ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Η Lola Kirke πιστεύει πως οι κλασικοί μουσικοί είναι αληθινοί ροκ σταρ

Σε ένα αποκλειστικό Q&A, η πρωταγωνίστρια του 'Mozart in the Jungle' μας μιλά για την κλασική μουσική και το πώς αναζητάς τη σοβαρή τέχνη μέσα από την αβεβαιότητα.

Πριν λίγες μέρες σας μιλήσαμε για το ‘Mozart in the Jungle’ και τη μετακόμισή του στη Βενετία, με αφορμή την πρεμιέρα της 3ης σεζόν (που προβάλεται στην Ελλάδα στο COSMOTE CINEMA 4HD) και τη συνέντευξη με τον Gael Garcia Bernal.

Έκοτε, η σειρά σκόραρε άλλη μια υποψηφιότητα Καλύτερης Σειράς στις Χρυσές Σφαίρες, βραβείο του οποίου είναι ήδη κάτοχος από πέρσι.

Στο ‘Mozart’, ένα απολαυστικό ensemble ηθοποιών παίρνει την κλασική μουσική και τη μεταφέρει σε όλο τον πλανήτη, από τη Νέα Υόρκη στο Μεξικό κι από το Λος Άντζελες στην Βενετία, με ηγετική φυσιογνωμία τον Bernal και τον ιδιόρρυθμο μαέστρο Rodrigo.

Όμως τα μάτια του θεατή στη σειρά είναι από την πρώτη στιγμή η Hailey, που παίζει η ανερχόμενη ηθοποιός Lola Kirke (‘Mistress America’) . H Hailey παίζει όμποε και προσπαθεί από την αρχή της σειράς να μπει στην ορχήστρα, όμως ποτέ δεν υπάρχει αίσθηση σταθερότητας. Άλλοτε παίζει στην ορχήστρα, άλλοτε είναι βοηθός του Rodrigo (και φλερτ του!) και άλλοτε, όπως φέτος, δοκιμάζει τις δυνάμεις της στη διεύθυνση της ορχήστρας.

Είναι όλα αυτά συνεπή, απέναντι σε μια νεαρή γυναίκα που ψάχνει και ψάχνεται, όπως πολλοί από εμάς σε αυτή την ηλικία. Και, πολύ συχνά, η Hailey μοιάζει τελευταία άγκυρα λογικής σε μια σειρά όπου όλοι οι χαρακτήρες ακροβατούν στα όρια της καλλιτεχνικής τρέλας.

To PopCode εξασφάλισε αποκλειστικό Q&A με τη Lola Kirke όπου μας μιλάει για την εμπειρία της στη Βενετία, για τον Garcia Bernal και τη Belluci, για την σχέση κλασικής μουσικής και ροκ σταρ lifestyle, και για το πώς είναι να είσαι εκείνος ο άνθρωπος που πάντα αναζητά το δρόμο του.

***

O χαρακτήρας σου συνεχίζει να αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ως μουσικός και ως γυναίκα στην 3η σεζόν;

Ναι, αλλά νομίζω πως αυτό το ταξίδι προς την αυτοπεποίθηση έρχεται με πολλή αβεβαιότητα. Νομίζω πως είναι κάτι που είμαι πολύ χαρούμενη που έχει γραφτεί στη σειρά, πως το ταξίδι της προς την επιτυχία δεν είναι κάτι ευθύ και απλό, πως υπάρχουν τόσα εμπόδια που πρέπει να υπερπηδήσει και να αποτύχει κάνοντάς το.

Η Hailey αναπτύσσει ένα πάθος για διεύθυνση ορχήστρας σε αυτή τη σεζόν του ‘Mozart in the Jungle’, έτσι δεν είναι;

Τελείως. Νομίζω πως αυτό που με συναρπάζει περισσότερο στο πώς συνεχίζει να κυνηγά τη διεύθυνση ορχήστρας είναι μια επέκταση αυτού που λέγαμε πριν, για το πώς αποκτά μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θέλει να γίνει σοβαρή καλλιτέχνης. Αυτό που νομίζω είναι πολύ σπουδαίο στη σειρά είναι πως βλέπουμε αυτές τις καλλιτεχνικές περσόνες – είτε είναι ο Thomas είτε ο Rodrigo είτε η Anna Maria είτε η Alessandra- που έχουν αυτό το σοβαρό ήθος πάνω στο τι κάνουν ως καλλιτέχνες. Ο χαρακτήρας της Hailey ακροβατεί σε αυτή τη γραμμή του “πώς μπορώ να είμαι καλλιτέχνης στο σύγχρονο κόσμο;”.

