Μάθαμε ποιες σειρές βλέπουν μέσα στο βαν οι 1000mods

Μιλήσαμε με τον Δάνη και τον Λάμπρο από τους 1000mods λίγη ώρα πριν επιστρέψουν στο Piraeus Academy για τη συναυλία του Σαββάτου 21 Ιανουαρίου, ένα χρόνο από τότε που το εγκαινίασαν. Δεν τους ρωτήσαμε από πού βγαίνει το όνομα της μπάντας τους. Τους ρωτήσαμε όλα τα υπόλοιπα.

(Κεντρική φωτογραφία: Αναστασία
Παπαδάκη)

Στα τραγούδια σας έχετε σκεφτεί να βάλετε ελληνικό στίχο στα τραγούδια σας που το βλέπουμε τελευταία στο stoner;

Δάνης: Όχι ποτέ. Και δεν πρόκειται να το κάνουμε ποτέ. Είναι ξεκάθαρη απάντηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το σεβόμαστε απλά εμάς δεν μας ταιριάζει.

Λάμπρος: Οι επιρροές μας ήταν πάντοτε από τη ροκ που βγήκε στην Αγγλία και στην Αμερική οπότε ήταν λογικό να συνεχίσουμε έτσι.

Ποιος γράφει τα τραγούδια;

Δάνης: Όλοι μαζί και ειδικά στον τελευταίο δίσκο περάσαν τα πάντα από όλους. Συνήθως έγραφα εγώ μέχρι στιγμής στίχους αλλά πλέον τα κάνουμε όλοι όλα.

Ξεκινώντας ήσασταν αυτοδίδακτοι ή κάνατε μαθήματα από πολύ μικροί;

Δάνης: Εγώ δεν έχω πάει ποτέ μου σε ωδείο για να μάθω κιθάρα ή μπάσο, είναι όλα από το αυτί. Ούτε οι κιθαρίστες ουσιαστικά ξέρουν να διαβάζουν νότες νότες, έχουν κάνει κάποια μαθήματα και οι δύο τους για να γίνουν καλύτεροι παίχτες. Αλλά ξεκινήσαμε να παίζουμε από 15 χρονών με χαρτόκουτα και με την κιθάρα που μου πήρε ο πατέρας μου τα Χριστούγεννα. Μου άρεσε να παίζω με την ρακέτα του τέννις τραγούδια των Maiden και των Black Sabbath και μου πήρε μια κιθάρα και μετά ξεκίνησα να μαθαίνω σιγά σιγά.

Λάμπρος: Λίγα μαθήματα, πιο πολύ εξελισσόμασταν με τις πρόβες και τζαμαρίσματα. Κάποια στιγμή φτάνεις όμως σε ένα τέλμα και χρειάζεσαι ένα δάσκαλο και η αλήθεια είναι ότι τώρα έχω ξεκινήσει και πηγαίνω σε ωδείο.

Και είναι δύσκολο όταν έχεις μάθει τόσα χρόνια να παίζεις πιο αυτοδίδακτα;

Λάμπρος: Φυσικά. Όπως οτιδήποτε μαθαίνεις όχι λάθος, αλλά με ένα συγκεκριμένο τρόπο και μετά έρχεται ένας άλλος να σου δείξει το σωστό τρόπο, είναι πολύ δύσκολο να γυρίσεις. Ειδικά όταν είσαι σε μια μπάντα που τουράρει και πιο πολύ παίζεις παρά μελετάς, είναι πολύ δύσκολο να βάλεις στο παίξιμο αυτό που μελετάς σπίτι.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Μια μπέσα συνέντευξη με το Νέγρο του Μοριά

Έχετε σκεφτεί να μετακομίσετε όλοι μαζί εκτός Ελλάδας για το καλό της μπάντας;

Δάνης: Θα πω κάτι που μπορεί να ακούγεται κλισέ. Αν ήμασταν από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου δεν νομίζω ότι θα ήμασταν εδώ που είμαστε τώρα. Ό,τι και αν είναι αυτό που έχουμε κάνει. Είμαστε εδώ, ξεκινήσαμε εδώ, έτυχε να γεννηθούμε εδώ και προσωπικά εγώ εδώ θα παραμείνω. Δεν έχω σκεφτεί να πάω κάπου έξω για να προωθήσουμε την μπάντα. Και δεν χρειάζεται.

