ΦΑΓΗΤΟ

Τα μπαμπαδίστικα φαγητά του κυριακάτικου τραπεζιού

Ένας συντάκτης χάνεται σε μια θύελλα από μακαρονάδες και ψητά φούρνου. Για λόγους έρευνας βεβαίως βεβαίως.

Το Κυριακάτικο τραπέζι είναι μία στιγμή ιερή. Για τη δική σου ζωή αλλά και εκείνη της οικογένειάς σου. Ένα τραπέζι που η οικογένεια έχει την ευκαιρία όχι μόνο να συναντηθεί αλλά να κάνει και ανασκόπηση της εβδομάδας, να ασκήσει κριτική, μέχρι και να καταστρώσει την εξωτερική πολιτική της χώρας για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Εμείς σας είπαμε τι γίνεται στα δικά μας οικογενειακά τραπέζια. Αυτό που δεν συζητήσαμε είναι το τι φαγητό έχουμε μπροστά μας. Ή έστω τους συσχετισμούς δυνάμεων που οδηγούν σε αυτή την επιλογή.

 

Στο δικό μου σπίτι τουλάχιστον, όπως και σε πολλών άλλων, το Κυριακάτικο φαγητό το επιλέγει πρώτος από όλους ο πατέρας. Ίσως γιατί δεν έχει και τόσο λόγο στο τι θα μαγειρεύεται κάθε μέρα. Ίσως γιατί αν διάλεγε εκείνος το φαγητό κάθε μέρα, η διατροφή δεν θα ήταν ισορροπημένη. Ίσως γιατί απλά τον τιμάμε σε όλα τα σπίτια τον πατέρα και τον αφήνουμε να έχει εκείνος τον πρώτο λόγο.

Το ONEMAN έκατσε (πεινασμένο) και σκέφτηκε εκείνα τα κλασικά ελληνικά φαγητά που ένας πατέρας λιγουρεύεται να βρεθούν στο κυριακάτικο τραπέζι και ζητά από τη γυναίκα του να τα ετοιμάσει.

Απλά και αγαπημένα…

Μακαρόνια με κιμά

 

Το φαγητό των φαγητών, ο βασιλιάς της οικογενειακής μας ζούγκλας και ένα πιάτο που έχει την τιμητική του σε κάθε σπίτι ανεξαιρέτως. Προσπαθώ πάρα πολύ να σκεφτώ κάποιον γνωστό μου που να μην λαχταρά μια μακαρονάδα με κιμά και δεν βρίσκω. Από την άλλη σκέφτομαι πόσοι άλλοι τρύπωναν σαν εμένα μικροί στην κουζίνα να πάρουν μια πηρουνιά μακαρόνια και να την βουτήξουν στον κιμά, πριν καν φτάσουν στο τραπέζι.

Η δική μου συμβουλή: Να υπάρχει για όλους ένα δεύτερο πιάτο. Τα μακαρόνια με κιμά δεν είναι ποτέ αρκετά.

Μουσακάς

 

Οι νοικοκυρές τον χαρακτηρίζουν “μπελαλίδικο”. Όχι δηλαδή εκείνες που περηφανεύονται για τη δεινότητά τους στην κουζίνα και δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι βαριούνται να ασχοληθούν με το τηγάνισμα της μελιτζάνας και την μπεσαμέλ. Θέλει δουλίτσα ο μουσακάς. Αλλά όταν βγαίνει το ταψί από το φούρνο και βλέπεις ψηλά τη μπεσαμέλ να κοχλάζει και την πατάτα κάτω κάτω να ποτίζει από τα ζουμιά του κιμά, καμία ταλαιπωρία δεν έχει πια σημασία.

Η δική μου συμβουλή: Φύλαξε ένα κομμάτι για το βράδυ ή την επόμενη ημέρα. Ο μουσακάς είναι από τα φαγητά που πρέπει να “κάτσουν” λίγο για να πάνε τα αρώματα και οι γεύσεις σε κάθε γωνιά του κομματιού που έρχεται στο πιάτο σου.

Κάτι υπέροχο στο φούρνο με πατάτες

 

Στην αρχή έγραψα κοτόπουλο με πατάτες. Μετά όμως θυμήθηκα τα χοιρινά ρολά της μάνας μου. Ή κάτι μεγάλα κομμάτια αρνιού που η πέτσα τους βασανίζεται στο φούρνο και δίνει γεύση στις πατάτες. Οπότε δεν έγραψα μόνο το κοτόπουλο. Γιατί ο φούρνος και το ταψί επιτρέπουν στην νοικοκυρά να παίξει με πολλά κρέατα.

Η δική μου συμβουλή: Να έχεις πάντα σε ετοιμότητα τα συνοδευτικά ενός κρέατος ή πουλερικού με πατάτες στο φούρνο. Μια πολύ καυτερή μουστάρδα κι έναν τόνο φέτα.

