Το ‘Ταξίδι στην Ελλάδα’ κλείνει το πιο απρόσμενο κινηματογραφικό franchise
Ουζάκι, φιλοσοφία, και μια κάποια εναλλακτική Οδύσσεια. Δυο άγγλοι κωμικοί φιλοσοφούν και αστειεύονται για τη ζωή και την κουλτούρα στο υπέροχο, γλυκόπικρο "Ταξίδι στην Ελλάδα".
- 2 ΙΟΥΛ 2020
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για απρόσμενα κινηματογραφικά franchise, τότε υπάρχει αυτό: Μια σειρά ταξιδιωτικών τραγικωμωδιών, όπου δύο άγγλοι κωμικοί και φίλοι ταξιδεύουν σε πόλεις και χώρες, με την κάμερα να τους ακολουθεί εν μέσω αυτοσχεδιασμών καθώς απολαμβάνουν να έρχονται σε επαφή με τα μέρη, την κουλτούρα, τα φαγητά και τους ανθρώπους της κάθε τοποθεσίας.
Ύστερα από αντίστοιχα ταξίδια στην Ιταλία και την Ισπανία, η σειρά καταλήγει οριστικά (;) με το ταξίδι στην Ελλάδα.
Ο Στιβ Κούγκαν κι ο Ρομπ Μπράιντον ξέρουν πια πολύ καλά τη φόρμουλα όμως οι ταινίες απέχουν πολύ από το να γίνουν κουραστικές. Κι ο λόγος είναι πως καθώς οι ίδιοι αναγνωρίζουν την φορμουλαϊκή λούπα στην οποία είναι κλεισμένοι μέσα στα “Ταξίδια” τους αλλά και -ακόμα κυριότερα- γερνάνε όσο οι ταινίες περνάνε, πλέον κάθε μικρή, ελάχιστη λεπτομέρεια του ταξιδιού τους, από ένα γεύμα που δεν θέλουν να σταματήσει μέχρι τη γνωριμία με μια άγνωστη σε αυτούς λεπτομέρεια του ελληνικού πολιτισμού, αποτελεί αφορμή για μια νέα μίνι υπαρξιακή δίνη στην οποία αφήνονται.
To “Ταξίδι στην Ελλάδα” (“The Trip to Greece”) κυκλοφορεί στις αίιθουσες από την Tanweer.
Η διαδρομή τους ξεκινά από την Τροία και καταλήγει στην Ιθάκη τοποθετώντας τους ως μοντέρνους ταξιδιώτες, με την περιπέτεια και την δίψα πλέον να τοποθετούνται σε μια άλλη σφαίρα, της γνώσης, την σχέσης με τη φύση και τον άνθρωπο και την Ιστορία, με φόντο τα αληθινά ζωντανά μουσεία του ελληνικού σκηνικού.
Στη διάρκεια αυτής της απρόσμενης Οδύσσειας, και μέχρι το αληθινά συγκινητικό φινάλε που υπογραμμίζει δραματουργικά ό,τι προηγήθηκε, οι Κούγκαν και Μπράιντον βρίσκουν πολλές αφορμές να αστειευτούν, να αυτοσαρκαστούν (πολλές οι μικρές αντιπαλότητες πάνω στο στάτους τους στη βιομηχανία, με τον έναν να προσπαθεί να μειώσει τον άλλον παιχνιδιάρικα: «ο κωμικός» – «εννοείς ο ηθοποίος, έχω κερδίσει βραβεία» – «ΟΚ, ο ελαφρύς διασκεδαστής») και τελικά ανάλαφρα να στοχαστούν πάνω στις βασικές ανάγκες αυτής της ζωής: να μαθαίνεις, να ζεις, να αστειεύεσαι και, ναι, να τρως. (Τιμιότατο food porn η ταινία, να το πούμε κι αυτό.)
Η ταινία, όπως και οι προηγούμενες του franchise, αποτελεί στην πραγματικότητα μια συρραφή των καλύτερων στιγμών από τον αντίστοιχο τηλεοπτικό κύκλο 6 επεισοδίων του BBC2. Όμως ο έμπειρος Μάικλ Γουίντερμποτομ (“Jude”) δεν αφήνει ποτέ τον ρυθμό να σκαλώσει και την ίδια ώρα οι φύσει συμπαθείς περσόνες των κωμικών (“ανάλαφρων διασκεδαστών”;;) μας οδηγούν σε ένα ταξίδι όπου το χιούμορ, το δράμα, τα εσωτερικά αστεία, οι αγωνίες δύο αντρών με απόλυτη συναίσθηση του χρόνου που περνά, βρίσκουν το ιδανικό τους φόντο στα απομεινάρια ενός επιβλητικού αρχαίου πολιτισμού.
Είναι φόρμουλα; Ναι. Είναι επανάληψη; Ναι. Είναι όμως το Ταξίδι; Αυτό έχει σημασία.
ΝΕΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ: Αναλυτικά όλες οι ταινίες της εβδομάδας στο NEWS247
