ΦΑΓΗΤΟ

Ο κύριος Βασίλης είναι ο ‘Χατζηπαναγής της πανσέτας’

Η Δώρα Τσαμπάζη επιστρέφει στην μεγάλη της αγάπη, τις καντίνες και μας συστήνει τον κύριο Βασίλη, στην Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, με το περίφημο του σίδερο.

Αγαπώ τις καντίνες. Τις αγαπώ και τις ποθώ. Όλες τις ώρες. Ακόμα και τις πρωινές. Και όχι πρωινές μετά από ξενύχτι. Κανονικό ξύπνημα εννοώ και πρωινό στην καντίνα. Τώρα τελευταία ήρθε μια κοντά στο σπίτι μας σε ένα ξέφωτο. Καθημερινά περνάω και ανοίγω το παράθυρο του αυτοκινήτου να πάρω ευωδιά.

Όμως σήμερα θα μιλήσω για μία άλλη καντίνα. Για την καντίνα του κυρίου Βασίλη, ο οποίος κλείνει 35 χρόνια που προσφέρει χαρά, απόλαυση σε διάφορα μέρη της πόλης.

 

Τα περισσότερα χρόνια πάρκαρε την καντίνα του μπροστά στον Λευκό Πύργο, τον τελευταίο καιρό όμως μετακινήθηκε λίγο παρακάτω, στην Νέα Παραλία, ακριβώς μπροστά από το παλιό Interni. Ούτε μερικά μέτρα παραπάνω, ούτε παρακάτω. Ακριβώς μπροστά. Αν πάτε αλλού, δεν είναι αυτός. Το λέω γιατί το έπαθα. Τον έψαχνα και με μπέρδεψαν οι άλλες καντίνες πιο πριν και πιο μετά. Ίσως, γιατί θα τον βρείτε μετά τις  9.30 το βράδυ και όχι πιο νωρίς.

Ο κύριος Βασίλης είναι οπαδός του Ηρακλή. Τις πρώτες του πανσέτες τις πούλησε στο Καυτατζόγλειο πριν 35 χρόνια και την εποχή που ο Χατζηπαναγής έκανε «παπάδες» στην ομάδα. Χάρη στην εξαιρετική γεύση που είχαν τα κρέατά του, δεν άργησαν να του προσδώσουν το παρατσούκλι «Ο Χατζηπαναγής της πανσέτας».

 

Τώρα το ομολογεί και αυτοσαρκάζεται ότι η κρίση τον οδήγησε να πηγαίνει ακόμα και στην Τούμπα, για να βγάλει to μεροκάματο. Όσοι τον αναγνωρίζουν, του κάνουν πάντα καζούρα για την παρουσία της καντίνας του στα ματς της Τούμπας.

Εκτός από το ότι είναι ο «Χατζηπαναγής» της πανσέτας, ο κύριος Βασίλης, έχει και ένα μυστικό όπλο. Το σίδερο. Είναι ένα πραγματικό σίδερο, σαν αυτά που υπήρχαν τα παλιά χρόνια και με αυτό σιδερώνει το ψωμάκι πριν αυτό αγκαλιάσει γλυκά την πανσέτα.

 

Η παραγγελία ξεκίνησε με ένα σάντουιτς με πανσέτα, πατάτες, ντομάτα, κρεμμύδι, μουστάρδα κέτσαπ και τυροκαυτερή.

 

Το επόμενο σάντουιτς με πανσέτα πάλι, ήθελα να έχει αντί για τυροκαυτερή, μαγιονέζα και λίγο μπούκουβο.

 

Αρκετά με την πανσέτα. Τώρα επιβάλλεται λουκάνικο. Ρωτάω τον κύριο Βασίλη, ποιο είναι πιο ωραίο, το βραστό ή το ψητό χωριάτικο και αρνείται πεισματικά να με βοηθήσει να διαλέξω, γιατί λέει, είναι και τα δύο πολύ δυνατά.

Τελικά διάλεξα το χωριάτικο.

 

Η βροχή χτυπούσε απαλά την τέντα της καντίνας, τα υπέροχα σάντουιτς, ζέσταναν γλυκά το μέσα μας. Χαιρέτησα τον κύριο Βασίλη και τον ευχαρίστησα.

Από όσα είπα παραπάνω, θα ήθελα να προσθέσω την ευγένειά του και το χαμόγελό του. Σπάνια συναντάς τέτοιους ανθρώπους σήμερα. Εύχομαι να είναι καλά.

“Η Καντίνα του Βασίλη”, Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης, θέση παλιό Interni