Στα 95α της γενέθλια, η Pat DeReamer έλαβε μια ευχετήρια κάρτα που δεν ήταν απλώς παλιά. Ήταν 81 ετών. Φθαρμένη στις άκρες, γεμάτη υπογραφές και ημερομηνίες, κουβαλούσε πάνω της όχι μόνο χρόνο, αλλά μια ολόκληρη φιλία ζωής.
Η ιστορία ξεκινά το 1944, εν μέσω Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν η οικογένεια της Pat μετακόμισε από το Κεντάκι στην Ιντιανάπολη. Η δεκατετράχρονη τότε Pat ήταν «η καινούργια» – μόνη, χωρίς φίλους, σε μια άγνωστη πόλη. Μέχρι που γνώρισε τη Mary Wheaton. Μια φιλία γεννήθηκε σχεδόν αθόρυβα, αλλά αποδείχθηκε από εκείνες που αντέχουν τα πάντα.
«Δεν ήξερα πολλούς ανθρώπους. Η Mary με μάζεψε, κατά κάποιον τρόπο, από το περιθώριο και μου φέρθηκε όμορφα», θυμάται η Pat σε συνέντευξή της στο WLKY News του Κεντάκι. «Και γίναμε πραγματικά καλές φίλες».
Η πρώτη κάρτα ήταν παιχνιδιάρικη: στο εξώφυλλο ένα σκυλάκι με κόκκινο φιόγκο και τη φράση «Σου εύχομαι γενέθλια πραγματικά κολοσσιαία». Στο εσωτερικό, ένας τεράστιος σκελετός δεινόσαυρου συμπλήρωνε το χιούμορ: «Γιατί θα περάσει πολύς, πολύς καιρός μέχρι να γίνεις ένα παλιό απολίθωμα!».
Αφού τη χάρηκε, η Pat δεν την πέταξε. Την κράτησε, την υπέγραψε και έναν μήνα αργότερα – τον Μάιο – την έστειλε πίσω στη Mary για τα δικά της γενέθλια. Χωρίς να το ξέρουν, μόλις είχαν εγκαινιάσει μια παράδοση.
Από τότε, η ίδια κάρτα ταξιδεύει μπρος-πίσω κάθε χρόνο, δύο φορές τον χρόνο, για 81 συνεχόμενα χρόνια. Επιβίωσε πολέμων, μετακομίσεων και τεχνολογικών επαναστάσεων. Έζησε την προσσελήνωση του Νιλ Άρμστρονγκ, την είσοδο των υπολογιστών στα σπίτια, την εφεύρεση του email – και την εποχή που οι περισσότεροι σταμάτησαν να στέλνουν κάρτες. Όχι όμως αυτές οι δύο φίλες.
«Ποτέ δεν είπαμε “θα το κάνουμε αυτό για πάντα”. Τουλάχιστον εγώ δεν το θυμάμαι», λέει η Pat. «Απλώς συνέβαινε. Και κάθε χρόνο μας έδινε έναν λόγο να τηλεφωνηθούμε, να μιλήσουμε».
Η ζωή τις οδήγησε σε διαφορετικές πολιτείες, σε ενήλικες υποχρεώσεις, σε νέες πραγματικότητες. Όμως η κάρτα συνέχισε τον κύκλο της, γεμίζοντας με νέες ευχές, νέα μελάνια, νέα σημάδια του χρόνου.
Το ρεκόρ τους αναγνωρίστηκε επίσημα από το Guinness ως η μακροβιότερη ανταλλαγή ευχετήριας κάρτας στον κόσμο, ενώ για περισσότερα από τρία τέταρτα του αιώνα χάριζε χαμόγελα δύο φορές τον χρόνο.
Σε μια εποχή στιγμιαίων μηνυμάτων και ξεχασμένων παραδόσεων, η ιστορία της Pat και της Mary μοιάζει σχεδόν αναχρονιστική.
Κι όμως, ακριβώς γι’ αυτό είναι τόσο συγκινητική. Θυμίζει ότι η φιλία, όταν είναι αληθινή, μπορεί να χωρέσει σε μια παλιά κάρτα, που ταξιδεύει υπομονετικά στον χρόνο, ξανά και ξανά.