ΗΜΟΥΝ ΕΚΕΙ

Ένας συντάκτης του ΟΝΕΜΑΝ γράφει για τη φωτιά που καίει μέσα του.

Αν υπήρχε τρόπος να ορίσουμε τη φοιτητική ζωή με μία λέξη, αυτή θα ήταν σίγουρα Erasmus.

Κάθε Πάσχα η ίδια ιστορία. Εγώ και το αρνί σε ένα μπραντεφέρ από το οποίο κανείς μας δεν βγαίνει κερδισμένος.

Ένας αναγνώστης του ΟΝΕΜΑΝ μοιράστηκε μαζί μας μια πολύ προσωπική του εμπειρία και μετά από μια συζήτηση μαζί του, τη δημοσιεύουμε.

Ένας συντάκτης του ΟΝΕΜΑΝ βγαίνει απ' την ντουλάπα αρκετούς μήνες αφού βγήκε απ' το πρακτορείο, το online στοίχημα και τη μαύρη τρύπα του προβληματικού τζόγου.

Η ομάδα του ONEMAN γράφει για εκείνες τις στιγμές που ο καθένας από εμάς ξεχωριστά έμεινε στην ιστορία ως ήρωας. Περίπου.

Η συντακτική ομάδα του ONEMAN γράφει για κάτι βράδια αρκετά πιο δύσκολα από τα άλλα. Ο καθένας για τον δικό του πολύ προσωπικό λόγο.

Τι συμβαίνει όταν ο Βαλάντης και η κρίση πανικού σπρώχνονται για το ποιος θα κυριαρχήσει στο θολωμένο σου μυαλό; Ένας συντάκτης περιγράφει τις άβολες στιγμές στον αέρα.

Γράφοντας για την ημέρα, που όλα τελειώνουν και όλα αρχίζουν ξανά.

Ένας συντάκτης του ΟΝΕΜΑΝ θυμάται σαν τώρα τη βασίλισσα των άβολων στιγμών και περιγράφει ένα βράδυ με πολύ ιδρώτα.

Ένας φίλος του ONEMAN γράφει για μία από τις μεγαλύτερες απώλειες που μπορείς να βιώσεις, αυτή ενός κολλητού σου.

Ένας συντάκτης γράφει για μία διαφορετική στρατιωτική θητεία. Μία θητεία με φουστανέλα και τσαρούχια στο στρατόπεδο της Προεδρικής Φρουράς.

Ένας συντάκτης, δύο εβδομάδες πριν πατήσει τα 30, γράφει ό,τι σκέφτεται για την πιο κομβική ηλικιακή στροφή ενός άντρα. Μέχρι την επόμενη.

Λίγο πριν την ημέρα του πατέρα, ένας συντάκτης του ΟΝΕΜΑΝ, περιγράφει πώς είναι τα πράγματα από τη στιγμή που παύεις να είσαι το παιδί του μπαμπά και μετά.

Ένας συντάκτης του ΟΝΕΜΑΝ θυμάται την πρώτη φορά που τέλεσε το μυστήριο. Ήταν 11 ετών. Δεν το έχει ξεπεράσει ακόμα.