Το βρίσκει δύσκολο;

Ναι, είναι ένα τρομερά δύσκολο πράγμα, ειδικά στην Αμερική όπου δεν είναι εύκολο νομίζω να είσαι καλλιτέχνης. Οπότε για μένα νομίζω αυτό που είναι συναρπαστικό που η Hailey θέλει να γίνει μαέστρος, είναι το πώς θέλει να γίνει πιο σοβαρή καλλιτέχνης. Πώς θα το καταφέρει αυτό; Θα υιοθετήσεις αυτές τις πιο πολύχρωμες προσωπικότητες που βλέπουμε στους άλλους χαρακτήρες; Τι είναι σημαντικό για αυτήν;

Πώς θα περιέγραφες τη σχέση της Hailey με τον Rodrigo;

Νομίζω η σχέση τους είναι πολύ ξεχωριστή. Νομίζω πως αν οι σεναριογράφοι δεν ήταν όσο καλοί είναι, θα μιλούσαμε για μια απλή ρομαντική σύνδεση. Αλλά επειδή είναι τόσο καλοί, είναι κάτι που εξετάζει περισσότερο την ιδέα του να είσαι μέντορας του άλλου. Έχει να κάνει με το πώς θαυμάζεις την καλλιτεχνική ιδιότητα του άλλου και πώς αναπτύσσεις τη δική σου χάρη σε αυτό.

Το να δουλεύεις στο ‘Mozart in the Jungle’ έχει μεγαλώσει την εκτίμησή σου για την κλασική μουσική;

Ναι. Νομίζω πως είχα μειώσει την κλασική μουσική σε κάτι που τώρα πια καταλαβαίνω πως δεν ήταν ποτέ. Πίστευα πως η κλασική μουσική ήταν κάτι που μόνο μεγάλοι σε ηλικία άνθρωποι άκουγαν ή μόνο ο οδοντίατρός μου. Δεν ήξερα πως ήταν το συναρπαστικό πράγμα που τώρα συνειδητοποιώ πως πάντα ήταν. Πήγα κάποτε στην όπερα και κοιμήθηκα, που είναι τόσο ντροπιαστικό να παραδέχομαι αλλά σημαντικό να το κάνω. Αλλά καθώς έμαθα κάποια κομμάτια, όπως την Carmen, συνειδητοποίησα πως είναι απίστευτα ψυχωμένα και εκπληκτικά. Δεν υπάρχει κομμάτι που να πιστεύω πως “α, αυτό είναι σκουπίδι”. Είναι όλα εκπληκτικά. Οπότε ναι, είναι μεγάλο προνόμιο να μπορώ να εξερευνήσω αυτό το είδος μουσικής. Τρέφω μεγάλο σεβασμό για την κλασική μουσική.

Σε φοβίζει να δουλεύεις με τόσο δυνατό καστ;

Νομίζω πως ο φόβος έχει ξεθωριάσει χάρη στο πόσο φιλικοί και γενναιόδωροι είναι όλοι. Νιώθω σαν μεγάλο μωρό όλη την ώρα. Έχω όλους αυτούς τους γονείς και τα αδέρφια, σαν τη Bernadette Peters και τον Malcolm McDowell. Ναι, όλοι το κάνουν πολύ εύκολο για μένα, να μπορώ να δημιουργώ και να είμαι άνετη στο σετ.

Πώς ήταν να δουλεύεις με τη Monica Belluci;

Σπουδαία, ναι. Ξέρει τι κάνει. Η Monica είναι υπέροχη ηθοποιός και με κάνει να νιώθω σα να έχω πάρει Xanax για κάποιον λόγο, όποτε κάθομαι μαζί της. Έχει αυτή την ηρεμία στη συμπεριφορά της και είναι κάτι πραγματικά το κάτι άλλο το να βρίσκεσαι κοντά της.

Τι αντιδράσεις έχετε λάβει από τη μουσική κοινότητα;

Πολύ θετική, βασικά. Η μεγαλύτερη αναγνώριση που μου έχει τύχει στη ζωή μου είναι όταν πήγα να δω τον Dudamel να ερμηνεύει στο Hollywood Bowl. Ήταν πολύ ενδιαφέρον αυτό. Η σειρά μπορεί πραγματικά να είναι για τον καθένα, όμως νομίζω είναι υπέροχο που η κοινότητα την οποία φορά άμεσα, είναι τόσο αφοσιωμένη σε αυτήν. Μια φορά, γνώρισα 10 μαθητές όμποε. Ο καθηγητής όμπέ μου, έφερε τους μαθητές του να με γνωρίσουν και ήταν συναρπαστικό για αυτούς. Εγώ δεν μπορώ να παίξω όμποε αλλά περιέργως εκείνοι νομίζουν πως μπορώ, το οποίο είναι σπουδαίο. Είμαι πολύ χαρούμε για όλο αυτό!

