Τι συμβαίνει στο σώμα μας αφότου πεθάνουμε
Η μελέτη του ρυθμού αποσύνθεσης ενός ανθρώπου θα μπορούσε να βοηθήσει στην ιατροδικαστική επιστήμη και στον καθορισμό του χρόνου θανάτου ενός ατόμου.
- 19 ΦΕΒ 2024
Ευχάριστες ή δυσάρεστες (που έλεγε και ο Θοδωρής Δρακάκης) οι ειδήσεις που προκύπτουν από μελέτες που κάνουν ερευνητές, δείχνουν πως οι άνθρωποι δεν είμαστε -τελικά- και πολύ ίδιοι μεταξύ μας. Κατ’ αρχάς όλοι έχουμε από τουλάχιστον μια ψυχική διαταραχούλα που αντιλαμβανόμαστε και εκφράζουμε διαφορετικά (ανάλογα με τις ιδιαίτερες προσλαμβάνουσες). Και εν πάση περιπτώσει, όταν δίδυμοι που μεγαλώνουν μαζί έχουν άρδην διαφορετικές προσωπικότητες, τι μπορείς να περιμένεις από όλους τους άλλους;
Όσοι βρίσκεται μια ψυχική ανακούφιση στις ομοιότητες μας (για λόγους όπως το «ανήκειν» -δεν κρίνω), ίσως να βολευτείτε με την αποκάλυψη πως ως πτώματα όλοι έχουμε ένα κοινό.
Όπως αναφέρεται στη δημοσίευση της εργασίας στο Nature Microbiology, οι επιστήμονες βρήκαν μια απροσδόκητη ομοιότητα μεταξύ των σωμάτων που βρίσκονται στο στάδιο της αποσύνθεσης.
Οι ερευνητές έθαψαν 36 τα πτώματα στο τρεις διαφορετικές τοποθεσίες και εξέτασαν πώς αποσυντίθεται το κάθε ένα «παρά την επιλογή των επιδράσεων της τοποθεσίας, του κλίματος και της εποχής». Αντί να βρουν διαφορές, βρήκαν κάτι κοινό.
«Τα ανθρώπινα σώματα περιέχουν βακτήρια και αποικοδομητές μυκήτων. Μετά την ανάλυση των δεδομένων, βρέθηκε ένα χαρακτηριστικό που ήταν μεν, σπάνιο, αλλά συνεχώς παρόν στην ανθρώπινη σάρκα που είναι σε αποσύνθεση.
Οι βασικοί αποικοδομητές βακτηρίων και μυκήτων είναι σπάνιοι σε περιβάλλοντα χωρίς αποσύνθεση. Φαίνονται μοναδικοί στη διάσπαση της γήινης σάρκας σε αποσύνθεση, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, των χοίρων, των ποντικών και των βοοειδών, με τα έντομα να είναι οι πιθανοί σημαντικοί φορείς για τη διασπορά».
Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι εξαιρετικά σημαντικά στον φυσικό κόσμο, καθώς τα μικρόβια που αποτελούν μέρος του «οικοσυστήματος αποσύνθεσης» μας εμποδίζουν να έχουμε πλεόνασμα νεκρών σωμάτων. Το συγκεκριμένο αποκαλούμενο οικοσύστημα βοηθά επίσης, στη φυτική παραγωγή.
Μετά τη μελέτη, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι «αυτή η διαδικασία αποσύνθεσης συμβαίνει ανεξάρτητα από το πού είναι θαμμένο το σώμα. Το σύστημα αποσύνθεσης περιστρέφεται γύρω από το νεκρό σώμα ως πόρος και αυτό είναι κυρίως για φαγητό, αλλά πολλοί οργανισμοί θα το χρησιμοποιήσουν επίσης, ως αναπαραγωγικό έδαφος ως φυτώριο και ως καταφύγιο».
Αν αναρωτιέσαι γιατί έπρεπε να τα ξέρουμε όλα αυτά, η δημοσίευση εξηγεί ότι τα ευρήματα βοηθούν στην καλύτερη -πιο ακριβή κατανόηση του φαινομένου (την αποσύνθεση ανθρώπων και ζώων) και τη μοντελοποίηση της λειτουργίας της οικοσυστήματος, της ανθεκτικότητας και των βιογεωχημικών προϋπολογισμών άνθρακα και θρεπτικών συστατικών.
Θα μπορούσε να βοηθήσει στην ιατροδικαστική επιστήμη και στον καθορισμό του χρόνου θανάτου ενός ατόμου.
Κάτι που όπως εξηγεί το ΙFL Science «συμβαίνει επειδή χρησιμοποίησαν μια λειτουργία μηχανικής μάθησης για να εκτιμηθεί με ακρίβεια πόσο καιρό τα πτώματα ήταν νεκρά, με βάση το μικροβιακό χρονοδιάγραμμα της αποσύνθεσής τους».
