Με τι κολλήσαμε αυτή την εβδομάδα

Κάθε βδομάδα το πλήρωμα του PopCode θα μοιράζεται τα πιο πρόσφατα κολλήματά του. Μπορεί να είναι τραγούδια, βιντεάκια, ταινίες, εκθέσεις, tweets, ή οτιδήποτε άλλο οποιουδήποτε pop culture που τους έχει φάει ένα αξιοσέβαστο κομμάτι χρόνου και εμμονής.

Για να παίρνεις ιδέες.

Με το ‘Star Wars The Last Jedi’, η Νάνσυ Κωστακοπούλου

*προσοχή ακολουθούν spoilers*

Το τελευταίο μου ever κόλλημα στο ποπκοντ της καρδιάς μου είναι μια πανηγυρική έξοδος και παράλληλα μια ωδή στο Γ Λ Ε Ν Τ Ι που ζήστηκε έξω από το οχυρό της Αντίστασης και την ισοπέδωση του είναι του Kylo Ren.

(ή και όχι).

Δεν συγκαταλέγομαι στην ομάδα των die- hard fans του σύμπαντος των Star Wars, ωστόσο περίμενα με ανυπομονησία το Last Jedi, κυρίως γιατί ήθελα να δω ξανά τον Kylo (νε,τι;) να παλεύει με τα μέσα και τα έξω του, στην προσπάθειά του να διατηρήσει μια κάποια ισορροπία, και τέλος πάντων να ξεπεράσει τα ψυχολογικά του προβλήματα και να βρεθεί ξανά με την μαμά του, τώρα που δεν έχει πια μπαμπά. (Oops!)

Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πως το αγαπημένο μου πράγμα στην ταινία ήταν ο Kylo. Ο Kylo χωρίς μπλούζα (αχ), ο Kylo που έπαιζε το χειλάκι του όποτε έβλεπε την Rey, ο Κylo ΕΞΑΛΛΟΣ όταν είδε τον Luke και ο Kylo με το βλέμμα αγνής απόγνωσης και απογοήτευσης όταν συνειδητοποίησε πόσο τον είχε γλεντήσει ο πρώην δάσκαλός του. Για να μην συζητήσω για τη σχέση που αναπτύχθηκε με την Rey (πού υπογράφω να τα φτιάξουν;) και τη σκηνή στο κόκκινο δωμάτιο που πολέμησαν μαζί- ξεκάθαρα η πιο σέξι σκηνή χωρίς ίχνος σεξ *σηκώνεται όρθια, χειροκροτάει*.

Γενικά πέρασα πάρα πολύ καλά με αυτή την ταινία, χάρηκα που είδα πιο ανθρώπινους χαρακτήρες και τους ήρωες έτοιμους να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να πάνε παρακάτω- κάπου εδώ θέλω να πω σε όσους fans απογοητεύτηκαν φοβερά από τη συμπεριφορά του Luke, που ΩΜΙΓΚΟΝΤ τόλμησε να κάνει λάθος, έχουμε πάθει το ίδιο από γκόμενο και επιβιώσαμε, όλα θα πάνε καλά, σκάστε λίγο με την γκρίνια.

Κατά τ’αλλα may the force be with you, γιατί όπως πολύ σωστά είπε και ο Master Yoda, δεν κάνουν οι Jedi τη διαφορά, αλλά η δύναμη που κρύβουμε όλοι μέσα μας, και αυτό είναι το πιο όμορφο πράγμα που αξίζει να κρατήσουμε από αυτή την ταινία.

