4 καφέ της Αθήνας για όσους αγαπούν τα βιβλία
Πώς θα ξεφύγεις από τους τρελούς ρυθμούς των γιορτών; Με έναν καφέ και ένα βιβλίο.
- 5 ΔΕΚ 2022
Στολισμένα δέντρα, χριστουγεννιάτικες μουσικές, και μία διάθεση να περάσεις καλά πάση θυσία. Την ίδια στιγμή τρομερή κίνηση στους δρόμους, ουρές στα μαγαζιά, και ένα κάποιο άγχος για να βρεις τα κατάλληλα δώρα για τους κατάλληλους ανθρώπους. Tο στρες στις γιορτές δεν είναι άγνωστη λέξη. Μήπως λοιπόν θες λίγο χρόνο για τον εαυτό σου; Όταν έξω κάνει κρύο, τα βιβλιοκαφέ θα στον χαρίσουν απλόχερα μαζί με την απαραίτητη ζεστασιά.
Τι καλύτερο άλλωστε από έναν καφέ και ένα καλό βιβλίο για να πατήσεις pause σε όλη αυτήν την τρέλα που συμβαίνει γύρω σου; Αφού, λοιπόν, δώσεις τη δική σου χριστουγεννιάτικη μάχη για να βρεις όλα εκείνα που ψάχνεις, μπορείς να ανταμείψεις τον εαυτό σου με λίγο ποιοτικό χρόνο.
Βιβλιοκαφέ, μία διαφορετική επιλογή
Οι επιλογές που παρέχει η Αθήνα στο είδος είναι αρκετές: από βιβλιοκαφέ σε μεγάλα εμπορικά κέντρα μέχρι μικροσκοπικά βιβλιοπωλεία που σερβίρουν ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ στις συνοικίες της Αθήνας. Άλλα καινούργια και άλλα τα οποία μετρούν αρκετές δεκαετίες ζωής. Ας ξεκινήσουμε όμως τη βόλτα μας με μία ευχάριστη έκπληξη.
Το Zatopek (Παγανή Τσαλδάρη, 209) στην Καλλιθέα έχει καταφέρει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να γίνει το νέο αγαπημένο στέκι για τους βιβλιόφιλους. Άλλωστε, όταν βλέπεις για πρώτη φορά τον χώρο νομίζεις ότι μεταφέρθηκες στις καλύτερες στιγμές του Bookstagram.
Εδώ μπορείς να αφήσεις τον θόρυβο της πόλης μακριά σου, και να αφεθείς στη μαγεία κάποιου διάσημου συγγραφέα – όπως για παράδειγμα τις επανεκδόσεις όλων των έργων του σπουδαίου Νίκου Καζαντζάκη που κυκλοφόρησαν πρόσφατα από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Λίγο πιο κοντά στο κέντρο, στα νοητά σύνορα που χωρίζουν το Κουκάκι από την Ακρόπολη, συναντάμε το μικροσκοπικό αλλά θαυματουργό Little Tree Books (Καβαλλότι 2). Ιδανική επιλογή μετά από ψώνια ή μία επίσκεψη στο κοντινό Μουσείο της Ακρόπολης (ή ακόμα καλύτερα τον Ιερό Βράχο που είναι τοποθετημένος ακριβώς από πάνω του).
Κάποιο γευστικό σνακ, ένας χυμός ή απλά ένα φλιτζάνι ζεστού καφέ; Ίσως, ένα ποτήρι κρασί – γιορτές είναι, ας το ρίξουμε και λίγο έξω. Απλά δίπλα σε όλα αυτά, μπορείς επιτέλους να δώσεις και δύο ώρες στον εαυτό σου: ιστορία, λογοτεχνία, ποίηση και non-fiction σε περιμένουν να τα δοκιμάσεις. Δες τι διαβάζουν οι άνθρωποι στα γύρω τραπέζια και θα πάρεις μερικές καλές ιδέες για το επόμενο βιβλίο σου.
Σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό στα Εξάρχεια, θα βρεις το Ρότα Art Coffee Bar (Σόλωνος 124). Ιδανικό για να κάτσεις μετά από μία πρωινή βόλτα στα βιβλιοπωλεία και τα δισκάδικα της γειτονιάς. Ο ελληνικός καφές στη χόβολη είναι must για τους πιο κλασικούς, ενώ υπάρχουν και αρκετές γευστικές επιλογές για brunch.
Σε περίπτωση που είσαι από εκείνους -τους λίγους- που απολαμβάνουν την ποίηση, μόλις κυκλοφόρησε το Ο θριάμβος του Αχιλλέα (εκδ. Στερέωμα) της Louise Gluck, της Αμερικανίδας ποιήτριας που κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2020. Γιατί να μην το συνδυάσεις λοιπόν με έναν καφέ σε ένα εντυπωσιακό νεοκλασικό;
Κλείνοντας αυτή την ψηφιακή περιήγηση σε μερικά από τα πιο ονομαστά βιβλιοκαφέ της Αθήνας, ας πεταχτούμε μία βόλτα μέχρι το Φάληρο και το Booktalks (Αρτέμιδος 47). Το συγκεκριμένο έχει καταφέρει να γίνει στέκι για τους ανθρώπους που αγαπούν το βιβλίο, αφού οι βιβλιοπαρουσιάσεις αποτελούν ένα πολύ συχνό φαινόμενο στην αίθουσά του.
Σημαντικό ρόλο έχει παίξει σε αυτό ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από το μαγαζί: η Κατερίνα Μαλακατέ, συγγραφέας, blogger και admin του πιο γνωστού βιβλιοφιλικού Facebook γκρουπ της Ελλάδας (Διαβάζοντας) έχει μεταφέρει το πραγματικό μεράκι της για τις τυπωμένες σελίδες μέσα στα λίγα τετραγωνικά αυτού του φιλόξενου χώρου.
Μάλιστα, αν είσαι τυχερός μπορεί καθώς ψωνίζεις τα βιβλία για τις γιορτές να πετύχεις κάποια λογοτεχνική συζήτηση που έχει ανάψει για τα καλά ή -και πού ξέρεις καμιά φορά;- κάποια ανερχόμενη ποιήτρια ή κάποιον νέο συγγραφέα να αναζητά την έμπνευση κοιτώντας έξω από το τζάμι.
Δεν είναι απίθανο. Τα cafe πολλές φορές αποτελούν το μέρος που συλλαμβάνονται οι καλύτερες λογοτεχνικές ιδέες – συγγράφεις όπως ο Αυστριακός Joseph Roth το γνώριζαν καλά, για αυτό και περνούσαν το μεγαλύτερο μέρος της μέρας (ή μάλλον πιο σωστά πρακτικά ζούσαν) σε αυτά.
