‘Lovecraft Country’: “Όταν είσαι μαύρος στην Αμερική, ζεις κάθε μέρα σε μια ταινία τρόμου”

Όμως πίσω από όλα υπάρχει ένα νέο όνομα που τα συνδέει όλα, η δημιουργός Μίσα Γκριν, που προηγουμένως είχε δημιουργήσει τη σειρά ‘Underground’, ένα δράμα εποχής για ένα κρυφό δίκτυο υπόγειων σιδηροδρόμων στην Αμερική των αρχών του 19ου αιώνα, που χρησιμοποιούσαν σκλάβοι για να αποδράσουν στις πολιτείες του Βορρά ή στον Καναδά.

Η Γκριν ενδιαφέρεται πολύ για την δυναμική των μαύρων αμερικάνων μέσα στην κοινωνία της μέσα από το πέρασμα των δεκαετιών και των αιώνων, αλλά την ίδια στιγμή λατρεύει το σινεμά και τη λογοτεχνία είδους, τις ταινίες τρόμου, τα ‘50s sci-fi, τα τέρατα του Λάβκραφτ. Όλα αυτά έρχονται να δέσουν εξαιρετικά στη νέα σειρά του ΗΒΟ ‘Lovecraft Country’ (κάθε Δευτέρα νέο επεισόδιο μέσα από το Vodafone TV στην Ελλάδα) για την οποία μιλήσαμε πολύ αναλυτικότερα μετά την πρεμιέρα της.

Τώρα όμως δίνουμε τον λόγο στην ίδια την Γκριν, για να μάθουμε περισσότερα για το τι είναι αυτό που βρίσκεται στην καρδιά της νέας της σειράς. Στο Q&A που εξασφαλίσαμε αποκλειστικά, η δημιουργός του ‘Lovecraft Country’ μιλά για την αγάπη της για το horror και για την ανάγκη για κάθε είδος μαύρων ιστοριών στην οθόνη.

***

Τι σε έκανε να θες να διασκευάσεις αυτό το βιβλίο σε σειρά;

Το ‘Lovecraft Country’ γράφτηκε από τον Ματ Ραφ και νομίζω είναι ένα εκπληκτικό βιβλίο. Αυτό που έκανε ήταν να διεκδικήσει πίσω το χώρο που τυπικά δε βλέπει κανείς μαύρους ή μη λευκούς χαρακτήρες – το είδος της επιστημονικής φαντασίας και το pulp sci-fi.

Είμαι φαν του τρόμου όλη μου τη ζωή. Αυτό το είδος είναι το πιο βασικό για μένα, το αγαπώ από όταν ήμουν παιδί. Πάντα αγαπούσα την ιδέα πως υπάρχει αυτό το επιπλέον επίπεδο πάνω από το συναισθηματικό, και νιώθω πως ο τρόμος το κάνει αυτό πολύ καλά.

Πώς διαφέρει το ‘Lovecraft Country’ από το ‘Underground‘, την προηγούμενη δουλειά σου;

Είναι πολύ μεγαλύτερο! Το ‘Underground’ ήταν η πρώτη μου σειρά, που συνδημιούργησα με τον Τζο Ποκάσκι και πολλά πράγματα που εξερεύνησα σε εκείνη τη σειρά ήθελα να μεταφέρω και σε αυτό, στο ‘Lovecraft Country’. Αλλά είναι σίγουρο πιο επικό το μέγεθος. Ήθελα να έχω το sci-fi επεισόδιο, ήθελα να έχω το περιπετειώδες επεισόδιο, ήθελα να έχω το επεισόδιο με το στοιχειωμένο σπίτι. Οπότε το εύρος, νομίζω, είναι νομίζω μεγαλύτερο από κάθε άλλο πρότζεκτ που έχω κάνει προηγουμένως.

Η σειρά διαδραματίζεται στα ‘50s στην Αμερική των φυλετικών διαχωρισμών αλλά συχνά έχει μια επίκαιρη αίσθηση. Ήταν συνειδητή απόφαση;

Νομίζω πως η ιστορία έχει έναν τρόπο να επαναλαμβάνεται. Η ιστορία έχει έναν τρόπο απλά να μην εξαφανίζεται ποτέ. Και αυτό είναι απολαμβάνω με το να πηγαίνω πίσω και να κοιτάζω την Ιστορία, να βλέπω τα μοτίβα, να κοιτάω τι έχει συμβεί και πώς φτάσαμε εδώ που είμαστε σήμερα, και ήταν οπωσδήποτε ένα από τα πράγματα για τα οποία μιλήσαμε στο δωμάτιο των σεναριογράφων.

Νομίζω, για μένα, ακόμα κι όταν κάνεις στο παρελθόν, όπως το ‘Underground’, πρέπει να μοιάζει επίκαιρο σήμερα. Και νομίζω αυτή ήταν πάντα η ιδέα και με το ‘Lovecraft Country’, να πάρω τις παραλλήλους από το παρελθόν και να τις φέρω εδώ στο παρόν. Τι μαθαίνουμε εδώ; Τι μπορούμε να αλλάξουμε εκεί; Γιατί δεν έχει αλλάξει κάτι; Τι πρέπει να αλλάξει; Όλα συνδέονται. Με αυτό το είδος επιστημονικής φαντασίας, έχουμε την ικανότητα να εξερευνήσουμε την ιδέα πως ο χρόνος δεν είναι αληθινός, μπορούμε να ταξιδέψουμε στον χρόνο και να έχουμε πρόσβαση σε πολλαπλά σύμπαντα. Κι αυτό είναι πραγματικά συναρπαστικό στο να λες ιστορίες.