Λάμπρος: Στο μόνο που πάσχουμε σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη είναι τα χιλιόμετρα, η απόσταση. Πρέπει να κάνεις αρκετά χιλιόμετρα για να φτάσεις στην Κεντρική Ευρώπη που είναι όλες οι μεγάλες πόλεις κοντά. Κατά τα άλλα η σκηνή εδώ είναι μία από τις καλύτερες σε όλη την Ευρώπη. Δεν θα την αλλάζαμε με καμία. Δεν είναι ότι αλλάζει κάτι. Το ίντερνετ μας βοηθά να προωθούμε και να πουλάμε τη μουσική μας στο εξωτερικό. Οπότε δεν θα αλλάξει κάτι να πάμε στη Ρουμανία ή στη Γαλλία.

Φωτογραφία από το facebook της μπάντας

Τι κάνετε μέσα στο βαν σε μεγάλες αποστάσεις;

Λάμπρος: Παίζουν αρκετές συζητήσεις, τσακωμοί, είχαμε και οθόνη και μερικές φορές παίζαμε playstation ή βλέπαμε ταινίες. Συνεντεύξεις κάνουμε γραπτές. Φροντίζουμε να έχουμε πάντα ίντερνετ για να κάνουμε δουλειές.

Δάνης: Κανονίζουμε και πράγματα για επόμενες συναυλίες όταν φτάνει προς το τέλος το tour. Ακούω και πολλή μουσική. Φροντίζω να έχω κατεβάσει πολλή μουσική στο κινητό μου.

Ακούτε κάποιο είδος μουσικής ή καλλιτέχνης που να μην το φαντάζονται με τίποτα οι άλλοι ότι το ακούτε;

Δάνης: Εννοείται. Ακούω Prince, George Michael, ακούω Oasis, ακούω Queen. Τέτοια.

Λάμπρος: Όχι. Εγώ είμαι πιο κλισέ σε συγκροτήματα. Ακούω τα πιο αναμενόμενα. Λίγο πιο κλειστόμυαλος. Δεν ακούω κάτι πολύ διαφορετικό από τον ήχο μας.

Από ελληνικά;

Δάνης: Από ελληνικά Έλενα Παπαρίζου. Όχι αστειεύομαι. Το μόνο πιο διαφορετικό πράγμα που χω ακούσει και ακούω ακόμη από ελληνικό στίχο είναι Τρύπες.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Άρης Ιωνάς μας μιλάει για τον Great Eastern

Τι ταινίες θα βλέπατε στο βαν ή και έξω από το βαν;

Δάνης: Βλέπω πάρα πολλές ταινίες. Έχω μια κλίση στα sci-fi. Γενικώς βλέπω και πιο blockbuster αλλά και ποιότικο κινηματογράφο. Είδα και τον «Αστακό» προχτές που δεν τον είχα δει, πολύ ωραία ταινία.

Λάμπρος: Εγώ είδα πρόσφατα το «Ποίηση χωρίς τέλος» του Jodorowsky και είναι καταπληκτική, λίγο πιο μέσα σε καλούπι σε σχέση με τις παλιότερες. Μακάρι να τελειώσει την πενταλογία του.

Από σειρές;

Λάμπρος: Βλέπουμε και σειρές. Μου αρέσουν οι αγγλικές κωμωδίες «It Crowd», «Black Books», «Inbetweeners», «Spaced». Στο μεγάλο tour που πήγαμε το ‘14 είδαμε όλο το «Breaking Bad» μες στο βαν. Τώρα είχαμε δει το «Vinyl».

Δάνης: Εγώ δεν είμαι τόσο της σειράς. Έχω δει το «How to get away with murder» και το «Fargo» που ήταν φανταστικό. Το «Vinyl» ήταν λίγο υπερβολικό αλλά είχε ωραία σημεία. Όταν σκάει το στρογγυλό μπλουζάκι των Black Sabbath 1973, λες τι μπλουζάρα είναι αυτή, που το βρήκε και το κανε.

