Τα κορίτσια της Silicon Valley δεν φοράνε μίνι

To πρώτο πράγμα που μαθαίνει μια γυναίκα που μετακομίζει στην Κοιλάδα των Θέων, όπως είναι ο τίτλος του ομώνυμου βιβλίου της Alexandra Wolfe, που ήταν και η αφορμή -μαζί με το αφιέρωμα του Marie Claire– για το συγκεκριμένο θέμα (σ.σ. έκανε επί δυο χρόνια ρεπορτάζ για το τι περνάνε οι γυναίκες εδώ), είναι ότι πρέπει να πετάξουν επιτόπου από την ντουλάπα τους οτιδήποτε αποπνέει θηλυκότητα.

Πάνε δηλαδή ‘άκλαφτα’ τα ανοιξιάτικα φορεματάκια, τα μίνι (σκέτα και σούπερ), τα ψηλά τακούνια, τα all weather little black dresses, τα μπουστάκια, τα yoga pants και, φυσικά, οτιδήποτε μεταξωτό και δαντελένιο.

Δεν είναι τυχαίο ότι δεν υπάρχει ούτε ένα lingerie shop σε όλη την περιοχή. Ούτε ότι η Amanda Crew του τηλεοπτικού Silicon Valley, που έχουμε βάλει και κεντρική φωτό εδώ, είναι με διαφορά η πιο σέξι παρουσία στην ‘κοιλάδα’. (σ.σ. Σκέψου ότι η παρακάτω φωτογράφηση της πλέον φωτογενούς CEO της Yahoo, Marissa Mayer, στην Vogue θεωρήθηκε υπερβολικά προκλητικά για τα ‘ντόπια’ ήθη).

Όλα αυτά, πάντα με την προϋπόθεση ότι δεν θέλουν οι υπόλοιποι να τις αντιμετωπίζουν ως τουρίστριες, άσχετες, ‘νοτιοκαλιφορνέζες’ ή αδίστακτες/ απεγνωσμένες executives από τη Wall Street που έρχονται για να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Θα μου πεις, ‘εντάξει, ρε παλικάρι, τότε τι μπορούν να φορέσουν;’. Tζιν παντελόνια, εννοείται. Τόσο φαρδιά όσο και στενά. Σεμνές φούστες μονάχα με την προυπόθεση ότι έχουν τσέπες και θυμίζουν κάτι faux στρατιωτικό, αρβύλες, μποτάκια ορειβασίας, καρό πουκάμισα και γενικώς οτιδήποτε ασέξουαλ. (Με άλλα λόγια, ότι δεν θα φόραγε ποτέ η Olivia Munn, που βλέπεις εδώ).

Επίσης, οι γυναίκες που έρχονται για πρώτη φορά στη Silicon Valley, γρήγορα συνειδητοποιούν πόσο κιτς θεωρείται οτιδήποτε έχει πάνω του logο από γνωστό οίκο μόδας. Εδώ, βλέπεις, τα logo που μετράνε είναι άλλα. Συγκεκριμένα τα t-shirts που δίνουν στους υπαλλήλους τους οι εταιρίες που έχουν καταβροχθίσει όλες τις υπόλοιπες (τύπου Google, Facebook, Apple κτλ).

Μάλιστα, όσο πιο παλιό είναι το t-shirt, τόσο καλύτερα. Λογικό, αφού κάποιος που φοράει ένα ξεπλυμένο t-shirt από το facebook του σωτήριου έτους 2007, σημαίνει ότι έχει κερδίσει τουλάχιστον δεκάδες εκατομμύρια δολάρια όταν η εταιρία μπήκε στο χρηματιστήριο. Είναι δηλαδή 100 φορές πιο φαντεζί από ότι μια ολοκαίνουργια Lamborghini παρκαρισμένη έξω από το Chateau Marmont στο Los Angeles.

Μια μόνο ένδειξη του πως το χρηματιστήριο των αξιών στη Silicon Valley δουλεύει εντελώς διαφορετικά. Σκέψου π.χ. πως εδώ οι πιο περιζήτητοι εργένηδες δεν είναι εκείνοι με τα ωραία σπίτια, το λαμπερό επώνυμο ή τους six pack κοιλιακούς, αλλά όποιος -όσο κοντόχοντρος και αν είναι αυτός- που αναγνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι στην σειρά του coffee shop όχι απαραίτητα με το όνομά του, αλλά ως τον υπάλληλο No5 ή No6 ή στη χειρότερη No7 (βλέπε από τους πρώτους) μιας γνωστής φίρμας.

Επίσης, παρόλο που σε αυτή την κοιλάδα έχουν συγκεντρωθεί τα πιο δυνατά μυαλά του πλανήτη, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν παύουμε να μιλάμε για ένα ακόμη club όπου οι γυναίκες δεν είναι ακριβώς ευπρόσδεκτες. Με τη μόνη διαφορά ότι εδώ, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στον υπόλοιπο πλανήτη, όσο πιο σέξι είναι μια γυναίκα, τόσο λιγότερο επιθυμητή είναι (εντάξει, OK, με την εξαίρεση της Miranda Kerr, αρραβωνιαστικιάς του συνιδρυτή του Snapchat).

