ΙΣΤΟΡΙΑ

Σύμφωνα με αυτή, ένα σημαντικό κομμάτι του Μεσαίωνα δεν υπήρξε ποτέ και γι’αυτό ευθύνονται δύο αυτοκράτορες και η Εκκλησία.

Ή αλλιώς, πώς ήταν να είσαι ένας μέσος πολίτης σε μια από τις μεγαλύτερες και πιο επιδραστικές αυτοκρατορίες του κόσμου.

Αυτή είναι η ιστορία μιας πόλης, οι κάτοικοι της οποίας κατηγορήθηκαν για βλασφημία και πέθαναν από δηλητηριασμένο νερό.

Όταν σκεφτόμαστε τα ζώα που απειλούνται με εξαφάνιση, σίγουρα σκεφτόμαστε πολλά. Όχι όμως και τους ανθρώπους.

Αληθινές ιστορίες από την παρανομία και τον υπόκοσμο της Κλασικής Περιόδου.

Τα περισσότερα από αυτά έχουν χαθεί μέσα στο χρόνο -μόνο η πυραμίδα της Γκίζας παραμένει στη θέση της- αλλά εξακολουθούν να μας συναρπάζουν.

Το δεύτερο παλαιότερο σπίτι στην Καλλιθέα, έργο του Ερνέστου Τσίλλερ, είναι δεμένο με τους θρύλους που γέννησε ο παράφορος, τραγικός έρωτας ανάμεσα στη Σοφία Λασκαρίδου και τον αυτόχειρα Περικλή Γιαννόπουλο.

Στο πλαίσιο του άκρως απόρρητου Manhattan Project, η κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών κατασκεύασε ολόκληρες πόλεις.

Παρά το γεγονός ότι πάλευε με πυρετό και βρισκόταν στα πρόθυρα του θανάτου, ο Πλάτωνας είχε διάθεση για επικρίσεις.

Ένα μεγαθήριο επτά ορόφων για το έτος 1917, ένα κοινότυπο κομψό κτίριο σήμερα. Το Μέγαρο Γιάνναρου στο Σύνταγμα και η ταραχή γύρω από αυτό, οδήγησαν στο πρώτο διάταγμα για τη ρύθμιση του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου οικοδόμησης στην Ελλάδα.

Κανένας στρατός δεν μπορούσε να αποκρούσει το υγρό πυρ. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία το χρησιμοποίησε υπέρ της για αιώνες: τόσο για να αμυνθεί όσο και για να επιτεθεί.

Μέσα στα χρόνια, ο πέτρινος πύργος στο Πασαλιμάνι έχει αποκτήσει πολλά διαφορετικά ονόματα, ενώ ένας θρύλος θέλει να αποτέλεσε κατοικία του τοπικού πασά για να κάνει τα μπάνια του στο έρημο λιμάνι της Ζέας.

Ο «πατέρας της ατομικής βόμβας», γεννήθηκε σαν σήμερα, πριν από 120 χρόνια και βρέθηκε φέτος στην επικαιρότητα χάρη στην οσκαρική ταινία του Christopher Nolan για τη ζωή του.

Στη λίστα θα βρείτε αυτές που χρησιμοποιήθηκαν από εκατομμύρια ανθρώπους μέχρι θαυματουργά φάρμακα που έσωσαν αμέτρητες ζωές.

Μια μαρμάρινη επιγραφή θυμίζει σήμερα τη θρυλική μονοκατοικία του Γιώργου Κατσίμπαλη στο Μαρούσι, ένα εκκολαπτήριο για την ποιητική γενιά του ’30 και την ανανέωση της ελληνικής λογοτεχνικής παραγωγης.