The Redeem Team: Όταν ο Kobe Bryant έσωσε το αμερικάνικο μπάσκετ

Το πρώτο πράγμα που αισθάνθηκα όταν είδα σπάνιο υλικό από το backstage με πρωταγωνιστή τον αδικοχαμένο Kobe Bryant, ήταν δέος. Γιατί παρόλο που η ομάδα που κατασκευάστηκε για ξεπληρώσει με αίμα την ντροπή του χάλκινου μεταλλίου που κέρδισαν οι ΗΠΑ στους Ολυμπιακούς της Αθήνας περιελάμβανε ένα μάτσο σούπερσταρ (Dwyane Wade, LeBron James, Carmelo Anthony, Chris Bosh, Jason Kidd, Chris Paul) είναι η ανεξίτηλη εικόνα του Kobe που καθιστά το όλο εγχείρημα αξιομνημόνευτο.

Ενώ ήταν η δική του εμμονή στο να παίζει άμυνα ή να πηγαίνει για προπόνηση στις 4 τα ξημερώματα που οδήγησε και στους υπόλοιπους να σταματήσουν το clubbing (τους πέτυχε όταν γύριζαν από ξενύχτι ενώ εκείνος πήγαινε γυμναστήριο και τους ντρόπιασε) και να πάρουν επιτέλους σοβαρά την αποστολή τους.

 

Ξεκινώντας ήδη από την πρώτη επίθεση του προημιτελικού με την Ισπανία, όταν ξάπλωσε φαντασμαγορικά στο παρκέ τον -φίλο του και συμπαίκτη του στους Lakers- Pau Gasol, πέφτοντας με ορμή πάνω του μετά από ένα σκριν (κάτι που είχε πει στους υπόλοιπους ότι θα κάνει), προκειμένου να αποδείξει και στους Ισπανούς και στα υπόλοιπα μέλη της ομάδας του ότι τον μόνο που τον νοιάζει είναι η νίκη.

Μια ιστορία ορόσημο

Netflix/IOC/John Huet

Αυτό σε συνδυασμό με στρατηγικές ανύψωσης του εθνικού φρονήματος με το να φέρνουν στο Λας Βέγκας, όπου έκαναν την προετοιμασία τους, παρασημοφορεμένους βετεράνους του πολέμου του Ιράκ για να τους δώσουν να καταλάβουν τη σημασία του εθνόσημου που είχε η φανέλα τους.

Και σε αυτή την περίπτωση, όπως και στο The Last Dance, βλέπουμε για πρώτη φορά backstage υλικό από την πορεία της ομάδας το οποίο μπλέκεται γλυκά με ουσιαστικές συνεντεύξεις από αθλητές και προπονητές (βλέπε Dwyane Wade, LeBron James, Mike “Coach K” Krzyzewski) που μας εξηγούν γιατί η ιστορία της The Redeem Team αποτελεί ορόσημο για το αμερικάνικο μπάσκετ. Αν και θα προτιμούσα, πέρα από τον Gasol, να είχαν μπει στο κόπο να μιλήσουν και με άλλους αντιπάλους για τη δική τους προοπτική.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί η οπτική των παικτών (Dwyane Wade, Carlos Boozer, Carmelo Anthony, LeBron James) που υπήρξαν μέλη και της προηγούμενης χαμένης ομάδας. Με τον LeBron να εξηγεί ότι, το 2004, και δε θεωρούσε ότι αξίζει μια θέση στην ομάδα (πήγε λόγω της επιμονής του NBA να εντάξουν στην ομάδα ανερχόμενους σταρ) και ότι το μόνο που τον ένοιαζε είναι να τελειώσει το όλο πράγμα και να πάει διακοπές με τους φίλους του.

Όταν ο Kobe τύπωσε το εξώφυλλο για τον Ginobili

Όλη, πάντως, αυτή η ντροπή και η δημόσια κατακραυγή του 2004, με τους πάντες να τους τρολάρουν (από ράπερς μέχρι τον David Letterman), οδήγησε στο να πεισμώσουν οι παλιοί, να αλλάξει ο προπονητής (μπήκε ο πολυνίκης Coach K. του Duke που κατάφερε να φτιάξει την κουλτούρα) και να προστεθεί στο μείγμα ο Kobe. Ένας άνθρωπος που δε δεχόταν να χάσει ούτε από τη σκιά του.

Τι μένει για το τέλος; Αυτό που λένε επίγευση; Ο Kobe να λέει στους υπόλοιπους ο Manu Ginobili είναι δικός μου, σούπερ τσιτωμένος από το πρωτοσέλιδο που εκτύπωσε ο προπονητής και έβαλε στη θέση του που έλεγε ότι ο Αργεντινός Hall of Famer, υπεύθυνος για την ήττα των ΗΠΑ το 2004, ήταν «το καλύτερο δυάρι στον κόσμο»

Και, ακόμη περισσότερο, η εικόνα του πάντα σοβαρού και μισάνθρωπου Kobe να χαμογελάει κάθε φορά που o LeBron γινόταν επίτηδες γελωτοποιός προκειμένου να φτιάξει το κλίμα. Με στόχο να χαλαρώσει εκείνος, να ξε-τσιτωθούν οι υπόλοιποι και η ομάδα να προχωρήσει ενωμένη μπροστά για το χρυσό που της χρώσταγε (;) η ιστορία.

Μια πολύ καλή προσπάθεια από το Netflix, με ατού τα never seen before πλάνα, που εμπνέεται από το The Last Dance. Το οποίο, ωστόσο, παραμένει εμφατικά το GOAT στο είδος του.