*Μια τεράστια αγκαλιά στην Ιωσηφίνα που είδε μαζί μου την ταινία, άσχετα αν την είχε ήδη δει 3 φορές*

Με το ‘Star Wars The Last Jedi’ και ο Κωνσταντίνος Αμπατζής

Πριν το δω, διάβαζα σχόλια και κριτικές που το έθαβαν και έβριζαν την Ντίσνεϊ επειδή υποτίθεται δεν σεβάστηκε την ιστορία, τις αρχές και την κληρονομιά του Star Wars. O Θοδωρής μου είπε ότι έχει ξεκινήσει μέχρι και petition για να μην ‘μετράει’ η ταινία. ΛΟΛ. Το έγραψα σε ένα άλλο κοινό θέμα, θα το πω και εδώ. Παιδιά, δεν είμαστε το ΚΚΕ. Επιτέλους, η ιστορία προχώρησε και ξεκόλλησε από τους Skywalkers. ΟΚ, ανατρίχιασα όταν είδα τον Luke, λάτρεψα όλες τις σκηνές του, συγκινήθηκα με Yoda, θα μου λείψει η Leia, αλλά ρε παιδιά, αν ήταν να γίνει μια τριλογία μόνο και μόνο για να βλέπουμε ξανά τους ίδιους πρωταγωνιστές σε πιο γερασμένη εκδοχή άστο, παράτα το. Το ‘The Last Jedi’ είναι μια εξαιρετική ταινία, που σέβεται απόλυτα το παρελθόν των ταινιών και δημιουργεί παρόν και μέλλον. Και το γεγονός ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά για την επόμενη ταινία μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον. Όλο το όγδοο επεισόδιο συνοψίζεται φυσικά στην τελευταία, υπέροχη σκηνή του. Και τέλός, αφήστε ήσυχα τα porgs ρε χίπηδες, είναι υπεργλυκούλικα.

Με το ‘Star Wars: The Last Jedi’ και η Ιωσηφίνα Γριβέα

Σιγά που θα πήγαινα μόνο στη δημοσιογραφική προβολή. Αν δεν δεις τέτοιες ταινίες με φαν, η χαρά είναι μισή. Επίσης αν δεν τις δεις με τους ανθρώπους που πρέπει να τις δεις, πάλι μισή είναι. Κι επειδή ήταν δύσκολο να συντονιστεί το πλήθος που διψούσε για το ‘Last Jedi’, το είδα με τρεις διαφορετικές παρέες και άξιζε κάθε cent. Ο J.J. Abrams είχε πει πως όταν διάβασε το σενάριο του Rian Johnson ζήλεψε γιατί ήθελε να το γυρίσει εκείνος, οπότε έχω μια ελπίδα ότι δεν θα κάνει πίσω στο 9ο επεισόδιο. Kathleen Kennedy, πλιζ, μη μασήσεις.

Με το ‘Dark’, η Ναστάζια Καπέλλα

Κάθε βδομάδα θα πέφτει και από ένας. Και κόλλησα και με αυτό το τραγουδάκι που μου έμαθε η Δις Ιωσηφίνα, που είναι επίσης από τη σειρά (όχι η Ιωσηφίνα, το τραγουδάκι).

Με την ομάδα του Facebook ‘ΚΑΝ’ΤΟ ΟΠΩΣ Η ΡΑΛΙΑ’, ο Ευθύμιος Σαββάκης

Ήταν η αποκάλυψη του 2017. Κάτι γαμάτοι τύποι (Μαρία, Κατερίνα, Γιώργος κτλ) δημιούργησαν μία ακόμα πιο γαμάτη σελίδα με κρύα αστεία. Που μου κράτησε συντροφιά κάποιες ακόμα πιο κρύες νύχτες αυτής της χρονιάς. Kudos!

Κάνε αίτημα να σε δεχτούν στην κλειστή ομάδα.

ΚΑΙ ΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΙΣ ΜΕΤΑ.

Με το φανταστικότερο ensemble των τελευταίων χρόνων, ο Γιάννης Σαχανίδης

Έχω γελάσει υπερβολικά πολύ με αυτό το tweet και αυτή τη φωτογραφία για να μην τη μοιραστώ και μαζί σας, τρελαίνομαι, πεθαίνω και περιμένω να γίνει η πρώτη animated ταινία που θα ξεκινήσει από το Twitter. Επίσης ανυπομονώ να ξεκινήσει το fancasting.