Γιουβέτσι

 

Πανηγύρι στην οικογένεια. Αν είχαμε καμπαναριό στο σπίτι θα τη χτύπαγα την καμπάνα να μάθει όλη η γειτονιά τι υπάρχει στο τραπέζι μας. Το γιουβέτσι θα το βρεις σε πολλές παραλλαγές χάρη και στην προέλευσή του. Σε αυτή τη χώρα όμως μερικά χαρακτηριστικά είναι κοινά. Το μοσχαράκι που λιώνει στο στόμα και το σωστά μαγειρεμένο κριθαράκι που έχει ποτίσει όλα τα αρώματα της σάλτσας και του κρέατος, απογειώνοντας το φαγητό.

Η δική μου συμβουλή: Προτίμησε ένα αρκετά αλμυρό και πικάντικο τυρί να τρίψεις πάνω από το γιουβετσάκι σου.

Γεμιστά

 

Προ ολίγων εβδομάδων “τσακωνόμασταν” για το αν τα σωστά γεμιστά είναι με κιμά ή χωρίς. Τώρα ήρθε απλά η ώρα να αποθεώσουμε αυτό το γλύκισμα που συνήθως το βλέπουμε στα πιάτα μας το καλοκαίρι, αλλά δεν παύει να είναι κλασική αγαπημένη επιλογή κάθε Έλληνα πατέρα. Το ακόμα πιο φανταστικό είναι ότι τα γεμιστά είναι φαγητό που “κρατάει” μέρες. Και ένα σωστό Κυριακάτικο ταψί μπορεί να σε ταίζει για πολλές ημέρες της εβδομάδας.

Η δική μου συμβουλή: Πήγαινε για την πιπεριά. Αυτή κρύβει την πιπεράδα και τη γλύκα.

Κεφτέδες

 

Ελαφρά τραγανοί απέξω, αφράτοι μέσα, δυνατοί στο πιπέρι και με κρεμμύδι ικανό να κάνει ένα τάγμα ΟΥΚάδων να κλαίνε σαν μωρά. Αυτός είναι ο κεφτές που έχουμε αγαπήσει και βρίσκεται πυκνά συχνά στο κυριακάτικο τραπέζι μας.

Η δική μου συμβουλή: Πριν λίγο καιρό σου έδωσα αρκετές προτάσεις για να συνοδεύσεις τους κεφτέδες σου, για να χτίσεις πάνω σε ένα ήδη αγαπημένο πιάτο. Αλλά το καλύτερό μου, η αγνή απόλαυση του κεφτέ είναι δίπλα σε μακαρόνια σκεπασμένα από ένα πικάντικο τυρί τριμμένο. Ο κεφτές είναι γεμάτος σε γεύση και τα μακαρόνια με τυρί μοιάζουν να είναι ο ιδανικός του συνδυασμός.

Παστίτσιο

 

Έχω γράψει παλαιότερα, στο δίλημμα παστίτσιο ή μουσακάς, ότι το παστίτσιο εφευρέθηκε για να καμουφλάρει μια κακή μακαρονάδα με κιμά. Πρόσεξε όμως το εξής. Αν δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία των αδαών και φτιάχνεις εκπληκτικά μακαρόνια με κιμά, σκέψου τι παστίτσιο μπορείς να φτιάξεις. Αρκεί να επιλέξεις το σωστό μακαρόνι, να ξέρεις να φτιάχνεις κιμά και η μπεσαμέλ να είναι σπιτική και ιδανική ρευστή ώστε να χύνεται πάνω και ανάμεσα στα μακαρόνια όταν κοπεί το κομμάτι.

Η δική μου συμβουλή: Τα κομμάτια το παστίτσιο τρώγονται δύο δύο. Ένα τρώνε τα παιδάκια.

Ρολό κιμά. Ναι, αυτό με το αυγό

 

Δεν ξέρω πόσες αγκαλιές σάς χρωστάνε οι γονείς σας, αλλά εσείς που δεν το τρώγατε με αυγό το ρολό δεν δικαιούστε να λέτε ότι υπήρξατε παιδιά. Ζούσα για την ώρα που θα έφτανα στο αυγό. Ξενέρωνα αφάνταστα όταν συνειδητοποιούσα ότι φτάσαμε στην άκρη του ρολού και το κομμάτι μου έχει μόνο ασπράδι. Και ειλικρινά δεν έχω αποπειραθεί ποτέ να φτιάξω μόνος ρολό κιμά. Δεν θα την πετύχω την σάλτσα. Δεν θα είναι έτσι αφράτος ο κιμάς. Νομίζω και τα αυγά θα τα κάνω λάθος. Βασικά έχω την εντύπωση ότι αν δεν είσαι γιαγιά, δεν μπορείς να το φτιάξεις αυτό το φαγητό.

Η δική μου συμβουλή: Αντί για ρύζι, φτιάξε ένα πιάτο μακαρόνια, βάλε δυο μερίδες ρολό με αρκετή σάλτσα και λαδάκι και ανακάτεψέ τα με τα μακαρόνια. Μπω μπω μπω

ps: Το bacon με το οποίο είναι τυλιγμένο το ρολό στη φωτογραφία, είναι δική μου διαστροφή, μην ασχολείστε.

 

Πες μας κι εσύ το φαγητό που λαχταρά ο πατέρας σου και βρίσκεται συχνά στο οικογενειακό σου τραπέζι.