Ποιες χώρες είναι πρώτες στους εμβολιασμούς παγκοσμίως
Η Άπω Ανατολή, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αλλά και η Πορτογαλία προηγούνται στην κούρσα ενάντια στην πανδημία. Τι συμβαίνει όμως με την Αφρική που έχει μετατραπεί σε εργαστήριο μεταλλάξεων;
- 28 ΔΕΚ 2021
To νέο εμβόλιο της Novavax εγκρίθηκε, το Ισραήλ ξεκίνησε την τέταρτη εμβολιαστική δόση για τους πολίτες του, ενώ εδώ και λίγο καιρό ο εμβολιασμός είναι υποχρεωτικός για τους Έλληνες άνω των 60 ετών. Μοιάζει με μονόδρομος και ίσως είναι: οι εμβολιασμοί μπορεί να μην είναι ακόμα αρκετοί για να φρενάρουν τελείως την πανδημία, σε κάθε όμως περίπτωση σώζουν ζωές. Είναι κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα και από το ποσοστό των ανεμβολίαστων στις ΜΕΘ, το οποίο ξεπερνά το 90%.
Τώρα, και καθώς η μετάλλαξη Όμικρον κάνει παρέλαση σε όλον τον πλανήτη, η Ελλάδα βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να την υποδέχεται. Με κάτι λιγότερο από 70% του πληθυσμού να έχει κάνει έστω μία δόση εμβολίου, τα πράγματα δε φαίνονται ευοίωνα. Η έκρηξη των κρουσμάτων θεωρείται δεδομένη και το σύστημα Υγείας αγκομαχά επικίνδυνα. Το γεγονός ότι έχουμε μείνει πίσω στους εμβολιασμούς εντείνει τον κίνδυνο.
Πώς όμως ορίζεται το κατά πόσο είμαστε μπροστά ή πίσω σε αυτήν την κούρσα ενάντια στον χρόνο και την πανδημία; Τα στατιστικά μιλούν από μόνα τους και ρίχνουν φως σε κάποιες άβολες αλήθειες.
Οι πρωτιές στους εμβολιασμούς
Η Κίνα ήταν το σημείο-μηδέν της πανδημίας. Από τις αγορές της Γουχάν ξεκίνησε μία περιπέτεια που όμοιά της δεν είχε δει ξανά ποτέ ο σύγχρονος κόσμος. Μάλιστα, όχι άδικα, βρέθηκε πολλές φορές στο στόχαστρο της παγκόσμιας κριτικής γιατί αρνιόταν (και αρνείται μέχρι σήμερα) να δώσει σαφή στοιχεία όσον αφορά τα κρούσματα αλλά και τα θύματα.
Στον αντίποδα αυτής της κριτικής βέβαια, υπάρχει μία αλήθεια που θα έπρεπε να προβληματίσει τον Δυτικό Κόσμο: ο γίγαντας της Άπω Ανατολής έχει καταφέρει να εμβολιάσει πλήρως τον τεράστιο πληθυσμό του κατά 82,6%, με βάση τα στοιχεία της 27ης Δεκέμβρη. Αντίστοιχο ποσοστό έχει καταφέρει και η Νότια Κορέα ενώ δεν πάει πίσω ούτε η Ιαπωνία με 78,2%.
Σε γενικές γραμμές, η ανατολική Ασία -ή τουλάχιστον η αναπτυγμένη οικονομικά Ανατολική Ασία- βρίσκεται πολύ μπροστά σε αυτήν την κούρσα. Κάπου εδώ, βέβαια, πρέπει να σημειωθεί ότι οι συγκεκριμένες δημοκρατίες είναι πολύ πιο «ελαστικές» από ότι η Ευρώπη στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με συνεπές αποτέλεσμα να επιβάλλουν με μεγαλύτερη ευκολία υποχρεωτικά μέτρα.
Κάτι που δεν μπορεί να ειπωθεί για τη Νέα Ζηλανδία, η οποία έχει ξεπεράσει το 77% στους διπλούς εμβολιασμούς. Άλλωστε, η μακρινή χώρα της Πρωθυπουργού Jacinda Ardern υπήρξε παράδειγμα προς μίμηση καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας. Σε παρόμοια μεγέθη κινείται και ο Καναδάς, ενώ εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η Χιλή αγγίζει το 85%.
Αν τώρα έπρεπε να δοθεί μία παγκόσμια πρωτιά, αυτή θα ήταν στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα με 90% αλλά και την Πορτογαλία με 89%. Μάλιστα, το γεγονός ότι η μικρή ευρωπαϊκή χώρα (που παρουσιάζει τόσα κοινά με την Ελλάδα) βρίσκεται τόσο μπροστά θα πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, αν εξαιρέσει κανείς τα Βαλκάνια, τα ποσοστά είναι σε γενικές γραμμές υψηλότερα από ότι της Ελλάδας. Αν τώρα κάποιος θέλει να βρει δικαιολογίες μπορεί να ρίξει μία ματιά στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού: οι ΗΠΑ παρά τη δυναμική πολιτική της νέας κυβέρνησης Biden βρίσκονται στο 61,7% όσον αφορά τους εμβολιασμούς – γιατί μπορεί στη Νέα Υόρκη ο κόσμος να εμβολιάζεται πιο εύκολα, στο Τέξας όμως η άρνηση ζει και βασιλεύει.
Μήπως όμως όλα αυτά δεν έχουν και τόσο νόημα τελικά; Ρίχνοντας μία ματιά στον διαδραστικό χάρτη παρατηρεί κανείς ένα τεράστιο κενό στη Μαύρη Ήπειρο. Υπάρχουν χώρες, όχι λίγες, που δεν έχουν εμβολιάσει ούτε καν το 7% του πληθυσμού τους. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι η μετάλλαξη Όμικρον προήλθε από την Μποτσουάνα. Η Αφρική έχει αφεθεί αβοήθητη, ως συνήθως, στο έλεος του θεού.
Έτσι, λειτουργεί ως ένα τεράστιο εργαστήριο μεταλλάξεων για τον κορονοϊό. Κάτι, δηλαδή, που έχει επισημάνει ξανά και ξανά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας: σε όσους εμβολιασμούς και να προχωρήσουν τα οικονομικά ανεπτυγμένα κράτη, δε θα καταφέρουν να φρενάρουν τις μεταλλάξεις αν δε δουν με σοβαρότητα το πρόβλημα των λιγότερο ανεπτυγμένων χωρών του πλανήτη.
