Τι πηγαίνει στραβά και τι όχι στο A Big Bold Beautiful Journey;

Το A Big Bold Beautiful Journey προσφέρει ένα τολμηρά ακραίο πλαίσιο φαντασίας, στενά όμως συνδεδεμένο με την καθημερινή πραγματικότητα. Η ιστορία αφορά απλούς ανθρώπους που χρειάζονται υπερφυσική βοήθεια για να εκτιμήσουν και να αξιολογήσουν τη ζωή τους. Από αυτή την άποψη, σχετίζεται, έστω και από μακριά (εντάξει, πολύ μακριά) με το It’s a Wonderful Life, αν και ο άγγελος που παρεμβαίνει εδώ δεν είναι κάποιος τρυφερός ηλικιωμένος, αλλά μία διαδραστική ψηφιακή συσκευή.

Η πρώτη συνάντηση μεταξύ της Sarah (Margot Robbie) και του David (Colin Farrell) είναι και η πρώτη αποτυχία της ταινίας, μία ένδειξη της πλήρους απουσίας λεπτότερων αποχρώσεων που θα βρίσκουμε διαρκώς στη διάρκειά της. Σχεδόν με το που ξεκινούν να μιλούν στη δεξίωση ενός γάμου, αρχίζουν ξαφνικά και ταυτόχρονα να συζητούν ποιος θα πληγώσει τον άλλον πρώτος σε περίπτωση ρομαντικής σχέσης. Πιείτε πρώτα ένα ποτό, βρε παιδιά.

Καταλήγουν ωστόσο στο ίδιο αυτοκίνητο μετά τη βλάβη του αυτοκινήτου της Sarah, καθώς το παράξενο GPS του οχήματος του David θα λειτουργεί ως προξενήτρα μεταξύ των μοναχικών ταξιδιωτών. Η αισθησιακή φωνή του ανήκει στη Jodie Turner-Smith και θα τους κατευθύνει προς την ύπαιθρο, όπου μυστηριώδεις πόρτες, μόνες τους σε ένα χωράφι ή ενσωματωμένες σε παλιές διαφημιστικές πινακίδες, θα τους μεταφέρουν μετά την είσοδό τους σε σημαντικά μέρη από το παρελθόν τους.

Σε πρόωρους τοκετούς δηλαδή, εγκατάλειψη από γονείς, χαμένες ευκαιρίες, νεανικές απογοητεύσεις και ευκαιρίες που ξέφυγαν. Καθώς οι ξεχωριστές πόρτες ανοίγουν η μία μετά την άλλη σε δωμάτια νοσοκομείων, αμφιθέατρα σχολείων, εστιατόρια της γειτονιάς και σπίτια της παιδικής τους ηλικίας, τόσο η Sarah όσο και ο David έχουν τη δυνατότητα να γίνουν άνθρωποι που δεν φοβούνται να δεσμευτούν σε νέες σχέσεις, όπως συμβαίνει τώρα.

Δεν πρόκειται για κάποια αλλαγή της ιστορίας τους, όσο για την αναβίωση της για θεραπευτικούς λόγους. Μία εκτεταμένη θεραπεία ζεύγους, πριν γίνουν ζεύγος, μήπως και καταφέρουν να γίνουν ζεύγος.

Υπάρχει μία ενδιαφέρουσα ερώτηση ενσωματωμένη σε αυτή την πλοκή: Οι άνθρωποι που λένε ότι είναι ευτυχισμένοι μόνοι τους, οφείλουν στον εαυτό τους να σκεφτούν τον δεσμό όταν εμφανιστεί μια αξιόλογη προοπτική;

Ο David έχει τη συνήθεια να δημιουργεί ιδανικές γυναίκες στο μυαλό του όταν ακόμα τις κυνηγάει, αλλά στη συνέχεια απογοητεύεται όταν είναι πραγματικά μαζί τους. Η Sarah πάλι ανακοινώνει από νωρίς ότι συνηθίζει να σαμποτάρει τις σχέσεις της ούσα άπιστη. Είναι μία φαντασίωση της σέξι γυναίκας με μπαγκάζια, κάποια της οποίας η γοητεία προέρχεται από το να σου λέει ότι είναι το πρόβλημα στις σχέσεις αλλά ότι μπορεί για εσένα να κάνει την εξαίρεση. Περνάει ξυστά από το trope του Manic Pixie Dream Girl αλλά, ευτυχώς, το αποφεύγει.

