η χαλαρή διασκευή του διηγήματος του F. Scott Fitzgerald είναι επιθετικά άνοστη και άσκοπα μεγάλη. Έλειπε κάθε είδους ανάπτυξη χαρακτήρα ή εσωτερική σύγκρουση (και οποιαδήποτε αίσθηση χημείας μεταξύ των δύο πρωταγωνιστών αν με ρωτάς). Ο Fincher πάντως είχε μάλλον καταδικάσει τον εαυτό του σε αποτυχία κάνοντάς το αυτό με το συγκεκριμένο υλικό. Η ζαχαρένια πηγή θα ταίριαζε σε έναν σκηνοθέτη με τις ευαισθησίες ενός Spielberg ή ενός Zemeckis, ​​όχι του βασιλιά των νιχιλιστικών θρίλερ.

11. Alien 3 (1992)

Δεν είναι ιδιαίτερα διασκεδαστικό. Είναι όμως πολύ καλύτερο από τη φήμη του. Καταρχάς, το όραμα και η καλλιτεχνική διεύθυνση του Fincher στο Alien 3 κάνουν την ταινία οπτικά εντυπωσιακή σχεδόν σε κάθε βήμα της. Το γεγονός ότι η πλοκή του ίσα που μένει στις ράγες δεν είναι απαραιτήτως λάθος του Fincher, όμως ακόμη και αυτός δεν μπορούσε να βγάλει μία συνεκτική ιστορία από το τελευταίο κεφάλαιο της Ellen Ripley. Ο δημιουργός ωστόσο εκδηλώνει αγνή δυστυχία μέσα από ένα περιβάλλον με αίμα, ιδρώτα και γράσο, υπερτονισμένα από το παράφωνο soundtrack του Elliot Goldenthal.

Ο Fincher έχει αποκηρύξει ουσιαστικά την ταινία, οι αρετές της όμως είναι εμφανείς.

10. Δωμάτιο Πανικού (2002)

Το Home Alone από τα χέρια του Fincher. Πλήρως σχηματισμένο από τη σχεδόν αφόρητη ένταση του, το Panic Room είναι τεταμένο και συναρπαστικό, με ελάχιστα διακοσμητικά στοιχεία – μόνο η κλειστοφοβική εμπειρία μίας ταραγμένης γυναίκας και της διαβητικής κόρης της, παγιδευμένες στο δωμάτιο πανικού τους.

Αυτό που του λείπει είναι ένα υποβόσκον νόημα. Είναι μία τέλεια σχεδιασμένη κατασκευή, ένα πολυτελές αυτοκίνητο εξοπλισμένο με όλες τις ανέσεις, χωρίς κανένα μέρος να πάει. Πολύ διασκεδαστικό να το παρακολουθείς, πολύ δύσκολο να το θυμάσαι. Και;

Δεν κάνει κάτι ιδιαίτερα πρωτοποριακό, και αυτό είναι πολύ ΟΚ.

9. The Killer (2023)

Το The Killer λειτουργεί ως μεταφορά για το ακριβές στυλ κινηματογράφησης του ίδιου Fincher και για τη φανατισμένη προσήλωσή του στις λεπτομέρειες. Ένας σκηνοθέτης γνωστός για τις δεκάδες λήψεις που παίρνει ακόμα και για το απλούστερο πλάνο, κάνει μία ταινία για έναν εκτελεστή που το μόνο που τον νοιάζει είναι τα μικροπράγματα. Είναι ο πιο στιβαρός ρόλος που είχε ο Fassbender εδώ και χρόνια (από τον Steve Jobs του 2015), και τον εκτελεί έξοχα, αποτυπώνοντας την πνευματική κατάσταση ενός χαρακτήρα χωρίς προφανή εσωτερικότητα, αλλά με πολλά να πει για το ποιος είναι και τι κάνει.Τα απαθή χαρακτηριστικά του ηθοποιού και η μονότονη απόδοσή του παρέχουν ένα σκίτσο για έναν άνθρωπο ικανό για το οτιδήποτε, αλλά μόνο στο φινάλε ικανό να αντιληφθεί κάτι θεμελιώδες για τον εαυτό του. Είναι μία ιδανική ερμηνεία σε μία κομψή άσκηση είδους από τον Fincher, που στο μέλλον θα ανταμείψει με επαναλαμβανόμενες προβολές.

