Κώστας Αυγούλης
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Γεράσιμος Ευαγγελάτος: Το soundtrack της ζωής μου

Ο σημαντικός στιχουργός θυμάται το καλύτερο live της ζωής του, το άλμπουμ που έχει ταυτίσει με τα προσωπικά του σκοτάδια αλλά και τον θάνατο εκείνου του καλλιτέχνη που τον συγκλόνισε περισσότερο.

Ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, ένας από τους πιο ξεχωριστούς στιχουργούς της νέας γενιάς, με συνεργασίες που εκτείνονται απ’ τον Γιώργο Νταλάρα και τη Τάνια Τσανακλίδου μέχρι την Ελεωνόρα Ζουγανέλη και -φυσικά- τη Νατάσα Μποφίλιου, μάς έκανε τη χάρη/τιμή να απαντήσει σε μια σειρά από σύντομες ερωτήσεις, συνδεδεμένες αποκλειστικά με το παρελθόν του ως ακροατής. Να μοιραστεί μαζί μας μουσικές και τραγούδια που συνδέθηκαν με σημαντικές, χαρακτηριστικές στιγμές της ζωής του, ώστε κατά κάποιον τρόπο να μπορούν να αποκαλεστούν ως το soundtrack που τον συνόδευε στην πορεία του προς το σήμερα.

Τον ρωτήσαμε -μεταξύ άλλων- τι αφίσες είχε στο δωμάτιο του, ποιος θάνατος καλλιτέχνη τον χτύπησε περισσότερο στην καρδιά και ποιο είναι το πλέον αγαπημένο live που έχει δώσει το παρών. Και για το τέλος αφήσαμε -όπως πάντα- την πιο μακάβρια ερώτηση όλων.

Ποιο ήταν το πρώτο cd που αγόρασες;

Το soundtrack του Όσα παίρνει ο Άνεμος. Πολύ πριν αποκτήσω cd-player μάλιστα. (Υποθέτω ήταν ένας έμμεσος εκβιασμός για να μου αγοράσουν ένα). Θυμάμαι ακόμα να προσπαθώ μάταια να μάθω μαζούρκα και πόλκα στην αδερφή μου. Στο Καν Καν κάτι γινόταν.

Ποιου συγκροτήματος είχες τις περισσότερες αφίσες στο παιδικό σου δωμάτιο;

Διπλό fail μου σε αυτή την ερώτηση: δεν είχα ποτέ αφίσες στο παιδικό μου δωμάτιο και όσα συγκροτήματα αγάπησα, τα αγάπησα εκτός παιδικού δωματίου. Αν είχα πάντως, θα είχα τους Smiths.

Τι μουσική ή ποια τραγούδια είχε μέσα η πιο ό, τι να ‘ναι κασέτα που είχες ποτέ;

Μεγάλωσα την εποχή που τα συνοικιακά δισκάδικα αντέγραφαν τα πιο σούπερ διεστραμμένα mixtape έναντι μικρού αντιτίμου. Έχουν συνυπάρξει ο Trini Lopez με τη Μαντώ σε κασέτα και δεν άνοιξε ποτέ ρουθούνι.

Υπάρχουν τραγούδια που να σου θυμίζουν το πατρικό σου; Πχ να τα μουρμούριζε η μητέρα σου όταν τριγύριζε στο σπίτι ή να τα παίζατε πάντα στα οικογενειακά γλέντια.

Σταθερή εικόνα: σε κάθε οικογενειακό τραπέζι ο μπον βιβέρ θείος Μανώλης έβγαζε το ακορντεόν για να παίξει και να τραγουδήσει με μπελ κάντο φωνή το Ένας φίλος ήρθε απόψε απ’ τα παλιά. Χορωδία η μητέρα μου κι οι θείες μου. Tο ζούσαμε στη Νίκαια.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου live;

Εύκολο. Νοέμβριος 2011. Tori Amos στο Royal Albert Hall. Στο πλαίσιο του Night of Hunters tour. Είχα πάει εντελώς μόνος κι ίσως γι’ αυτό να είναι μια από τις πιο μεταφυσικές εμπειρίες της ζωής μου. Εντάξει είχα πιει μονοκοπανιά και 3 υπερτιμημένα chardonnay στο μπαρ.

