Ιστορίες αθηναϊκής τρέλας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Λεωφορεία, μετρό και ηλεκτρικός: είναι σχεδόν δεύτερο σπίτι για πολλούς από εμάς και αναπόφευκτα έχουμε ζήσει εκεί κάποιες από τις πιο κουλές, προβληματικές και πολλές φορές επικίνδυνες στιγμές της καθημερινότητάς μας.
- 5 ΜΑΡ 2024
Αν ζεις στην Αθήνα, τότε αναπόφευκτα χρησιμοποιείς τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς περισσότερο απ’ ότι ίσως θα ήθελες. Η οδήγηση στην πρωτεύουσα δεν είναι μια ιδιαίτερα ευχάριστη εμπειρία, ενώ το πάρκινγκ μπορεί να είναι από μόνο του μια αιτία για να πάθεις νευρικό κλονισμό. Κάπως έτσι το μετρό, ο ηλεκτρικός και τα λεωφορεία αποτελούν μόνη λύση για τους κατοίκους της πόλης που θέλουν να μετακινηθούν χωρίς το άγχος της κίνησης ή και της βενζίνης, η τιμή της οποίας συχνά-πυκνά φτάνει στα ύψη.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς στην Αθήνα είναι ιδανικά. Τα λεωφορεία αργούν βασανιστικά να έρθουν, το μετρό έρχεται πάντα γεμάτο, ο ηλεκτρικός έχει μια περίεργη μυρωδιά που ποτέ δεν μπορείς να εντοπίσεις από που προέρχεται.
Αν λοιπόν, είσαι από αυτούς που περνούν μεγάλο μέρος της ζωής τους στα ΜΜΜ, τότε σίγουρα θα έχεις να διηγηθείς κάποια ιστορία που όσο την ζούσες δεν πίστευες αυτό που σου συνέβαινε. Οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες του OneMan πάντως, σίγουρα έχουν και δεν ντρέπονται να τις μοιραστούν.
Παρακάτω μερικές μικρές ιστορίες αθηναϊκής τρέλας στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δια στόματος των αναγνωστών μας.
«Ήταν 24 Δεκέμβρη και οι συρμοί του μετρό είχαν γεμίσει παιδάκια που έλεγαν τα κάλαντα. Εγώ πήγαινα για δουλειά και επειδή δεν αγαπώ καθόλου την ορθοστασία είχα καθίσει σε μια 4αδα και ήμουν μόνη μου. Ξαφνικά μπαίνουν στον συρμό 3 ενήλικα αγόρια Ρομά με μουσικά όργανα, που προφανώς είχαν βγει και εκείνα να πουν τα κάλαντα, κάθονται στις 3 άδειες θέσεις γύρω μου και μετά από καναδυό στάσεις άρχισαν να μου κάνουν καντάδα. Μπορώ να πω πως είναι από τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας μου στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς». Σοφία, 33 ετών
«Έχει κάτσει ένας πάνω στα πόδια μου τύπου “κουπεπέ” και όταν του είπα “πας καλά άνθρωπέ μου;”, μου είπε να δείξω σεβασμό γιατί είναι διάσημος». Μαρία, 35 ετών
«Την εποχή που το εισιτήριο το αγοράζαμε από περίπτερο αναζητούσα ένα να πάω φροντιστήριο. Οι καρποί μου δεν ευόδωσαν, με αποτέλεσμα να μπω στο λεωφορείο χωρίς εισιτήριο και να ρωτώ τους συνεπιβάτες αν έχουν να μου δώσουν ένα. Με τα ψιλά στο χέρι ρώτησα και τον ελεγκτή (δεν τον αναγνώρισα σαν ελεγκτή αλλά σαν συνεπιβάτη), ο οποίος θεώρησε σωστό να μου κόψει πρόστιμο. Ευτυχώς, οι συνεπιβάτες μου με φυγάδεψαν». Στέλλα, 40 ετών