Παρά την εγγενή εξοικείωσή μας το hit-man είδος, ο Fincher και ο Andrew Kevin Walker στο σενάριο έχουν δημιουργήσει μία ιστορία που διαφέρει από τις αμέτρητες τέτοιες, όχι για το χάος της, αλλά για τις λεπτομέρειες στο μικροσκόπιο. Είναι μία πράξη εξισορρόπησης που, αν εξαιρέσεις ανισότητες στον ρυθμό της, κατά κύριο λόγο πετυχαίνει, καθώς ο σκηνοθέτης ασχολείται με τις απολαύσεις του είδους χωρίς ποτέ να το αντιμετωπίζει με περισσότερο σεβασμό από όσο του αξίζει.

8. Mank (2020)

Το Mank είναι μία παραβολή για τα όρια του ελέγχου, φτιαγμένο με αυτογνωσία από ένα από τα πιο διάσημα σύγχρονα control freaks του Χόλιγουντ.

Ο Fincher γνωρίζει τα επεξηγηματικά κλισέ του βιογραφικού είδους και τα αποφεύγει. Δημιουργεί ένα ψυχρό φιλμ, πολύ προσωπικό όμως ταυτόχρονα για τον ίδιο. Πέρα από τη διαχείριση ενός σεναρίου του πατέρα του που δεν βρίσκεται πια στη ζωή – και εκτός από την τάση που έχει ούτως ή άλλως σε εμμονικούς χαρακτήρες που αντιμετωπίζουν έναν εχθρικό σε αυτούς κόσμο – ο Fincher έχει καθ’ ομολογίαν του αισθανθεί να είναι γρανάζι προς ενοικίαση για τους τιτάνες της βιομηχανίας (βλέπε Alien 3). Νιώθει σίγουρα λοιπόν μία συγγένεια με τον Mank, που γίνεται εδώ πομπός μιας οικουμενικής ιστορίας για την προσπάθεια αλλαγής μιας βιομηχανίας στην οποία όλα τα συστήματα μοιάζουν βουλιαγμένα και νωθρά.

Η ιδέα ευθυγραμμίζει επίσης πολύ συνειδητά το Mank με τις θεματικές του Citizen Kane.

7. Το παιχνίδι (1997)

Μία χιτσκοκική ιστορία λάθος-ανθρώπου-στο-λάθος-σημείο και αυτοπαρωδία, με τον Michael Douglas να αρμέγει τη ‘90s περσόνα του μέχρι τελευταίας σταγόνας, σε ένα κυνηγητό που διατρέχει ερωτικό νουάρ, ρομαντικές περιπέτειες και οικονομικές κατασκοπείες. Είναι επιδραστικό, απλώς δεν σε εμβυθίζει όπως οι καλύτερες ταινίες του Fincher.

Είναι τόσο πολύπλοκο ψυχολογικά όσο μία βόλτα στο λούνα παρκ, και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Η επιπολαιότητά του το κάνει δευτερεύων Fincher, αλλά είναι και αυτό απολύτως εντάξει.

6. Fight Club (1999)

Αυτή είναι και θα παραμείνει η πιο πολωτική ταινία του David Fincher.

Είναι αλήθεια πως το Fight Club ασχολείται με επαγγελματίες άντρες που χτυπιούνται μεταξύ τους σε χώρους στάθμευσης, όμως αυτό είναι μεταφορά για το πώς ο καταναλωτισμός μας έχει αποκόψει από τα πιο ουσιαστικά κομμάτια του εαυτού μας. Είναι πανανθρώπινη πραγματικότητα. Είμαστε όλοι κάτω από τη μπότα του καπιταλισμού.

Ως υπόδειγμα των κλίσεων του Fincher συγκαταλέγεται στις πιο επιτυχημένες συνθέσεις στιλ και ουσίας με την υπογραφή του.

Άκου την ανάλυσή μας για το Fight Club στο POP για τις Δύσκολες Ώρες, με καλεσμένο τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο.

