Alexandros Michailidis / SOOC
ΠΑΣΟΚ

4 πράγματα που κρατάμε από τις χθεσινές εκλογές στο ΚΙΝΑΛ

Οι εκλογές του ΚΙΝΑΛ έχουν έναν καθαρό νικητή, τέσσερις χαμένους και πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για το μέλλον της παράταξης και της χώρας.

Η πρώτη μεγάλη εκλογική διαδικασία που γίνεται στην Ελλάδα μετά την πανδημία αφορούσε τελικά τις εσωκομματικές εκλογές για το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες στάθηκαν σε ουρές σε όλη τη χώρα, προκειμένου να ψηφίσουν τον επόμενο αρχηγό του ΚΙΝΑΛ, κάτι που θα φέρει νέες συνθήκες σε έναν χώρο πολύ ευρύτερο από αυτόν της παραδοσιακής κεντροαριστερής παράταξης.

Το ενδιαφέρον ήταν μεγάλο και μπορούν να βγουν κάποια πρώτα συμπεράσματα μετά την καθαρή νίκη του Νίκου Ανδρουλάκη στον α’ γύρο των εκλογών του ΚΙΝΑΛ και λίγο πριν ο ίδιος κονταροχτυπηθεί με τον Γιώργο Παπανδρέου στον β’ γύρο που θα διεξαχθεί την επόμενη Κυριακή.

Νίκησε ο λιγότερο ΠΑΣΟΚ και περισσότερο ΚΙΝΑΛ υποψήφιος

Μεταξύ των τριών υποψηφίων που πήραν τα διψήφια ποσοστά, νικητής αναδείχθηκε ο μόνος που δεν έχει διατελέσει ποτέ υπουργός του ΠΑΣΟΚ. Οι Αντρέας Λοβέρδος και, φυσικά, Γιώργος Παπανδρέου είναι προφανώς μεγαλύτερα ονόματα και απασχόλησαν περισσότερο τη δημόσια σφαίρα κατά την προεκλογική περίοδο. Έχουν όμως στις πλάτες του πολύ μεγάλο κομμάτι της φθοράς που έφερε το ΠΑΣΟΚ από το 40% στα μονοψήφια των τελευταίων αναμετρήσεων.

Ο 42χρονος Νίκος Ανδρουλάκης κινήθηκε στην προεκλογική περίοδο με μία χαρακτηριστική μετριοπάθεια αποφεύγοντας εντάσεις και συσπειρώνοντας έτσι ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος του ΚΙΝΑΛ που δεν μπορούσε να εκφραστεί από τους Λοβέρδο και Παπανδρέου. Από τις περιπτώσεις που το να είσαι ανάμεσα σε δύο πόλους τελικά δεν σε πνίγει αλλά σου κάνει καλό. Καλό δείγμα και για την επόμενη μέρα όπου ουσιαστικά ο νικητής θα κληθεί να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα αλλά με ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ.

Η συμμετοχή ήταν ικανοποιητική, όχι σεισμική

Γιώργος Κονταρίνης/Eurokinissi

Το ρεκόρ της προηγούμενης εκλογικής αναμέτρησης έσπασε από πολύ νωρίς και φυσικά η συμμετοχή των 270.000 κρίνεται ως κάτι παραπάνω από ικανοποιητική για το ΚΙΝΑΛ. Δεν είναι όμως γεγονός σεισμικό. Η πανδημία είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Από την άλλη όμως υπήρχε η συγκινησιακή φόρτιση από τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, οι πολίτες είχαν 2,5 χρόνια να ψηφίσουν, ενώ οι εκλογές ήταν πολύ κρίσιμες γενικότερα για το μέλλον της χώρας. Επίσης, στις εκλογές αυτές μετείχε και ένας πρώην Πρωθυπουργός με το όνομα Παπανδρέου. Όλα προμήνυαν ότι θα μπορούσαμε να πάμε ακόμη παραπάνω.

Γίνεται ανατροπή στον β’ γύρο των εκλογών του ΚΙΝΑΛ;

Η ίδια η διαφορά δεν είναι απαγορευτική για μία ανατροπή. Ο δρόμος φαίνεται και από τις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές της Νέας Δημοκρατίας όπου ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είχε συγκεντρώσει παρεμφερές (και λίγο μεγαλύτερο) ποσοστό και τελικά έχασε στον β’ γύρο από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Εν προκειμένω έχουμε και το βαρύ όνομα του Γιώργου Παπανδρέου και την οικογενειακή τάση για ανατροπές.

Η διαφορά όμως εδώ είναι ότι όποιον αντίπαλο και αν είχε απέναντί του στον β’ γύρο των εκλογών του ΚΙΝΑΛ φαίνεται ότι ο Ανδρουλάκης θα είχε μεγαλύτερη ευκολία να συσπειρώσει τα ποσοστά των άλλων 4 υποψηφίων. Ακριβώς λόγω της μετριοπαθούς στάσης που κράτησε σε όλη την πορεία μέχρι σήμερα. Πολλά θα κριθούν πάντως και από τη συμμετοχή του κόσμου στον β’ γύρο.

Οι δημοσκοπήσεις για ακόμα μία φορά απέτυχαν

Οι περισσότερες δημοσκοπικές εταιρείες έδιναν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο την πρωτιά στον Ανδρέα Λοβέρδο στη μάχη των εκλογών του ΚΙΝΑΛ. Απέτυχαν παταγωδώς. Ελαφρυντικά φυσικά και υπάρχουν. Σε εκλογικές διαδικασίες σαν και αυτή δεν υπάρχει μία στέρεη εκλογική βάση πάνω στην οποία θα κάνεις τις προβλέψεις σου. Παρόλα αυτά ομολογουμένως τα περιστατικά, ιδίως από το 2015 και μετά, αρχίζουν να πυκνώνουν και ίσως είναι φρόνιμο να κοιτάξουμε πιο σοβαρά τι συμβαίνει με τα δημοσκοπικά ευρήματα και αν τελικά λειτουργούν αποπροσανατολιστικά για την κοινή γνώμη.