«Έχω κοιμηθεί στο μετρό και ξύπνησα και ήμουν εκεί που τα παρκάρουν». Γιώργος, 42 ετών
«Δεν θα ξεχάσω εκείνη τη φορά που είδα τον πρώην μου στο 608. Ήταν πραγματικά ο τελευταίος άνθρωπος που ήθελα να αντικρίσω εκείνη την ημέρα. Πάνω στον πανικό μου προσπάθησα να κρυφτώ πίσω από έναν κύριο, αλλά αυτός έκανε μια απότομη κίνηση και μου έριξε κάτω την τσάντα, στην οποία είχα ένα τάπερ με φακές που μου είχε δώσει η μαμά μου. Έτσι και ο πρώην με είδε και οι φακές χύθηκαν μέσα στην τσάντα μου. Εφιαλτική μέρα». Μάριος, 27 ετών
«Το ότι έχω κοιμηθεί στο θρυλικό 040 και έχω κάνει τη διαδρομή σχεδόν 2 φορές στις 5 το πρωί μεθυσμένη, και ήρθε ένας άστεγος να με ξυπνήσει φωνάζοντας ότι είναι το δικό του σποτ για ύπνο, πιάνει;» Ανδριάνα, 30 ετών
«Τις περισσότερες δεν τις θυμάμαι (για ευνόητους λόγους), αλλά τώρα 31/12, ήμουν με την κολλητή μου στη γαλαρία του 035, γελάγαμε σαν τις ύαινες και ο οδηγός σταμάτησε σε στάση και μας είπε να κάνουμε ησυχία για να ξεκινήσει». Γιάννης, 30 ετών
«Ένα βράδυ στον ΗΣΑΠ γνώρισα το πιο ωραίο αγόρι που είχα δει ποτέ. Ίσως, η καλύτερη διαδρομή της ζωής μου». Λυδία, 33 ετών
«Από τα πιο περίεργα και τρομακτικά παράλληλα πράγματα που μου έχουν συμβεί ποτέ στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, συνέβη όταν ήμουν 16 χρονών και πήγαινα με τους φίλους μου στο εμπορικό στη Νερατζιώτισσα. Όταν κάναμε στάση στον Άγιο Νικόλαο μπήκαν μέσα δύο τοξικομανείς, οι οποίοι συζητούσαν σοβαρά για την πολιτική κατάσταση της χώρας και όσο συζητούσαν ο ένας έβγαλε ένα μικρό μαχαίρι από την τσάντα του και άρχισε να κόβει το δάχτυλό του σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Έχουν περάσει 17 χρόνια από τότε, αλλά ακόμα το θυμάμαι και φρικάρω». Σταματία, 33 ετών
«Είχε κάτσει ένας απέναντι μου στο μετρό, γεμάτο το βαγόνι, είχε καυλώσει και τον έπαιζε μέσα από τη φόρμα κοιτώντας με επίμονα. Φορούσα μπλουζάκι με rainbow flag επάνω για αυτό πήρε το θάρρος μάλλον. Επειδή είχε πολύ κόσμο τριγύρω και ήταν μεσημέρι δεν το βίωσα καθόλου τραυματικά, μου φάνηκε γελοίο, όμως υπό συνθήκες θα μπορούσε να είναι φουλ παρενόχληση». Γιώργος, 40 ετών
«Θυμάμαι ήμουν φοιτητής και έπαιρνα κάθε μέρα το μετρό για να πάω στη σχολή και πετύχαινα συνέχεια την ίδια μαυροντυμένη γιαγιά να πουλάει χαρτομάντιλα στους συρμούς. Πολλές φορές αγόραζα αλλά μια φορά είχα πολύ λίγα λεφτά και ήθελα να πιω καφέ. Εκείνη επέμενε, ενώ εγώ αρνιόμουν ευγενικά. Λίγο πριν κατέβει νομίζω με καταράστηκε. Η αλήθεια είναι πως η ζωή μου δεν εξελιχθεί ιδανικά και πολλές φορές σκέφτομαι πως ίσως έπρεπε να είχα αγοράσει εκείνο το πακέτο χαρτομάντιλα». Κώστας, 37 ετών
