Καλλιρρόη Μυριαγκού: «Η Ματίνα Μανταρινάκη είναι διάσημη και όχι εγώ»

Έχει τελικά κάποιο νόημα να μιλάμε για το μέλλον; Να αναρωτιόμαστε πως θα εξελιχθεί η ζωή μας; Να κάνουμε σενάρια; Ή μήπως όλα αυτά δεν έχουν καμία σημασία μπροστά στο ατέλειωτο καλοκαίρι που θα ζήσουμε -και που ζούμε ήδη; Σε κάποιες από αυτές τις ερωτήσεις προσπαθεί να απαντήσει η Τερέζα της Καλλιρρόης Μυριαγκού στο σάμερταϊμ του Άκη Δήμου, που παίζεται αυτές τις ημέρες στο Θέατρο Μπέλλος.

«Ένας νεαρός ξεναγός που σε μια άλλη ζωή ίσως να ήταν ο Διόνυσος. Μια ραδιοφωνική παραγωγός επαρχιακού σταθμού που παλιά μπορεί και να τη λέγανε Μυρρίνη. Μια παράξενη συνάντηση στο έλεος ενός μόνιμου, ανυποχώρητου καλοκαιριού στα ερείπια ενός αρχαιολογικού χώρου κάτω από έναν φαρμακερό ήλιο. Εκείνος περιμένει να χειμωνιάσει για να δροσιστεί. Εκείνη  αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Όσο το φθινόπωρο γίνεται αφήγηση και το καλοκαίρι ανεβάζει σφυγμούς, η επιστροφή της παλιάς διαδοχής των εποχών όπως την ξέραμε γίνεται η καινούργια ουτοπία. Μια μάταιη προσδοκία. Χαμένοι στις συζητήσεις τους, η Τερέζα και ο Χρόνης υποψιάζονται πως η ανάγκη τους για δροσιά και βροχή πιθανώς να μην ικανοποιηθεί και ξεκινούν δειλά τα πρώτα βήματα της συνειδητοποίησης.

Κάθιδροι, σχεδόν ακινητοποιημένοι από την αφύσικη ζέστη, ο Χρόνης Πετμεζάς και η Τερέζα Λάλα ταξιδεύουν όλο και πιο πίσω συναντώντας τον Αριστοφάνη και τα Ονειροκριτικά του Αρτεμίδωρου, τις “4 Εποχές” του Βιβάλντι και τα χειμωνιάτικα μπλουζ της Σοφίας Βέμπο, τα “Τόσα καλοκαίρια” του  Δάκη και την ξεχασμένη, άχρηστη πια μόδα των ντεμί σεζόν ρούχων.

Υποψιασμένοι και, την ίδια στιγμή, ανυποψίαστοι για το μέλλον κουβεντιάζουν, τραγουδούν ή μονολογούν ασυνάρτητα. Επιστημονικές θεωρίες, καταστροφολογικά σενάρια, αρχαίες προφητείες, νέοι χρησμοί και προσωπικές αγωνίες συνθέτουν το ιδιότυπο, αποσπασματικό λιμπρέτο της συνάντησής τους, απ’ το οποίο λείπει πάντα ένα κομμάτι – φάντασμα. Γιατί πώς να σχηματίσεις εικόνα για κάτι που δεν έχεις δει παρά μόνο νιώθεις να σ’ απειλεί;», αυτό περίπου είναι το σάμερταϊμ. Θα έγραφα «ακριβώς», αλλά το «ακριβώς» του καθενός είναι κάτι άλλο και μόνο αν δεις την παράσταση της bijoux de kant, θα καταλάβεις ποιο είναι το δικό σου «ακριβώς».

Όσο για την Τερέζα, εκείνη επιμένει να περιμένει το Φθινόπωρο για να γευτεί τον έρωτα, εκείνο τον έναν και μοναδικό που γνώρισε ένα ζεστό καλοκαίρι σε ένα μίνι μάρκετ, γιατί όσοι άνδρες κι αν πέρασαν κανείς τους δεν την κοίταξε ποτέ τόσο βαθιά στα μάτια. Η Καλλιρρόη Μυριαγκού καταφέρνει πάνω στη σκηνή να σε πείσει ότι το καλοκαίρι αυτό ίσως δεν τελειώσει ποτέ και το κάνει αυτό ισορροπώντας ανάμεσα στο δράμα και την κωμωδία, τον μηδενισμό και την αισιοδοξία, την όρεξη για ζωή και την πρόθεση να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια.

