Αntico Caffè Greco: Έκλεισε το αρχαιότερο καφέ της Ρώμης

Το Antico Caffè Greco, το παλαιότερο καφέ της Ρώμης, έκλεισε τις πόρτες του, μετά από μια μακρά δικαστική διαμάχη μεταξύ των ιδιοκτητών του ακινήτου (το Ισραηλιτικό Νοσοκομείο της Ρώμης) και των διαχειριστών του ιστορικού χώρου.

Η υπόθεση ξεκίνησε το 2017, όταν έληξε η μίσθωση, ωστόσο οι ενοικιαστές –  Flavia Iozzi και ο σύζυγός της – Carlo Pellegrini αντιστάθηκαν επανειλημμένα σε κάθε προσπάθεια έξωσής τους.

Πρόσφατα, η αστυνομία κατέσχεσε επίσης περίπου 300 πολύτιμα αντικείμενα από τον χώρο -έργα τέχνης, ενθύμια και έπιπλα μεγάλης αξίας- τα οποία, σύμφωνα με τους εισαγγελείς, απομακρύνθηκαν παράνομα από τον ιδιοκτήτη κατά παράβαση της νομοθεσίας περί προστασίας πολιτιστικής κληρονομιάς.

Η συλλογή, αξίας περίπου 8 εκατ. ευρώ, εντοπίστηκε σε αποθήκη και δεσμεύθηκε από την ειδική μονάδα πολιτιστικής κληρονομιάς των Καραμπινιέρων.

Έντονη είναι η συζήτηση γύρω από το μέλλον του χώρου, στην καρδιά της Via dei Condotti — μιας οδού που αποτελεί υπαίθρια πασαρέλα των ισχυρότερων οίκων μόδας στον κόσμο. Σύμφωνα με την Corriere della Sera, υπάρχουν «ανεπίσημες προτάσεις» από γειτονικούς οίκους που επιθυμούν να επεκτείνουν τον χώρο τους.

Μια σύντομη ιστορία του Caffè Greco

Ιδρύθηκε το 1760 από τον Nicola della Maddalena και είναι το δεύτερο αρχαιότερο καφέ της Ιταλίας μετά το Caffè Florian, που άνοιξε στη Βενετία το 1720.

Κατά τους αιώνες που πέρασαν αποτέλεσε καταφύγιο για εμβληματικές μορφές των γραμμάτων και των τεχνών, όπως οι Hans Christian Andersen, Λόρδος Βύρων, Σαρλ Μπωντλαίρ, Buffalo Bill, Καζανόβας, Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Νικολάι Γκόγκολ, Χένρικ Ίψεν, Henry James, John Keats, Pier Paolo Pasolini, Mark Twain και Orson Welles.

Ο καλλιτέχνης Giorgio De Chirico, που έμενε στη γειτονιά, συνήθιζε να λέει: «Το Caffè Greco είναι το καλύτερο μέρος για να περιμένεις το τέλος του κόσμου».

Το Caffè Greco, που προϋπήρχε της ιταλικής ενοποίησης, ήταν μια ζώσα χρονοκάψουλα της Ρώμης του 18ου αιώνα: κόκκινοι και χρυσοί ταφτάδες, βελούδινοι καναπέδες, μαρμάρινα τραπεζάκια, και μια ιδιωτική συλλογή 300 έργων τέχνης που το επίσημο τουριστικό γραφείο της Ρώμης χαρακτήριζε ως «τη μεγαλύτερη ιδιωτική Πινακοθήκη ανοιχτή στο κοινό».

Παρόλο που το Caffè Greco είχε τουριστικοποιηθεί αρκετά, ήταν πάντα μία μικρή πολυτέλεια να σταματήσεις για έναν καπουτσίνο το πρωί ή για έναν μακιάτο το απόγευμα στο μπαρ. Ακόμη και ένα απλό απεριτίβο με τον είχε μια ξεχωριστή γοητεία -έστω κι αν τα συνοδευτικά θα μπορούσαν να είναι καλύτερα.

Πού ανήκει τελικά αυτή η ιστορική κληρονομιά;

Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό: ποιος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης όλων αυτών των αντικειμένων; Και πώς μεταβιβάζεται η διαχείριση ενός τόσο ιστορικού χώρου από γενιά σε γενιά;

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, το Ισραηλιτικό Νοσοκομείο σκοπεύει να ξανανοίξει το καφέ με νέα διεύθυνση, ενώ ο Pellegrini δηλώνει πως θα μπορούσε να επαναλειτουργήσει σε νέα τοποθεσία. Κάποιοι αναρωτιούνται αν κάποιο μεγάλο brand της υψηλής ραπτικής θα αναλάβει τον χώρο – όπως έκανε η Prada στο Marchesi 1824 του Μιλάνου. Ή μήπως θα τον καταλάβει ακόμη μία boutique, σβήνοντας 265 χρόνια ιστορίας;

Κάθε φορά που ένας τέτοιος χώρος κατεβάζει ρολά, η Ρώμη χάνει ένα κομμάτι από την ιστορική της ταυτότητα. Η συνοικία γύρω από την Piazza di Spagna, κάποτε η καρδιά της πολιτιστικής ζωής της πόλης, μετατρέπεται σταδιακά σε ένα μεγάλο υπαίθριο εμπορικό κέντρο.

Υπάρχουν ακόμα μαγαζιά που αντιστέκονται στις τάσεις της εποχής, όπως το Keats-Shelley House και το Hotel d’Inghilterra, όμως το κλείσιμο του Caffè Greco αποτελεί πραγματικό πλήγμα τόσο για τη γειτονιά όσο και για τη Ρώμη συνολικά.

Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.