ΠΟΛΗ

Σφυρίγματα, κορναρίσματα, γλοιώδη βλέμματα: Η Abstract Girl μιλά για όλα αυτά που έχουν βαρεθεί οι γυναίκες στην πόλη

Η Εύα Κώττα μοιράζεται στο Instagram όλα αυτά που λένε οι γυναίκες μεταξύ τους κι έχουν κουραστεί να βιώνουν.

Ήταν ένα από αυτά τα βράδια που χαζεύεις stories στο Instagram και που το βιβλίο περιμένει καρτερικά δίπλα στο κομοδίνο να το ανοίξεις, αλλά μάταια. Όταν έπεσα πάνω στο story της φίλης μου της Μαίρης, πίεσα με το δάχτυλό μου να δώσω λίγο παραπάνω χρόνο. «Έσείς δεν έχετε βαρεθεί;» έγραφε η ίδια, καθώς μοιραζόταν το post της @the.abstract.girl με τίτλο «5 πράγματα που έχω πραγματικά βαρεθεί».

Πρόκειται για τον λογαριασμό της Εύας Κώττα, τη γυναίκα πίσω από το The Abstract Girl, ένα blog στο οποίο γράφει για όσα την απασχολούν. Τα αγαπημένα της θέματα, όπως λέει και η ίδια στο Bio της, αφορούν την ισότητα, την αλληλοϋποστήριξη και την ενδυνάμωση των γυναικών.

Οραματίζεται κορίτσια αφηρημένα, που δεν χωράνε σε καλούπια, δεν φέρουν ταμπέλες και δεν περιορίζονται στα στενά όρια που η πατριαρχία τους επιβάλλει, αντίθετα εκτείνονται από το μηδέν έως το άπειρο, δημιουργούν, ονειρεύονται και ζουν με τους δικούς τους κανόνες.

Είμαι σίγουρη ότι ανάμεσα στα 30 χιλιάδες άτομα που την ακολουθούν, υπάρχει ένα τεράστιο ποσοστό – αν όχι όλες – γυναικών που ταυτίζονται με τις σκέψεις και τις ανησυχίες της. Το πιο πρόσφατο post της, αυτό που δείχνει μία γυναίκα να κρατάει ένα τσιγάρο – το νιώθω σαν αντιπαραβολή του «δεν με αφορά καθόλου η άποψή σου» συγκεντρώνει πέντε πράγματα που μένουν ίδια στο πέρασμα του χρόνου και που έχουμε πραγματικά βαρεθεί να βιώνουμε στην πόλη – και σε όποιο άλλο μέρος ζει η καθεμία.

Να βάζουν το χέρι τους στη μέση μου όταν θέλουν να περάσουν σε μπαρ, λεωφορεία, δημόσιες υπηρεσίες και γενικά οπουδήποτε.

Να μου ζητάνε να κάθομαι, να μιλάω, να ντύνομαι πιο θηλυκά. 

Να μου μιλάνε στα μπαρ όταν δεν έχουμε καν κοιταχτεί και δεν έχω δείξει κανένα σημάδι ότι ενδιαφέρομαι. 

Να μου σφυρίζουν, να μου κορνάρουν και να μου φωνάζουν «μωρό» μου στον δρόμο. 

Να με κοιτάνε με γλοιώδες βλέμμα κάθε φορά που αποφασίζω να δείξω λίγο δέρμα (ειδικά άντρες που έχουν την ηλικία του πατέρα μου).

Με καρδούλες που φτάνουν τις 5 χιλιάδες και δεκάδες σχόλια κάτω από το post δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πώς οι γυναίκες εκεί έξω ταυτίζονται με τα παραπάνω κι έχουν τόσα ακόμα να πουν. Για τις γυναίκες που υφίστανται σεξουαλικές διακρίσεις, που κρίνονται για αυτά που φοράνε ή αυτά που δεν φοράνε, για τον τρόπο που οδηγούν στον δρόμο, για τη συμπεριφορά τους όταν βγαίνουν για ποτό, για το τι υπάρχουν γενικότερα αλλά πρέπει να ταιριάξουν στα καλούπια που άλλοι ορίζουν, είναι πραγματικά εξουθενωτικό.

Βιώνουμε τις παραπάνω συμπεριφορές στην καθημερινότητά μας στην πόλη και έρχεται ένα απλό post στο Instagram να υπενθυμίσει ότι για μία γυναίκα τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε το να μπει σε ένα λεωφορείο για να πάει στη δουλειά της και δεν θα υπάρξει κάποιος που θα θεωρήσει δεδομένο ότι μπορεί να την αγγίξει. Ένα post στο Instagram είναι αρκετό για να βάλουμε ξανά στη συζήτηση τον φεμινισμό – τη για πολλούς παρωχημένη θεωρία που περιγράφει κατά τη γνώμη τους οργισμένες γυναίκες που μισούν τους άντρες. Ένα post στο Instagram επιβεβαιώνει πώς έχουμε βαρεθεί να μην κινούμαστε ελεύθερες στην ίδια πόλη.