ΙΣΤΟΡΙΑ

Όχι άδικα, οι προκαθήμενοί της θεωρούνται υπεύθυνοι για μερικές από τις πιο φριχτές πράξεις των τελευταίων 1000 ετών.

«Το κάνουμε για διασκέδαση. Οι άνθρωποι απολαμβάνουν να ακούνε καλά πράγματα για τον εαυτό τους».

Ερευνητής θεμάτων της Μέσης Ανατολής εξηγεί πού ανήκει η Τουρκία στον παγκόσμιο χάρτη και γιατί ο Mustafa Kemal Atatürk είχε απαγορεύσει το φέσι.

Ανατρέχουμε μέσα από τον Τύπο και τις ιστορικές καταγραφές στο έτος 1905, όταν η πόλη υποδεχόταν τη νέα «ασφαλτοστρωθείσα» οδό Αιόλου, επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη.

Η απάντηση στο ερώτημα, όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, βρίσκεται στην πλούσια ελληνική μυθολογία.

Πώς το όνομα του Σεπτεμβρίου παρέμεινε αμετάβλητο παρά τις αλλαγές στο Ρωμαϊκό και το Γρηγοριανό ημερολόγιο.

Πριν η φωτογραφία βοηθήσει στην ταυτοποίηση ενός ανθρώπου, οι κοινωνίες είχαν αναπτύξει μια σειρά από δημιουργικές μεθόδους.

Δύο λαξευμένα ανοίγματα με τάφους και μια πινακίδα με αλλόκοτο όνομα: η Σπηλιά του Κουφού θυμίζει πως το παρελθόν της περιοχής πέριξ της Ακρόπολης δεν υπήρξε όλες τις εποχές λαμπρό.

Προέρχεται όντως αυτή η τόσο δημοφιλής κίνηση από τους μονομάχους της αρχαίας Ρώμης;

Φημολογείται ότι το παρήγγειλε η βασίλισσα Αμαλία στον Ερνστ Τσίλλερ, ενώ κάποτε κολυμπούσαν γύρω του χρυσόψαρα. Το παλαιότερο συντριβάνι της πόλης μόλις αποκαταστάθηκε, αποκαλύπτοντας ξανά τη λάμψη της μεγάλης ιστορίας του.

Ένα έργο 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων, 5 διαστημικών υπηρεσιών και 15 χωρών, που έφερε επαναστατικές ανακαλύψεις και απέδειξε ότι η συνεργασία δεν έχει σύνορα.

Στα τέλη του 19ου αιώνα, το παγωτό, ένα δημοφιλές αλλά ελάχιστα κατανοητό επιδόρπιο, προκάλεσε ασθένειες και θανάτους στις εκθέσεις και τα φεστιβάλ της Αμερικής.

Τι έκαναν μερικοί από τους πιο σκληρούς ανθρώπους στην ιστορία όταν ήταν «εκτός υπηρεσίας»; Όχι κάτι που περιμένεις.

Δεν είναι ένα τουριστικό νησί αλλά ένα αρχαιολογικό «ιερό» που παραμένει σε εξέλιξη. Μάλιστα, θα ανοίξει κατ’ εξαίρεση για το κοινό με μια συναυλία.

Η τότε εποχή, αναγκαστικά, ανέδειξε κάποια επαγγέλματα που κάλυπταν ζωτικές ανάγκες. Σήμερα, βέβαια, μοιάζουν περίεργα.