Στη σειρά, παρακολουθούμε στιγμές αγάπης ανάμεσα σε μαύρους χαρακτήρες και στιγμές γεμάτες χαρά. Ήταν σημαντικό να δείξεις κάτι τέτοιο;

Πάμε σε τόσα διαφορετικά μέρη σε αυτή τη σειρά και νομίζω αυτή είναι η ανάσα της μαύρης ζωής. Ήταν σημαντικό για μένα εξαρχής να δείξω την ιδέα πως στο νότιο Σικάγο υπήρχε αυτό το καταφύγιο. Ήταν ένα μέρος όπου οι μαύροι άνθρωποι ευημερούσαν. Και νομίζω πως επίσης ήταν σημαντικό για μένα να δούμε την Ιππολύτη ως μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα που νιώθει τον έρωτα. Είναι σημαντικό να δεις και τη Ρούμπι να νιώθει τον έρωτα. Νιώθω πως αυτό είναι κάτι που δε βλέπουμε αρκετά – όλο το εύρος της μαύρης ζωής. Καταλαβαίνω όταν άνθρωποι λένε “Δεν αντέχω να βλέπω άλλα πράγματα για τον μαύρο πόνο” κι εγώ λέω: Δεν ξέρω αν το ‘Lovecraft’ δεν είναι αυτό, αλλά νομίζω πως αν υπήρχε το ευρύτερο φάσμα της μαύρης εμπειρίας στην τηλεόραση και το σινεμά δεν θα διψούσαμε τόσο πολύ για μαύρη χαρά. Μπορείς να έχεις τέχνη που είναι και τα δύο.

Το ‘Lovecraft Country’ είναι διαφορετικό από το πώς αντιμετωπίζονται συνήθως οι μαύροι χαρακτήρες στον τρόμο – δεν είναι οι πρώτοι που πεθαίνουν, δεν είναι τεμπέλικα στερεότυπα.

Δεν λογοκρίνω τον εαυτό μου γύρω από τη λευκότητα και το να λέω μαύρες ιστορίες δεν είναι κάτι ιδιαίτερο για μένα. Αυτό είναι κάτι που απλά μου φαίνεται τελείως φυσικό και τελείως συνεπές με το ποια είμαι και το πώς βλέπω τον κόσμο. Είναι πολύ φαν που στο πλαίσιο του υπόλοιπου κόσμου είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά για μένα είναι κάτι απολύτως νορμάλ.

Υπάρχουν τέρατα στη σειρά όπως ο ρατσισμός ή η αντιμετώπιση της αστυνομίας – τι συμβολίζουν τα αληθινά τέρατα;

Όταν διάβασα αρχικά το βιβλίο αυτό ήταν κάτι ενδιαφέρον για μένα. Είναι σαν σχεδόν να ανακουφίζεσαι όταν εμφανίζονται τα τέρατα. Υπάρχει τόση ένταση από τα ανθρώπινα τέρατα της ιστορίας που όταν τα αληθινά τέρατα έρχονται είσαι σχεδόν σε φάση “Θεέ μου, ευχαριστώ, ένα μικρό διάλειμμα τώρα!” Οπωσδήποτε αυτό ήταν ένα συναίσθημα που ήθελα να διατηρήσω στον πιλότο, επειδή αυτό είναι το θέμα όταν είσαι μαύρος στην Αμερική. Δεν είναι δύσκολο να βρεθείς μέσα σε μια ιστορία τρόμου, επειδή είσαι μέσα της κάθε μέρα.

Το σόου επικεντρώνεται πολύ και γύρω από μοτίβα πάνω στην οικογένεια.

Νομίζω πως κάθε χαρακτήρας ερευνά με τον τρόπο του το τι σημαίνει να είσαι μη λευκός και τα ζητήματα που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Το ευρύτερο μοτίβο της σειράς είναι η ιδέα του πώς λες την αλήθεια σου; Την ντροπή σου; Πώς βγάζει έξω τα πράγματα που έχουν καταπιεστεί μέσα σου ώστε να πολεμήσεις ενάντια σε αυτό που είναι αληθινά κακό; Νομίζω πως αυτό είναι κάτι παγκόσμιο για όλους, είναι κάτι που δυσκολεύει όλους μας και είναι κάτι με το οποίο μπορείς σίγουρα να συνδεθείς και πέρα από το είδος της σειράς.

Τι ελπίζεις πως θα αποκομίσουν οι θεατές;

Δε θέλω ποτέ να λέω στο κοινό τι να αποκομεί επειδή νιώθω πως αυτό είναι αποπνικτικό λίγο. Αλλά νιώθω πως θέλω να αποκομίσουν μια αίσθηση κίνησης. Θέλω να νιώσουν κάτι καθώς το βλέπουν. Και αν αυτό το αίσθημα ενεργοποιήσει κάτι μέσα στον καθένα, ακόμα καλύτερα. Αυτό είναι που θες να κάνει η τέχνη, θες να κάνει το κοινό να νιώσει, να ξανασκεφτεί και να μάθει κάτι νέο. Κι αν βγει κάτι τέτοιο από το ‘Lovecraft Country’, τότε αυτό είναι φανταστικό.

*Το ‘Lovecraft Country’ προβάλλεται κάθε Δευτέρα αποκλειστικά μέσω του Vodafone TV.