Το Thunderbolts* είναι η καλύτερη ταινία της Marvel εδώ και χρόνια

Στην αρχή της νέας περιπέτειας της Marvel Thunderbolts*, η άλλοτε υπό πλύση εγκεφάλου δολοφόνος που πιο πρόσφατα έγινε επαγγελματίας εκτελέστρια Yelena Belova (Florence Pugh) έχει πέσει στις μαύρες της.

Για την ακρίβεια είναι έτοιμη να αφήσει πίσω της τη ζωή στις μυστικές επιχειρήσεις, όπως λέει στη διευθύντρια της CIA Valentina Allegra de Fontaine (Julia Louis-Dreyfus), η οποία επιβλέπει τις δολοφονικές επιχειρήσεις της Yelena. Αντ’ αυτών των καθηκόντων, μπορεί να είναι κιόλας πλέον έτοιμη να εξερευνήσει τον τρόπο ζωής των ηρώων, έστω και μόνο επειδή φαίνεται πιο ικανοποιητικός από τον τρέχοντα κύκλο της κατανάλωσης αλκοόλ και δολοφονίας που βιώνει.

Δυστυχώς η Yelena δεν θα έχει εύκολα αυτή την ευκαιρία, επειδή η Valentina βρίσκεται υπό έρευνα του Κογκρέσου για τις πιο μυστικές και βρώμικες υποθέσεις της CIA, και έτσι έχει στόχο να καθαρίσει όλα τα ενοχοποιητικά στοιχεία. Η Yelena είναι η ίδια ένα από αυτά, με αποτέλεσμα να βρεθεί σε μία κυριολεκτική παγίδα θανάτου. Δεν θα είναι όμως μόνη της εκεί. Για ανεπιθύμητη παρέα της θα βρει άλλους υψηλόβαθμους πράκτορες της Valentina που θα γίνουν οι Thunderbolts – τον John Walker (Wyatt Russell), την Taskmaster (Olga Kurylenko) και την Ava Starr (Hannah John-Kamen), με μία και μοναδική επιλογή – να επιβιώσουν μαζί ή να πεθάνουν μόνοι τους.

Μαζί με τον θετό πατέρα της, παύλα πρώην Ρώσο υπερήρωα Alexei/Red Guardian (David Harbour) που προκύπτει αργότερα, και τον πρώην εκτελεστή/νυν βουλευτή (!) Bucky Barnes (Sebastian Stan), γίνονται σίγουρα μία αταίριαστη ομάδα, αλλά και οι μόνοι άνθρωποι που μπορούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον και να καταλάβουν τι συμβαίνει με τον μυστηριώδη Bob (Lewis Pullman). Έναν φαινομενικά αθώο πολίτη που βρίσκεται ανάμεσά τους και εμπλέκεται, από το πουθενά, στο χάος.

Συγκεντρώνοντας μία σειρά από MCU περιφερειακούς χαρακτήρες για μία ταινία που θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίστοιχη του The Suicide Squad της Marvel (υπάρχουν επίσης και οι συναφείς Guardians of the Galaxy αλλά εκείνοι δεν ασχολούνται με τα επίγεια), η έμφαση εδώ δίνεται σε αναμφισβήτητα προβληματικούς ανθρώπους που μαθαίνουν να κάνουν το καλό, δημιουργώντας μία θεμελιωμένη οικογενειακή δυναμική που αναδεικνύει την ανθρωπιά τους.

Έχουν και εκείνοι οδυνηρό παρελθόν, από αυτά που είναι γεμάτα τραύματα και συνήθως λειτουργούν απλώς ως backstory χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία στις υπερηρωικές ιστορίες της οθόνης για να υποστηρίξουν μετέπειτα ανιδιοτελείς πράξεις. Στο Thunderbolts* όμως το τραύμα των υποκειμένων τους είναι τόσο κεντρικά στο κείμενό τους όσο σπανίως είναι αλλού στο υπερηρωικό σινεμά. Ο βασικός αγώνας των ηρώων δεν είναι ιδιαίτερα ενάντια στις δυνάμεις του κακού, όσο στις ψυχικές ουλές που φέρουν μέσα τους.

Μέχρι το τέλος του Thunderbolts*, η Yelena θα έρχεται αντιμέτωπη με μία υπερδύναμη φιγούρα που ονομάζεται κυριολεκτικά The Void (Κενό στα ελληνικά). Δεν είναι σίγουρα διακριτικό. Μπορεί να ακούγεται και ελαφρώς ανυπόφορο. Το γεγονός όμως ότι το Thunderbolts* λειτουργεί τόσο καλά όσο λειτουργεί, είναι μία απόδειξη της ποιότητας του σεναρίου του μακροχρόνιου συνεργάτη της Marvel Eric Pearson και της συν-επιμελήτριας της σειράς The Bear Joanna Calo, όπως και της αφοσίωσης του καστ γενικά και της Pugh ειδικά, που γεμίζει τις μάχες της Yelena με το κενό – το πραγματικό και το ψυχικό – με τεράστιο πάθος και στεγνό χιούμορ.

Δίνει στην ταινία μία συναισθηματική απτότητα και πουλάει τη δυστυχία του χαρακτήρα της με επίπονη ωμότητα, είτε ο χαρακτήρας της αστειεύεται για το πώς ο καλύτερος τρόπος να χειριστείς τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι να τα καταπιείς, είτε όταν αρπάζεται με τον θετό πατέρα της. Έτσι, ακόμη κι όταν η ταινία κινείται προς το γιγαντιαίο κινηματογραφικό σύμπαν της Marvel και την επόμενη σειρά crossover ταινιών, μοιάζει πάντα με μία οικεία ιστορία για τουλάχιστον ένα αληθινό πρόσωπο.

Η σύνδεση του Thunderbolts* με το στούντιο A24 δεν μπορεί να αποσυνδεθεί φυσικά από το αποτέλεσμα εδώ. Εκτός από την παραπάνω σεναριογράφο που είχε συνεργαστεί με τον Schreier στο βραβευμένο Beef, έχουμε επίσης τον διευθυντή φωτογραφίας των Green Knight και Ghost Story Andrew Droz Palermo, τους συνθέτες του Everything Everywhere All at Once Son Lux, τον διευθυντή μοντάζ του Minari Harry Yoon και τη σκηνογράφο των Beef, Past Lives και Hereditary Grace Yun.

Δεν τα πετυχαίνει πάντοτε όλα, το Thunderbolts* όμως τολμά να είναι διαφορετικό, φρέσκο και προσεγμένο, με τρόπο που θυμίζει τις πρώιμες παραγωγές της Marvel. Και το γεγονός ότι μία σειρά από λιγότερο σημαντικούς αντιήρωες που αντιμετωπίζουν μία θεότητα της κατάθλιψης λειτουργεί, οφείλεται στην κατανόηση όλων των συντελεστών ότι οι χαρακτήρες μίας ιστορίας είναι καλύτερο θέαμα από τα set pieces της.