Το νεκροταφείο της αποξηραμένης λίμνης Μιντ στην Αμερική
Το μεγαλύτερο απόθεμα νερού στην Βόρεια Αμερική κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ: η στάθμη έχει κατέβει 55 μέτρα από το αρχικό σημείο κι η λίμνη μετατρέπεται σταδιακά σε στεριά, φέρνοντας στο φως νεκρά ψάρια και βυθισμένα σκάφη από τον πόλεμο.
- 17 ΙΟΥΛ 2022
Τα στοιχεία είναι αμείλικτα για την αλλαγή που εμείς επιφέραμε: η μέση θερμοκρασία της Δύσης έχει σκαρφαλώσει σχεδόν 2 °C κατά την τελευταία δεκαετία, οι καυσωνες έχουν αποκτήσει πρωτοφανή διάρκεια και ένταση, όπως διαπιστώνουμε για ακόμη ένα καλοκαίρι, ενώ από τη συνεχόμενη ξηρασία συμβαίνει λίμνες να μετατρέπονται σε στεριά, φέρνοντας στο φως νεκρά ψάρια και βυθισμένα αποβατικά σκάφη από την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Αυτή είναι η πραγματικότητα τους δύο τελευταίους μήνες, στη λίμνη Μιντ του Λας Βέγκας.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη δεξαμενή νερού της Βόρειας Αμερικής, η οποία μόλις κατέγραψε ιστορικό χαμηλό στη στάθμη της, έχοντας φτάσει περίπου στο 30% της χωρητικότητάς της. Η πελώρια δεξαμενή των 640 τετραγωνικών χιλιομέτρων κατασκευάστηκε από ανθρώπινη παρέμβαση το 1934 στο φράγμα του Χούβερ, αξιοποιώντας τα νερά του ποταμού Κολοράντο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία, τη λίμνη Μιντ επισκέπτονται κάθε χρόνο πάνω από 8 εκατομμύρια τουρίστες, αποφέροντας πάνω από 300 εκατ. ευρώ. Πλέον, πρόκειται να αντικρίσουν ένα απόλυτα δυστοπικό τοπίο.
«Προσοχή κίνδυνος», γράφουν οι ταμπέλες δίπλα στις αποβάθρες, «εισέρχεστε με δική σας ευθύνη, η στάθμη του νερού έχει πέσει επικίνδυνα». Βάρκες έχουν εγκλωβιστεί μέσα στην άμμο, άλλες καρφώθηκαν κάθετα στο έδαφος, καθώς υποχωρούσε το νερό, ενώ λιγοστά είναι τα σημεία, στα οποία μπορείς πλέον να κινηθείς πλεούμενος.
Η έλλειψη του νερού οδήγησε σε νέα ευρήματα από τον άλλοτε βυθό: παραπεταμένα μπάζα και εξαρτήματα ήρθαν στην επιφάνεια – μέχρι και ένα πλεούμενο από την εποχή του πολέμου εμφανίστηκε στη λίμνη. Κοπάδια ψαριών σφηνώθηκαν ανάμεσα στις ρυτίδες της άνυδρης γης, ενώ στις πιο ανατριχιαστικές αποκαλύψεις περιλαμβάνονται και ανθρώπινοι σωρροί, στριμωγμένοι σε βαρέλια. Σε κάποια σημεία, το έδαφος της λίμνης άρχισε να πρασινίζει από το γρασίδι.
Τη βίαιη αλλαγή του τοπίου βιώνουν με τον πιο άγριο τρόπο τα άτομα, τα οποία δραστηριοποιούνται εκεί: οι ψαράδες που χάνουν τον προσανατολισμό και τις ψαριές τους, οι βαρκάδες που πασχίζουν κατά ομάδες να σύρουν τα πλεούμενα ξανά μες το νερό, αλλά και οι κάτοικοι των γύρω περιοχών, αγρότες κατά βάση, που πασχίζουν για να ποτίσουν τις σοδειές τους.