Τα ρούχα που θα βάλετε στα live τα σκέφτεστε ή ό,τι τύχει;

Λάμπρος: Έχουμε καλλιτεχνικό μάνατζερ. Χαχα όχι. Νομίζω πια μας νοιάζει να είναι βολικό να παίζεις, να ιδρώνεις παρά το τι γράφει πάνω. Να κάνει πιο εύκολη τη ζωή σου παρά το φαίνεσθαι.

Δάνης: Μπορεί να βάλουμε την μπλούζα που είχαμε φορέσει και την προηγούμενη μέρα. Σίγουρα δεν μπορώ να φορέσω βαρύ ύφασμα μπλούζας, προτιμώ να είναι αεράτο.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας live που έχετε πάει;

Δάνης: Των Black Sabbath στη Μαλακάσα.

Λάμπρος: Μόλις είχαμε τελειώσει το σχολείο και ήταν μια επιρροή και μια εμπειρία που μας έχει μείνει χαραγμένη.

Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο-πρώτο δικό σας live;

Λάμπρος: Σε γκαράζ υπόγειο σε ένα σπίτι ενός φίλου στο Γέρακα.

Δάνης:  Θυμάμαι είχαμε νοικιάσει έναν ενισχυτή μπάσου από την Ηχορύπανση στην Εθνική Άμυνα και τον είχαμε πάει στο Γέρακα με λεωφορείο. Και ο κιθαρίστας μας ο Γιώργος είχε σπασμένο χέρι. Τότε η μπάντα λεγόταν State Enema, επηρεασμένο από το “Enema of the State” των Blink-182.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Όλες οι μουσικές συνεντεύξεις του PopCode

Ποιο κομμάτι σας θα βάζατε σε κάποιον που δεν σας έχει ξαναακούσει ποτέ; Ή το πιο χαρακτηριστικό ή που να αισθάνεστε την πιο περηφάνια;

Λάμπρος: Από τον καινούριο δίσκο εγώ θα του έβαζα το «Lοose».

Δάνης: Αυτό ίσως γιατί έχει στοιχεία από όλους τους δίσκους που έχουμε κυκλοφορήσει. Είναι πολύ ολοκληρωμένο κομμάτι.

Ποια ήταν η πορεία του «Loοse» από τη στιγμή που ήρθε η πρώτη ιδέα μέχρι το τελικό αποτέλεσμα;

Δάνης: Καταρχάς το είχαμε σε άλλο κούρδισμα. Τελικά καταλήξαμε να το βάλουμε στο κούρδισμα που πάντα είχαμε. Ήταν μια ιδέα του κιθαρίστα του Γιάννη και μια μελωδία που είχε κολλήσει στο μυαλό του Γιώργου. Και μετά αυτά τα δέσαμε. Είχε δομή και είχε και τζαμάρισμα, είναι ο δεύτερος δίσκος και είναι και ο πρώτος δίσκος παρέα. Και η φωνή το ρεφρέν που μας πήρε έναν αιώνα να το φτιάξουμε.

Άσχετο. Την κατασκήνωση «Το Μαγεμένο Δάσος» στο Χιλιομόδι την ξέρετε; Είχα πάει το 1999.

Δάνης: Ναι. Πολλοί φίλοι μας πηγαίνανε και δεν το ξέραμε. Και μας το λένε συχνά.

Λάμπρος: Είναι κοντά στην Αθήνα και είναι σε πολύ ωραίο μέρος. Θα θέλαμε κάποια στιγμή να κάνουμε ένα μουσικό φεστιβάλ εκεί.

Υπάρχει ακόμη;

Λάμπρος: Υπάρχουν οι εγκαταστάσεις. Έναν χρόνο λειτούργησε έναν δεν λειτούργησε. Αλλά οι εγκαταστάσεις είναι εκεί.

Τι άλλο όνειρο έχετε για την μπάντα;

Δάνης: Να μην το διαλύσουν οι Black Sabbath και να τους ανοίξουμε.

Λάμπρος: Ναι το οποίο είναι αρκετά δύσκολο έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα. Το άλλο είναι ότι έχουμε όνειρο/σκοπό να βγούμε και εκτός Ευρώπης όσο πιο άμεσα γίνεται.

Φωτογραφία: Αναστασία Παπαδάκη