WOMEN

Η Rebecca De Mornay ξέρει από τρένα

Το call girl που έδειξε στον έφηβο Tom Cruise όλες τις στάσεις (του μετρό του Σικάγο) είναι, στα 56 της, δικαιωματικά εντός του Hall of Femme μας.

Είναι άδικο να συμπυκνώνεις μια καριέρα 30 ετών σε μια ταινία, πόσο μάλλον σε μια σκηνή, αλλά είναι δεδομένο ότι η ‘τρενάτη’ σκηνή από το Risky Business είναι αυτή που θα ακολουθήσει την made in California κόρη ενός DJ έως στον τάφο.

 

Επίσης πρόκειται για εκείνη την σκηνή και ταινία που έκανε την De Mornay (που προέρχεται από φουλ καλλιτεχνική οικογένεια, με την γιαγιά της να έχει υπάρξει γνωστή σταρ ως παιδί) επώνυμη σε μια νύχτα. Εκείνη που την κάρφωσε στο αντρικό συλλογικό ασυνείδητο ως την σέξι ξανθιά. Όχι, όμως, της διπλανής πόρτας, αλλά μάλλον του διπλανού δωματίου ξενοδοχείου.

 

Αυτό με την προϋπόθεση ότι είσαι άνω των 30. Γιατί, αν είσαι κάτω, τότε το πιο πιθανόν είναι να την πήρες χαμπάρι, έστω και τώρα στα ‘γεράματα’, ως μητέρα του Finch (και αντικείμενο του πόθου του Stifler) στο American Reunion του 2012.

 

Κρίμα, γιατί η Rebecca, με τα υπέροχα διαπεραστικά μπλε μάτια (είναι κανονικά σαν laser) και την κατατομή προσώπου που θα ζήλευε και supermodel (θα μπορούσε να είναι, αλλά ο θεός την ‘προίκισε’ μόλις με 166 εκατοστά), έχει αποδείξει, κατά τη διάρκεια της καριέρας της ότι είναι κάτι παραπάνω από το άθροισμα των γυμνών σκηνών που μας έχει κατά καιρούς χαρίσει.

 

Ξεκινώντας από τον πρώτο ρόλο της ζωής της, στο One from the Heart του Francis Ford Coppola, και συνεχίζοντας με το Runaway Train, το Backdraft, το Guilty as Sin του Sidney Lumet και, φυσικά, ως η νταντά από την κόλαση στο The Hand That Rocks the Cradle (εκεί που θηλάζει τον γιο, βάζει λόγια στην μάνα, παγιδεύει τον κηπουρό και σπάει τα πόδια στον πατέρα),

 

ΟΚ, μπορεί να είμαι υποκειμενικός, αλλά ακόμη και στο Τρεις Σωματοφύλακες μου φάνηκε καλή. Για την ακρίβεια ότι καλύτερο είχε να δείξει η ταινία (δείτε το τέλος του κλιπ, όπου απειλεί τον καρδινάλιο να του αλλάξει ‘θρησκεία’ με μια κίνηση του καρπού της).

 

Με άλλα λόγια, μιλάμε για μια A list ηθοποιό (και εν δυνάμει σταρ) που έκανε κάποια ‘λάθη’, όπως το Never Talk to Strangers με τον Banderas, στο οποίο ήταν παραγωγός ή το ότι δέχθηκε να πρωταγωνιστήσει στο remake του And God Created Woman (και πάλι δια χειρός Roger Vadim) τα οποία την εγκλώβισαν, καθόλη τη διάρκεια των 90s στην limbo των low budget ερωτικών θρίλερ.

Και σκέψου ότι ακόμη δεν σου έχω πει, για να καταλάβεις πόσο συνολικά προικισμένη είναι, για το ιδιωτικό σχολείο στην Αγγλία που πήγε ως παιδί, το γεγονός ότι μεγάλωσε σε ένα άλλο ιδιωτικό γερμανόφωνο σχολείο στις Αυστριακές Άλπεις ως έφηβη (στις ΗΠΑ γύρισε στα 18 της) ή ότι είναι απόφοιτος του Νεουορκέζικου Lee Strasberg Institute.

 

Αν δηλαδή αυτό που σου εκπέμπει συνολικά η Rebecca είναι κάτι το κυριλοσέξι, τύπου ‘ ένα ηφαίστειο πάθους που κρύβεται κάτω από το παρουσιαστικό ξανθιάς & παγωμένης Χιτσκοκικής ηρωίδας’, ίσως είναι επειδή, στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς είναι.

 

Όπως και να’χει, τα 00s στάθηκαν καλύτερα για εκείνη. Ως τηλεοπτική ηθοποιός πλέον, και μακριά από την πρώτη της νιότη, έδειξε την γκάμα της παίζοντας στο ER (και αργότερα στο The Practice και το John from Cincinnati) και σε 1-2 καλές τηλεταινίες (βλέπε A Girl Thing, Salem Witch Trials).

 

Ενώ, καθώς η δεκαετία προχωρούσε, η πρώην του Leonard Cohen (που έχει δυο κόρες από τον γάμο της με έναν αθλητικογράφο) άρχισε επιτέλους να κάνει καλές επιλογές και να βγαίνει, ελαφρώς, στο προσκήνιο.

 

Αναφέρομαι φυσικά σε ρόλους σε ταινίες που όντως παίζει να έχεις δει, όπως το The Identity ως απαιτητική ντίβα, στο indie Lords of Dogtown, στο Wedding Crashers και, πάνω από όλα, ως σατανική μητριάρχης στο remake του καλτ Mother’s Day.

 

Eίπαμε, η De Mornay, αντικειμενικά, δεν κατάφερε όσα θα μπορούσε. Πέρα από το να μας μείνει αξέχαστη. Αυτό το είχε με το καλημέρα. Μας είχε με το καλημέρα.