Μοναδική εξαίρεση οι σπάνιες trophy wife & girlfriends (όπως η Kerr παραπάνω, η Amber Heard που έχει διπλαρώσει τον Elon Musk, η Allison Williams του Girls που παντρεύτηκε τον συνιδρυτή του CollegeHumor και διάφορες ανώνυμες), που έχουν το δικαίωμα να δείχνουν σέξι σε party και δεξιώσεις. Αλλά οι πάντες τις θεωρούν πολίτες Β’ κατηγορίας αφού προσδιορίζονται μόνο μέσω του γάμου του. Εξού και πολλές παντρεμένες, που φιλοδοξούν να κάνουν βαβάτη καριέρα εδώ, κρατάνε το όνομά τους και δεν λένε πουθενά ότι υπάρχει κάπου στο background ένας σύζυγος.

Εντάξει, δεν είναι απαραίτητο κακό το να υπάρχει ένα μέρος στον πλανήτη όπου μια γυναίκα να μην χρειάζεται να είναι μονίμως φτιασιδωμένη για να είναι αποδεκτή. Αλλά είναι λιγάκι κουλό που στη Silicon Valley ισχύει ακριβώς το αντίθετο (εξαιρείται η σούπερ επιτυχημένη Brit Morin, ιδρύτρια του Brit + Co, γνωστή και ως Martha Stewart της κοιλάδας).Και ακόμη πιο κουλό ότι, πάραυτα, η βιομηχανία μαστίζεται τα τελευταία χρόνια από κάργα μηνύσεις για σεξουαλική παρενόχληση.

Ξεκινώντας με την φωτογενή Whitney Wolfe, που κατηγόρησε για αυτό το λόγο το Tinder πίσω στο 2014 (τελικά επήλθε εξω-δικαστικός συμβιβασμός) πριν ξεκινήσει την ανταγωνιστική Bumble.

Ή την ακόμη πιο τρανταχτή υπόθεση της Ellen Pao της venture capital φίρμας KPCB που μπορεί τελικά να έχασε, αλλά ενέπνευσε πολλές άλλες (Tina Huang, Chia Hong κτλ) να βγουν και να μιλήσουν δημοσίως και ξεκίνησε μια συζήτηση που είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξουν ελαφρώς τα πράγματα.

Θα μου πεις, επιστρέφοντας στην επιφανειακή μας προσέγγιση των θεμάτων,  τι νόημα έχει να είναι κάποια κυριλοσέξι (όπως η Ruzwana Bashir του Peek, με τα υπέροχα μάτια, που βλέπεις παρακάτω) σε ένα μέρος όπου η λίμπιντο είναι μονίμως στα τάρταρα αφού οι προγραμματιστές είναι φουλ αφοσιωμένοι στο να τελειώσουν εγκαίρως το επόμενο project τους και ο μόνος τρόπος που ‘ξεδίδουν’ είναι ξενέρωτα μεταμεσονύκτια online dates;

Επίσης, λογικό δεν είναι, με όλα αυτά, η πιο συνηθισμένη γκρίνια των γυναικών (βλέπε πιο κάτω την εκθαμβωτική Leila Janah των Samasource και LXMI που φιλοδοξεί να σταματήσει τη φτώχεια) να είναι ότι όλοι οι άντρες εδώ είναι beta; Κάτι που καθιστά τις επιλογές τους ακόμη πιο περιορισμένες (σ.σ. αφού εκείνες, για να έχουν πετύχει, είναι σίγουρα alpha).

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Silicon Valley δεν ευνοεί το σέξι. Εξού και είναι τόσο λίγες οι καταξιωμένες γυναίκες εδώ που μπορείς να ‘μπραντάρεις’ με αυτόν τον -προφανώς σεξιστικό- τρόπο (όπως το πρώην μοντέλο Olga Vidisheva, ιδρύτρια του Shoptiques, που βρέθηκε από τον Καύκασο στο Harvard).

Όπως, έτσι για να μην λες ότι σε αφήσαμε παραπονεμένο, η Sara Chipps του Jewelbots, η Leah Culver του Breaker και, πάνω από όλα, η προγραμματίστρια Isis Wegner του OneLogin με τέτοιες προδιαγραφές μοντέλου που επιλέχθηκε για μια σχετική διαφήμιση που στόχο είχε να κατεδαφίσει τα στερεότυπα του επαγγέλματός της.

Ναι, όλες οι παραπάνω είναι η εξαίρεση σε όσα γράφουμε. Αλλά, δεν μπορείς να πεις, μια εξαίρεση να την πιεις στο ποτήρι.