Ο Kogonada είναι ένας βιντεο-δοκιμιογράφος που έγινε σκηνοθέτης, με επιδέξιο άγγιγμα και ένα φοβερό φορμαλιστικό μάτι. Είναι σίγουρα ο τύπος παρατηρητικού καλλιτέχνη που μπορεί να αντλήσει αποθέματα ανθρωπιάς και μελαγχολίας από τα πιο απρόσμενα μέρη — από τις αιχμηρές γωνίες της σύγχρονης αρχιτεκτονικής στο Columbus, μέχρι την τράπεζα δεδομένων ενός ανδροειδούς στο After Yang. Εδώ τον βοηθάει σημαντικά η σκηνογράφος Katie Byron (Problemista), που καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να βρει στιγμές οπτικής μαγείας στα πάντα, από έναν βροχερό γάμο μέχρι ένα μιούζικαλ γυμνασίου.

Η ευαίσθητη ερμηνεία της Lily Rabe στον ρόλο της μητέρας της Sarah είναι αυθεντική, και οι σύντομες εμφανίσεις των Kevin Kline και Phoebe Waller-Bridge είναι από τα highlights της ταινίας, ακόμα και αν το υπόλοιπο A Big Bold Beautiful Journey στέκεται αμήχανα απέναντί τους σε τονικό επίπεδο.

Μέρος του προβλήματος είναι το αδύναμο σενάριο του Seth Reiss (The Menu), που δεν βρίσκει τη σκηνοθετική του αντιστοιχία. Ο Kogonada καταφέρνει να βρει πινελιές του υπερβατικού μέσα στην τεχνητότητα, όπως η σεκάνς στην οποία οι δύο πρωταγωνιστές περιπλανιούνται σε ένα μουσείο μετά το κλείσιμό του, στο σκοτάδι, θαυμάζοντας πίνακες υπό το φως φακού. Αλλά είναι ένας σκηνοθέτης που ξεχωρίζει στο υπονοούμενο και στα πράγματα που γίνονται κατανοητά αλλά μένουν ανείπωτα. Εδώ μοιάζει συχνά σαν σε πόλεμο με ένα σενάριο όπου οι χαρακτήρες μιλούν εντελώς ωμά για τις εσωτερικές τους λειτουργίες.

Δεν είναι ακριβώς ότι ο Farrell και η Robbie δεν αναπτύσσουν χημεία μεταξύ τους. Απλώς οι δυο παρουσιάζονται ως βιβλία αυτοβοήθειας που περιμένουν να γραφτούν, παρά ως άνθρωποι με κοινωνικό περιβάλλον, εργασία, τόπο.

Η μη πραγματικότητα, ωστόσο, της ταινίας δεν ισοδυναμεί ποτέ με ανειλικρίνεια, σχετικά με το τι ακριβώς συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που δεν βρίσκονται στην πρώτη νιότη τους αποφασίζουν να ερωτευτούν. Είναι πάντα κολακευτικό όταν μία ταινία ανοίγει την καρδιά της στο κοινό σαν άλλη Julia Roberts στο Notting Hill, ζητώντας μας να την αγαπήσουμε. Δεν έχουν όλες οι ταινίες το θάρρος να κάνουν μία τόσο συναισθηματική και δημόσια έκκληση και επίδειξη αγάπης. Σήμερα στο Χόλιγουντ, πολλές δεν έχουν καν αγάπη μέσα τους ή στην κατασκευή τους. Η καρδιά της είναι τουλάχιστον στο σωστό μέρος. Χρειάζεται όμως έντονα μία δική μας προσπάθεια θέλησης, για να αναστείλουμε τη δυσπιστία και να υποκύψουμε στην καλοπροαίρετη φαντασία της.

Το A Big Bold Beautiful Journey (Ένα Μεγάλο Όμορφο Τολμηρό Ταξίδι) κυκλοφορεί από τη Feelgood.