Λίγες μέρες αφού το σάμερταϊμ έκανε πρεμιέρα, μιλήσαμε με την Καλλιρρόη Μυριαγκού για τη σχέση της με το μέλλον και το παρελθόν, τους λόγους που την κάνουν να αποφεύγει τις συνεντεύξεις και εκείνον τον εμβληματικό τηλεοπτικό ρόλο που κατάφερε να αποκτήσει μια ολόδικη του υπόσταση.

Το έργο μιλά για κάτι πολύ κυριολεκτικό, που είναι η κλιματική κρίση και το καλοκαίρι που φαίνεται να μην τελειώνει ποτέ, ειδικά φέτος. Το μεταφορικό του νόημα ποιο είναι κατά τη γνώμη σου; Τι είναι αυτό που μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ στη ζωή μας το 2023;
Τα τελευταία χρόνια φαίνονται πιο δυστοπικά από ποτέ, φωτιές ολοκληρωτικές, πανδημία, πλημμύρες, δολοφονίες γυναικών, βιασμοί παιδιών, πόλεμοι, φτώχεια. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε καταρρέει και μεις σαστισμένοι, ακινητοποιημένοι παρακολουθούμε τη μια καταστροφή μετά την άλλη. Εύχομαι ο φόβος και το σοκ να μη μας πλήξει ολοσχερώς, να μη μας αναισθητοποιήσει. Η Τερέζα και ο Χρόνης οι ήρωες της παράστασης μας, στο σκηνικό της κλιματικής κρίσης του αέναου καλοκαιριού, κλαίνε για τον χαμένο έρωτα, για τη ζωή δηλαδή και ακόμα ελπίζουν αλλά μπορεί και να έχουν ήδη χαθεί.

Η Τερέζα αδημονεί να ‘ρθει ο Νοέμβριος για να ζήσει τον έρωτα της ζωής της κάτω από τη βροχή. Εντοπίζεις κομμάτια σου στην ηρωίδα που υποδύεσαι;
Η Τερέζα αναπολεί έναν έρωτα που δεν έζησε, νοσταλγεί την ανυπαρξία του έρωτα αυτό είναι πιο τρομακτικό, είναι μόνη σ΄ έναν κόσμο που μπορεί και ν’ αφανιστεί, έχει δεχθεί μ ‘ έναν τρόπο το τέλος. Από αυτό το τέλος, μπορεί να γεννηθεί κάτι καινούργιο, ίσως… Νιώθω απογοήτευση και θύμο για το πως έχει φερθεί ο άνθρωπος  και συνεχίζει να φέρεται τόσο κερδοσκοπικά και καταστροφικά απέναντι στη φύση και στον πλανήτη γενικότερα. Αν δε συμμορφωθεί άμεσα, φοβάμαι ότι δεν έχει πια χρόνο. Όπως λέει και η Τερέζα… «Είναι επείγον να χειμωνιάσει τώρα».

Ένας έρωτας μπορεί να μας σώσει από το ατέλειωτο καλοκαίρι στην πραγματική ζωή; Ή αυτά ανήκουν μόνο στην τέχνη;
Ο έρωτας πάντα σώζει, σε κινητοποιεί, ανάβει το φωτάκι μέσα σου που λέει και ο Ελύτης. Χύνεσαι στη μάχη και δε σκέφτεσαι τίποτα, αρχίζεις να ζεις αληθινά, φτιάχνεις ζωή, τέχνη.