Με την ομάδα του στο fantasy football, ο Θοδωρής Δημητρόπουλος

Παίζω fantasy εδώ και χρόνια, και ξέρω ότι το να μιλάς για το fantasy σε άλλους με τους οποίους δεν παίζεις είναι το μόνο πιο βαρετό πράγμα στον κόσμο από το να περιγράφεις σε άλλους τα όνειρά σου. (Κυριολεκτικά ποτέ στη ζωή μου δεν έχει τύχει να ξεκινήσει μια διηγήση με “καλά, σου είπα για ένα όνειρο προχτές” και να μη θέλω να αυτοκτονήσω δεκαπέντε λέξεις μετά, ειδικά αν η φράση “και μετά εσύ” δεν είναι μια από αυτές.) Ενιγουέι συγγνώμη λοιπόν για αυτό, ξέρω οτι δε νοιάζει κανέναν η ομάδα μου στο fantasy, αλλά θέλω απλά να μοιραστώ μερικά πολύ βασικά πράγματα γιατί τι να κάνω, με αυτό κόλλησα. Σε μια από τις λίγκες που συμμετέχω λοιπόν, η ομάδα μου έχει όνομα Λαϊκοί Καλλιδρομίου, το οποίο νομίζω πως είναι το καλύτερο πράγμα που έχω σκεφτεί στη ζωή μου. Έχει σήμα τον The Rock να κρατάει μια πέτρα. Και φέτος έφτασα με άνεση στην 1η θέση της κανονικής περιόδου, 3 νίκες μπροστά από τον δεύτερο. Στο πρώτο νοκ άουτ ματς πήγα να χ΄’ασω, επειδή ΦΥΣΙΚΑ και θα έχανα, όμως τελικά δεν έχασα, κέρδισα για 0.02 πόντους με ένα kick στο τελευταίο λεπτό του τελευταίου αγώνα της αγωνιστικής, το οποίο συνέβη απλώς και μόνο επειδή οι Patriots δεν έκαναν touchdown για κάτι ίντσες. Αυτά δεν γίνονται ούτε στις ταινίες. Αυτό το παραπάνω ματς ήταν καλύτερο από οποιονδήποτε αγώνα της άξουαλ φετινής σεζόν NFL. Τελοσπάντων, μετά κέρδισα άνετα τον ημιτελικό και τώρα παίζω τελικό αυτό το ΣΚ. Καλά Χριστούγεννα από τον Rock.

Με τον προπονητή της Λεβεκούζεν, ο Γιώργος Μυλωνάς

Σε πρόσφατο παιχνίδι για την Bundesliga όπου η Γκλάντμπαζ αντιμετώπιζε την Λεβερκούζεν συνέβη το εξής.

Σίγουρα στο Top-10 με τις καλύτερες ποδοσφαιρικές στιγμές της χρονιάς.

Με τη Λάμψη του Stephen King, ο Κώστας Μανιάτης

Έκτός τόπου και χρόνου αυτή τη βδομάδα, κόλλησα με τη Λάμψη του Stephen King, και μιλάω για το βιβλίο και όχι την ταινία. Είχα ακούσει από παλιά ότι το βιβλίο έχει πολύ διαφορετική ιστορία από το αριστούργημα του Kubrick, οπότε όταν το πέτυχα σε έναν πάγκο στον Κεραμεικό με 5 ευρώ, δεν είπα όχι (γιατί αν η ιστορία ήταν ίδια με αυτής της ταινίας, ούτε που θα το άγγιζα). Το βιβλίο ήταν εκπληκτικό και μπράβο του, ανατριχιαστικό κάποιες στιγμές και προτείνω η ανάγνωσή του να σταματά μόλις αρχίζει να πέφτει το σκοτάδι. Ελίναι κρίμα αλλά είναι λίγο κοινό στις ψωνάρες σαν κι εμένα που διαβάζουμε γενικά βιβλία, να αποφεύγουμε τους πολύ ‘εμπορικούς’, με αποτέλεσμα να έχω να διαβάσω έργο του συγκεκριμένου κυρίου, από το Λύκειο, δηλαδη πάνω από 15 χρόνια (είχα διαβάσει το ‘Καλοκαίρι της Διαφθοράς’ τότε). Τελικά έκανα τεράστιο λάθος και μου φαίνεται θα τον ξαναψάξω τον αρρωστημένα ιδιοφυϊή ψυχάκια. Συγγνώμη, ε.