Ποιο τραγούδι σου θυμίζει πάντα την πενταήμερη;

Αν και είμαι ο ιδανικός τύπος της πενταήμερης, παραδόξως δεν πήγα. Όλο το λύκειο το έβγαλα ακούγοντας φανατικά Nina Simone, οπότε θα πω το Black is the Color of my True Love’s Hair μιας κι ήταν αυτό που άνοιγε το The Very Best of Nina Simone που έλιωνα τότε.

Το τραγούδι που ντρέπεσαι που σου αρέσει.

Δε ντρέπομαι για κανένα τραγούδι που μου αρέσει. Ντρέπομαι μόνο για εκείνα που δε μ’ αρέσουν και κάνω ότι μ’ αρέσουν για να μη στεναχωρήσω τους άλλους. (Αυτό μάλλον δεν έπρεπε να το πω).

Αγαπημένη σου σκηνή από φοιτητικά χρόνια που να είχε ως soundtrack συγκεκριμένο άλμπουμ ή τραγούδι;

Οι εμφανίσεις της Δήμητρας Γαλάνη και της Τάνιας Τσανακλίδου στο Ζυγό, κάπου στα early zeros. Κάθε Σάββατο καταλαμβάναμε τα σκαλάκια με την παρέα μου, νέοι, ξέγνοιαστοι και ζαλισμένοι, ανυπομονώντας να ακούσουμε live το ΜΕΤΑ του Κωνσταντίνου Βήτα και το Χρώμα της Μέρας του Μιχάλη Δέλτα.

Τραγούδι που σου θυμίζει έναν μεγάλο έρωτα ή μια μεγάλη φιλία; 

Αν και δεν είναι τραγούδι θα έλεγα όλο το πρώτο μέρος του Koln Concert του Keith Jarrett (και τα 26 λεπτά), παιγμένο μια νύχτα καλοκαιριού σε λούπα ως τα ξημερώματα. Αυτό.

Υπάρχει δίσκος που να έχεις ταυτίσει με μια σκοτεινή περίοδο στη ζωή σου;

Έβγαλα όλη τη βασική εκπαίδευση του στρατού ακούγοντας το The Covers Record της Cat Power. Νομίζω μέχρι σήμερα όταν ακούω τις πρώτες νότες του Troubled Waters νιώθω έναν κόμπο στο στομάχι.

Ο θάνατος ποιου καλλιτέχνη σε στεναχώρησε περισσότερο και τι έκανες εκείνη τη μέρα;

Της Αρλέτας. Θυμάμαι ήμουν διακοπές στη Χίο. Ήταν απόγευμα όταν το έμαθα, είχε ένα πανέμορφο χρυσαφένιο φως και με έπιασε μια απίστευτη θλίψη. Σκέφτηκα ότι ο κόσμος είναι υπερβολικά όμορφος για να φεύγουν έτσι απλά οι ωραίοι άνθρωποι.

Στις πρώτες άγουρες προσπάθειες να γράψεις στίχους, ποιος καλλιτέχνης έκανε μπαμ ότι σε είχε επηρεάσει; Θα μπορούσε να το καταλάβει οποιοσδήποτε θα διάβαζε αυτούς τους στίχους;

Η Λινά Νικολακοπούλου, αναμφίβολα. Πόσο ψεύτης θα ήμουν να το αρνηθώ! Η μεγάλη Δασκάλα. Ειδικά για μένα που δεν άκουγα ιδιαίτερη ελληνική μουσική, ούσα και η ίδια σεβαστική μαθήτρια, με μύησε στους μεγάλους του ελληνικού τραγουδιού με τον πιο τρυφερό τρόπο.

Έχεις υπογεγραμμένα cd ή δίσκους; 

Έχω το εξής θέμα: δεν μ’ αρέσει οι άνθρωποι να γράφουν πάνω στους δίσκους και στα βιβλία. Οπότε δεν θα έδινα ποτέ να μου υπογράψει κάποιος. Ωστόσο ο αγαπημένος μου Πέτρος Παράσχης μου έχει κάνει δώρο έναν υπογεγραμμένο δίσκο της Liza Minelli, κι αυτός έχει τη μεγαλύτερη αξία. Περισσότερο λόγω Πέτρου. Sorry Liza.

Ποιο τραγούδι θα ήθελες να παίξει στην κηδεία σου;

Το I hold no grudge της Nina Simone, για να σας ξεγελάσω όλους σχεδιάζοντας την εκδίκησή μου από κάποιο νησί του Νότιου Ειρηνικού.