Η Τερέζα και ο Χρόνης μιλούν συνέχεια για το παρελθόν, αλλά κάνουν και εικασίες για το μέλλον. Εσένα η σχέση σου με τον χρόνο ποια είναι; Προσπαθείς να μαντέψεις τα όσα θα έρθουν ή νοσταλγείς τα όσα πέρασαν;
Όταν ήμουν πιο μικρή σκεφτόμουν το παρελθόν και πολύ το μέλλον, τώρα όλα αυτά είναι κουραστικά, με ησυχάζει να σκέφτομαι μόνο το παρόν ή καλύτερα τίποτα, να μένω στο εδώ και τώρα. Ηρεμώ έτσι γίνομαι πιο λειτουργική.

Τι ήταν αυτό που σε τράβηξε στην Τερέζα και είπες «ναι»;
Η πρόταση του Γιάννη Σκουρλέτη και η  bijoux de Kant, όλο αυτό το σύμπαν της, το κείμενο του Άκη Δήμου, το αέναο και ζοφερό δικό μας καλοκαίρι.

Γνώρισες μια μεγάλη επιτυχία από πολύ νωρίς στην καριέρα σου. Είναι ίσως αυτός ένας λόγος που σε έκανε αργότερα να μην ασχοληθείς ιδιαίτερα με την τηλεόραση;
Ξεκίνησα από το θέατρο είχα περάσει ήδη από το Εθνικό Θέατρο, τα ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων, Ρόδου και Κοζάνης, το θέατρο Κάππα, το Αμόρε και η τηλεόραση ήρθε μετά. Πέρασα ωραία στην τηλεόραση, ήταν όλα πιο αθώα τότε, αλλά την επιτυχία τη γνώρισε πιο πολύ ο ρόλος πάρα εγώ. Η Ματίνα είναι διάσημη και όχι εγώ. Εγώ ήθελα να μαι κάτι πιο ανοιχτό πιο ρευστό, γι’ αυτό και μετά αρνήθηκα να επαναλάβω το μοτίβο. Οι προτάσεις από την τηλεόραση ήταν πάντα πάνω κάτω ίδιες και κωμωδίες πάντα.

Έχεις πει σε παλαιότερα ότι δε θες από επιλογή να δίνεις συνεντεύξεις. Γιατί αυτό;
Μπορώ να μιλήσω για την παράσταση που κάνω κάθε φορά, αλλιώς δεν υπάρχει λόγος νομίζω. Πάντα είναι ίδιες οι ερωτήσεις, μετά απομονώνονται αναπαράγονται σε διάφορα site αυτά που λες, ανακατασκευάζονται και στο τέλος απέχουν πολύ από την αλήθεια.

Τι θα σε έκανε να ξαναπείς ναι σε έναν τηλεοπτικό ρόλο;
Ένα καλό σενάριο, μια καλή παραγωγή, οι συντελεστές, μια πρόταση διαφορετική, ανατρεπτική, ένας όχι κατ’ ανάγκη μόνο κωμικός ρόλος.

Έχεις ζηλέψει ποτέ τη ζωή κάποιου ρόλου σου;
Θέλω να ζω πιο πολύ και καλύτερα τη δική μου ζωή. Να χαίρομαι την οικογένειά μου, τους φίλους μου, το νησί μου, τα καλοκαίρια, όσο μπορούμε ακόμα.

***INFO

σάμερταϊμ

Συντελεστές
Κείμενο: Άκης Δήμου
Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης
Μουσική: Χαρούλα Τσαλπαρά
Σκηνογραφία – φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης  
Δραματολόγος: Ασημένια Ευθυμίου
Φωτογραφίες: Εβίτα Σκουρλέτη
Συντονισμός παραγωγής: Γιώργος Παπαδάκης
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art Ensemble

Παίζουν η Καλλιρρόη Μυριαγκού και ο Γιάννης Τσουμαράκης

Πληροφορίες
Θέατρο Μπέλλος: Κέκροπος 1, Πλάκα – Ακρόπολη, τηλ: 6948230899
Από 16 Οκτωβρίου έως και 5 Δεκεμβρίου 2023
Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια Παράστασης: 75 λεπτά
Εισιτήρια: 14 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ μειωμένο
Προπώληση: https://www.more.com/theater/samertaim/ και στο ταμείο του θεάτρου 2103229889, 6948230899 

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Χάρης Τζωρτζάκης: «Όλη μου η πορεία στο θέατρο είναι μία αποτυχία»