Πώς το Κάνε ότι Κοιμάσαι κέρδισε το τηλεοπτικό κοινό παρουσιάζοντας την ωμή πραγματικότητα
Ο Σπύρος Παπαδόπουλος κλέβει την παράσταση στο εξαιρετικό Κάνε ότι Κοιμάσαι της ΕΡΤ που δείχνει τι πραγματικά συμβαίνει σε γυμνάσια και λύκεια ανά την επικράτεια.
- 17 ΟΚΤ 2022
Το Κάνε ότι Κοιμάσαι στα μάτια μου είναι το δικό μας Dangerous Minds, Degrassi High ή όποια τέλος πάντων ξένη τηλεοπτική σειρά έχει ως θέμα την εμπειρία του λυκείου χωρίς να ανήκει στην κατηγορία του Beverly Hills 90210.
Εννοώντας του να πατάει, όπως συμβαίνει εδώ, τα πόδια του στην πραγματικότητα που περιλαμβάνει άφθονα ναρκωτικά, bullying και revenge porn. Με κερασάκι στην τούρτα την αδιαφορία τρομαγμένων καθηγητών που κάνουν πως δε βλέπουν τίποτα.
Όχι, εντάξει, το Κάνε ότι Κοιμάσαι, το σούπερ επιτυχημένο αστυνομικό θρίλερ της ΕΡΤ, δεν είναι αυτό. Αποτελεί, ωστόσο, την πιο ρεαλιστική προσπάθεια μέχρι στιγμής να δείχνεις παιδιά λυκείου που μιλάνε όπως μιλάνε κανονικά μεταξύ τους.
Και όχι όπως κάποιος 40άρης σεναριογράφος θεωρούν ότι μιλάνε. Συνήθως κακοποιώντας τη σλάνγκ τους την οποία και δεν ξέρει και δεν καταλαβαίνει πώς να τη χρησιμοποιήσει οργανικά.
Η καλύτερη ερμηνεία του Σπύρου Παπαδόπουλου από την εποχή των Απαράδεκτων
Επίσης, προφανώς και αν είσαι μέχρι και 25άρης, το Κάνε ότι Κοιμάσαι σου κάνει ενδεχομένως κάπως πιο μαλακό σε σχέση με μια πραγματικότητα, όπως καταγράφεται σε εφημερίδες και τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, που περιλαμβάνει συμμορίες να έχουν κάνει κατάληψη σε φοιτητικές εστίες, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμούς καθηγητών και άπειρες κλοπές κινητών (υπό την απειλή λεπίδας), από εφήβους σε εφήβους, ως μέρος της καθημερινότητας μας.
Και δεν εννοώ μόνο στο κέντρο της Αθήνας, αλλά ακόμη και σε παλαιότερα ανύποπτες περιοχές, όπως το Κορωπί. Με κολλητό μου να αναγκάζεται να κάνει καθημερινό κήρυγμα στον γιο του, που ξεκίνησε τη Δευτέρα γυμνασίου και τις βόλτες στην πλατεία, να δώσει το κινητό του και ό,τι λεφτά έχει πάνω του αμέσως μόλις του τα ζητήσουν.
Και τώρα που είπαμε όλα όσα δεν είναι το Κάνε ότι Κοιμάσαι, ας πούμε και δυο λόγια για το τι είναι. Συγκεκριμένα η καλύτερη τηλεοπτική ερμηνεία του Σπύρου Παπαδόπουλου από την εποχή των Απαράδεκτων. Στον δραματικό, αυτή τη φορά, ρόλο ενός φιλεύσπλαχνου καθηγητή λυκείου που κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τους μαθητές του.
Μέχρι τη στιγμή που επιστρέφει στο -μεσοαστικό- σπίτι του και μαθαίνει ότι η αρχιτέκτονας γυναίκα του είναι νεκρή και η έφηβη μοναχοκόρη του (η Γεωργία Μεσαρίτη) στην εντατική λόγω ένοπλης εισβολής ληστών.
Το εξαιρετικό καστ
Βασισμένη στο μυθιστόρημα Πριν κοιμηθείς με τον διάβολο του βραβευμένου συγγραφέα Γιάννη Σκαραγκά, το καλοφτιαγμένο αυτό κοινωνικό νουάρ δεν εστιάζει μόνο στους μαθητές και στους καθηγητές, αλλά στους υπόλοιπους γονείς, τους κακοποιούς (εξαιρετικός ο Τάσος Γιαννόπουλος), τους αστυνομικούς (τη φιλότιμη Νικολέτα Κοτσαηλίδου και τον διαπλεκόμενο Δημήτρη Καπετανάκο) και -υσικά- σε εκείνη τη μυστηριώδη γυναίκα (την πειστικότατη Έμιλυ Κολιανδρή) που κινεί τα νήματα.
Ναι, θα προτιμούσα η πλοκή της σειράς να προχωράει λίγο πιο γρήγορα από ότι συμβαίνει μέχρι τώρα. Ναι, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν η κάμερα εστίαζε ακόμη παραπάνω στους νεαρούς πρωταγωνιστές (μπας και μάθω να έχω καλύτερη σχέση με την κόρη μου από ότι ο -αναποτελεσματικά αυστηρός- πατέρας της καλύτερης φίλης της πρωταγωνίστριας).
Και ναι, σαφώς και έχω δει καλύτερα αντίστοιχα αμερικάνικα.
Αλλά όλα αυτά είναι πταίσματα μπροστά στο τελικό αποτέλεσμα. Αυτό που μας δείχνει μια διαφορετική πλευρά ενός αγαπημένου ηθοποιού, φέρνει στο προσκήνιο τη νέα φουρνιά ταλέντων και μιλάει -ή τουλάχιστον προσπαθήσει να μιλήσει- πειστικά για καθημερινά προβλήματα σχολικού εκφοβισμού που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά και οι οικογένειές τους εκεί έξω.
Ενδεχομένως πολύ περισσότερα και πολύ σοβαρότερα από ότι αισθανόμαστε άνετα να παραδεχθούμε. Ειδικά όσοι από εμάς είναι γονείς.