Άλλαξε ο τρόπος που βλέπεις το κλασικό περιβάλλον χάρη στη σειρά;

Ναι, οπωσδήποτε. Η πρώτη ιδέα που είχα ποτέ ήταν πως οι κλασικοί μουσικοί ή συνθέτες ήταν σαν τους χαρακτήρες στο ‘Amadeus’. Το να βλέπω αυτό το πορτρέτο του Μότσαρτ ως ροκ σταρ με έκανε να πω “ουάο, αυτό δε μπορεί να είναι αλήθεια”. Αλλά όσο περισσότερο διάβαζα για τους κλασικούς μουσικούς, τόσο περισσότερο έβλεπα πως ήταν όσο έντονοι καλλιτέχνες όσο οποιοσδήποτε σύγχρονος. Η σειρά οπωσδήποτε μου άνοιξε ένα παράθυρο σε αυτό τον κόσμο. Διάβαζα τις προάλλες πως ο Βιβάλντι εκδιώχθηκε από την Ιταλία επειδή αγαπούσε μια κοπέλα και ζούσε με εκείνη και την αδερφή της στα 1700; Νομίζω πως αυτό είναι ύποπτο και κουλ. Αυτό είναι rock’n’roll.

Πώς σου φαίνεται η Βενετία;

Είναι περίεργο επειδή είμαι εδώ ένα μήνα και πλέον πάιρνω σαν δεδομένο πως παίρνεις βάρκα για να πας οπουδήποτε. Η πόλη είναι τόσο ολοκληρωτικά παλιά και όμορφη. Ζω στην Αμερική, όπου τίποτα πουθενά δεν είναι παλιό! Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι εδώ.

Είχες καμιά ιδιαίτερη στιγμή στη Βενετία;

Ναι. Το δωμάτιό μου βλέπει ένα μαγαζί Prada, οπότε κάθε μέρα βλέπω κόσμο να μπαίνει στο μαγαζί Prada και μετά βλέπω μια γόνδολα να περνάει από δίπλα με έναν άντρα μέσα να τραγουδάει όπερα. Είναι υπέροχα ρομαντικό. Και υπάρχει κι ένας ήχος κάποιου μοναχικού ακορντεόν όλες τις στιγμές. Δε μπορείς να ξεφύγεις από αυτό τον ήχο του λυπημένου ακορντεόν. Είναι όμορφο. Νιώθω πλέον πως είναι το σάουντρακ της ζωής μου τώρα, αυτή η μουσική του ακορντεόν.

Η σειρά έχει περίεργο θέμα για κωμωδία και πιθανώς στην αρχή να φαινόταν δύσκολο για το κοινό, αλλά έχει σημειώσει μεγάλη επιτυχία. Γιατί πιστεύεις;

Νομίζω πως αν και ίσως να μην είναι προσβάσιμο σε όλους, υπάρχει ένα πολύ μεγαλύτερο κοινό για την κλασική μουσική από ό,τι αρχικά θα είχε υποψιαστεί. Νομίζω πως το ότι η κλασική μουσική δεν έχει κάποια συγκεκριμένη γλώσσα έκφραση, εκτός από την ίδια τη μουσική της γλώσσα, τη βοηθά να ξεπεράσει κάθε είδος εθνικού συνόρου.

Πήγα να δω τις ζωγραφιές του Jackson Pollock στο Γκούγκενχαϊμ σήμερα και ήταν απίστευτη στιγμή. Μιλάνε μια γλώσσα που οποιοσδήποτε μπορεί να καταλάβει χωρίς να καταλαβαίνει τίποτα για τη ζωγραφική. Υπάρχει κάτι τόσο συναισθηματικό σε αυτές τις δουλειές, και αυτό για μένα είναι πανέμορφο. Αν νομίζεις κι εσύ ότι είναι όμορφο είναι κάτι υποκειμενικό, αλλά πάντως δεν χρειάζεται να γνωρίζεις κάτι για να το απολαύσεις. Νομίζω η κλασική μουσική έχει μια παρόμοια ποιότητα.

Όταν συνάντησες τον συγγραφέα του πρωτότυπου βιβλίου, ρώτησες ποτέ “συνέβησαν στα αλήθεια όλα αυτά;”

Νομίζω πως δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο επειδή το όλο πράγμα μου φαινόταν τόσο σοκαριστικό. Το βιβλίο είχε γραφτεί κι αυτό σε μια διαφορετική εποχή και υπήρχε μεγαλύτερη έμφαση στα ναρκωτικά και το σεξ. Η σειρά αφορά περισσότερο ερωτήσεις σχετικά με το τι σημαίνει να είσαι καλλιτέχνης. Τα ναρκωτικά και το σεξ σίγουρα είναι κομμάτι του να είσαι καλλιτέχνης! Αλλά νομίζω πως απλά με ενθουσίασε το να διαβάζω πως οι κλασικοί μουσικοί πέρναγαν τόσο καλά!

*Η 3η σεζόν του ‘Mozart in the Jungle’ προβάλλεται στο COSMOTE CINEMA 4HD κάθιε Σάββατο στις 22.00.