5. Se7en (1995)

Έχει ξεπατικωθεί από σχεδόν κάθε ταινία και σειρά για κατά συρροή δολοφόνους. Η ταινία που καθόρισε τόσο αυτό που ακόμα πιστεύουμε ότι ορίζεται ως μία τυπική ταινία Fincher, όσο και το συγκεκριμένο υποείδος θρίλερ που θα επικρατούσε στα υπόλοιπα ‘90s και στα ‘00s, το Se7en είναι ένα άψογα σχεδιασμένο ταξίδι στην καρδιά του νεο-νουάρ. Τοποθετημένο σε μία άχρωμα αμερικανική πόλη, το σενάριο του Andrew Kevin Walker επιχειρεί να διαγνώσει όλα τα συμπτώματα της αμερικανικής αμαρτίας, καθώς και τη μοναξιά που μπορεί να κάνει οποιονδήποτε παρατηρητή να ρίξει την πρώτη πέτρα.

4. Το κορίτσι με το τατουάζ (2011)

Η Rooney Mara είναι απόκοσμη στην ερμηνεία της ως Lisbeth Salander, η αντικοινωνική χάκερ με φωτογραφική μνήμη. Η βαρβαρότητα της ταινίας συνδυάζεται άψογα με τη σκοτεινότητα του κόσμου όπως τον βλέπει ο Fincher, που είναι στα καλύτερά του όταν τραβάει την κουρτίνα στην πιο μακάβρια πλευρά της ανθρώπινης ψυχής.

Το The Girl With The Dragon Tattoo μπορεί να είναι κάλλιστα η πιο ανατριχιαστική ταινία του μέχρι σήμερα, και η σκηνή βασανιστηρίων παραμένει μία από τις σκληρότερες στη φιλμογραφία του. Ως εγχειρίδιο επίσης για τις υψηλότερες δυνατότητες του Fincher και ως απόσταξη των χαρακτηριστικών θεματικών του, το Girl with the Dragon Tattoo είναι ένα άψογο σημείο εισόδου για όσους θέλουν να ασχοληθούν με τη δουλειά του.

3. The Social Network (2010)

Πάνω από μία δεκαετία μετά το Fight Club, ο Fincher επέστρεψε στη δεξαμενή προνομιούχων, κακομαθημένων νεαρών ανδρών με το The Social Network. Ένα εντυπωσιακό έργο που έδωσε τόσο στον Fincher όσο και στον σεναριογράφο Aaron Sorkin μερικούς από τους υψηλότερους επαίνους της καριέρας τους. Έχουν τα πάντα εκτός από την ικανότητα για συμπόνια, απωθώντας τους φίλους τους με την ελπίδα να αποδείξουν πόσο πιο ελίτ είναι. Είναι ένας διαγωνισμός μέτρησης πέους, που είχε ως αποτέλεσμα να διαλύσει τον ιστό της κοινωνίας λιγότερο από μία δεκαετία μετά την κυκλοφορία του. Είναι σε μεγάλο βαθμό προϊόν της εποχής του, αλλά εξακολουθεί να αποκαλύπτει δύσκολες πραγματικότητες για τη ζωή μας στο διαδίκτυο ακόμα και αυτή τη στιγμή.

2. Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (2014)

Το χειρότερο date movie είναι η πιο διασκεδαστική, σκοτεινή κωμωδία.

Η διαχυτική σάτιρα του Fincher και της συγγραφέως/σεναριογράφου Gillian Flynn για τους γάμους στα προάστια και για την εμμονή των ΜΜΕ με τις λευκές εξαφανισμένες γυναίκες , είναι τόσο παιχνιδιάρικη όσο και καυστική. Η Amazing Amy δημιουργεί και ανατινάζει ένα νέο αρχέτυπο, το μυθικό “Cool Girl”, μία μπαμπούλαινα για την εποχή των MRA. Σαν να θέλει να δείξει πόσο γελοία είναι τα στερεότυπα αυτά, κάθε μέρος του σχεδίου της Amy μοιάζει κατασκευασμένο για να γελάσεις, καθώς ο Fincher και η Flynn κλιμακώνουν τον αριστοτεχνικό της χειρισμό σε απόγειο παραλογισμού.

Fincher στα πιο αστεία και κυνικά του, αλλά και στα πιο στοχευμένα του.

1. Zodiac (2007)

Η καλύτερη ταινία του David Fincher αποκρυσταλλώνει όλα όσα τον κάνουν μοναδικό στο είδος του. Διάβασε παρακάτω γιατί το Zodiac είναι το αξεπέραστο αριστούργημα του σκηνοθέτη: