6 μέρη στην Αθήνα ιδανικά για να αποφύγεις τον πολύ κόσμο
Για τις στιγμές που δεν αντέχεις ούτε ειδοποίηση στο κινητό, ούτε φωνή, ούτε άνθρωπο.
- 21 ΙΟΥΛ 2025
Υπάρχουν μέρες που το μόνο που θες είναι να εξαφανιστείς. Όχι για πάντα. Ούτε καν για πολύ. Μια μικρή απόσταση από τους ανθρώπους, την οχλοβοή, τα deadlines και τα μηνύματα που δεν αντέχεις να διαβάσεις. Θες να βρεθείς κάπου αλλού, χωρίς να φύγεις από την πόλη. Να κάνεις ένα μικρό log out, με τα μάτια ανοιχτά.
Αν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου κάπου εδώ, δες αυτά τα 6 μέρη της Αθήνας που σου επιτρέπουν να είσαι μόνος, χωρίς να νιώθεις μοναξιά.
1. Ο Λόφος του Στρέφη (τις ώρες που δεν τον θυμάται κανείς)
Αν πας κατά τις 10 το πρωί ή λίγο πριν πέσει ο ήλιος, θα τον βρεις σχεδόν άδειο. Τα βήματα πάνω στα ξεραμένα πεύκα, η θέα προς την πόλη, τα γκράφιτι που αλλάζουν κάθε μήνα, και μια περίεργη αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε ένα τοπίο που δεν έχει αποφασίσει αν είναι άγριο ή κατοικημένο. Δε χρειάζεται να μιλήσεις σε κανέναν. Απλώς κάθεσαι σ’ ένα παγκάκι και θυμάσαι ότι μπορείς να πάρεις ανάσα.
2. Το μονοπάτι πίσω από το Θέατρο Πέτρας, στην Πετρούπολη
Δεν είναι κρυφό, αλλά το επιλέγουν λίγοι. Αν το πάρεις με τα πόδια, θα σε οδηγήσει μέσα από πευκοδάσος, μέχρι την κορυφή που βλέπει όλη την Αθήνα. Εκεί, χωρίς ίχνος ανθρώπινης φασαρίας, μπορείς να σταθείς ακίνητος και να χαζεύεις μια πόλη που συνεχίζει να κινείται ακόμα κι όταν εσύ κάνεις παύση.
3. Η αυλή του Νομισματικού Μουσείου (με καφέ στο χέρι)
Στην Πανεπιστημίου, πίσω από την πόρτα με τις ρωμαϊκές προτομές, υπάρχει μια αυλή με χαλίκι, πράσινο και τραπεζάκια που κανείς δεν πολυβλέπει. Μπορείς να κάτσεις με το καφέ σου (χωρίς να μπεις στο μουσείο), να ανοίξεις ένα βιβλίο ή απλώς να μην κάνεις τίποτα. Κανείς δε θα σε ενοχλήσει. Κανείς δε θα σε κοιτάξει περίεργα.
4. Ο Πύργος των Ανέμων, πολύ νωρίς το πρωί
Ανάμεσα στη Ρωμαϊκή Αγορά και την Πλάκα, υπάρχει αυτό το σχεδόν ξεχασμένο αρχαίο ρολόι. Αν πας κατά τις 7-8 το πρωί, πριν ανοίξουν τα μαγαζιά και πριν καταφθάσουν οι τουρίστες, θα σταθείς μπροστά του σαν να ανακάλυψες κάτι που υπήρχε πάντα και δεν το πρόσεξες ποτέ. Δεν είναι απλώς ένα μνημείο, είναι ένα υπαρξιακό checkpoint. Ένα reminder ότι ο χρόνος περνάει, κι εσύ ακόμα υπάρχεις.
5. Το μικρό ταρατσάκι στο Καφέ του Εθνικού Κήπου
Όλοι κάθονται κάτω, στο ισόγειο. Αν όμως ανέβεις τα σκαλάκια στο πλάι, θα βρεις ένα μικρό υπερυψωμένο πατάρι, με λίγα τραπέζια και σχεδόν πάντα άδεια. Από εκεί, βλέπεις δέντρα, ακούς πουλιά, και δε σε βλέπει κανείς. Μπορείς να κάτσεις όσο θες, να γράψεις, να σκεφτείς, ή απλώς να χαζέψεις το κενό χωρίς να αισθάνεσαι περίεργα.
6. Η κάτω πλευρά του Λυκαβηττού, από την οδό Αραβαντινού
Όλοι ανεβαίνουν στην κορυφή, εσύ κατηφόρισε. Από την πλευρά πίσω από το Καλλιμάρμαρο, ξεκινούν μονοπάτια μέσα στα πεύκα, χωρίς φωνές, χωρίς τουρίστες, χωρίς καν θέα -μόνο χώμα, δέντρα και λίγη Αθήνα που ακούγεται μακριά. Αν περπατήσεις λίγο προς το εσωτερικό, θα βρεις σημεία με παγκάκια που δε βλέπουν τίποτα και γι’ αυτό σε βοηθούν να δεις τα πάντα. Δε θα σε διακόψει κανείς. Μπορείς να μείνεις εκεί όσο χρειαστεί. Και να θυμηθείς πώς είναι να μη σε ψάχνει κανένας.
Αν χρειάζεσαι κάπου να πας για να μην ακούς, να μην εξηγείς, να μη φαίνεσαι, η Αθήνα σου δίνει ακόμα τρόπους. Δεν είναι πολλοί, αλλά υπάρχουν. Και είναι αρκετοί για να θυμηθείς πως η ησυχία δεν είναι πολυτέλεια -είναι ανάγκη.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
