Όλοι οι τελικοί του Ολυμπιακού στα Final Four της Ευρωλίγκας

Μετά τον θρίαμβο απέναντι στη Μονακό, ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για ακόμη έναν τελικό Ευρωλίγκας στην ιστορία του, τον 9ο σε 12 συμμετοχές σε Final Four και τον τέταρτο απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης. Από το Τελ Αβίβ και το μακρινό 1994 μέχρι το Κάουνας του 2023, έχουν μεσολαβήσει πάρα πολλά.

Εκατοντάδες παίκτες, αλλαγή διοίκησης, μπόλικοι προπονητές, το περίφημο πια Μέχρι Τέλους και φυσικά, αμέτρητα σπουδαία παιχνίδια, ήρωες και συγκινήσεις. Αυτό που παραμένει σταθερό, είναι το πόσο πιστός είναι ο Ολυμπιακός στα μεγάλα ραντεβού και φυσικά η αναμονή μέχρι τη μεγάλη στιγμή του πρώτου τζάμπολ ενός τελικού.

Μέχρι τότε, ας θυμηθούμε μία προς μία τις 8 προηγούμενες φορές που ο Ολυμπιακός έπαιξε σε ένα championship game.

1994, το στοιχειωμένο Τελ Αβίβ

Ο Ολυμπιακός του Γιάννη Ιωαννίδη επιβιώνει από τον πρώτο εμφύλιο στην ιστορία της διοργάνωσης, κερδίζει τον Παναθηναϊκό με 77-72 και περνάει στον μεγάλο τελικό, απέναντι στην Μπανταλόνα του Željko Obradović, όπου μάλιστα κατεβαίνει ως το απόλυτο φαβορί.

Το άγχος τεράστιο, η ομάδα έχει αδειάσει από την υπερπροσπάθεια στον ημιτελικό και στο τέλος μένει 7 ολόκληρα λεπτά χωρίς καλάθι, ενώ ένα απίθανο τρίποντο του Cornelius Thompson δίνει τη νίκη στους Ισπανούς με 59-57, σε μια άδοξη και πικρή βραδιά που ο κόσμος του Ολυμπιακού έκανε πολύ καιρό να ξεπεράσει.

1995, διαφορά κλάσης στη Σαραγόσα

Ένα χρόνο αργότερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ολυμπιακός εναντίον Παναθηναϊκού (58-52) στον ημιτελικό, με τον «ξανθό» και πάλι στον πάγκο και στον τελικό να περιμένει μια ισπανική ομάδα.

Μόνο που αυτή τη φορά, δεν ήταν η μέτρια Μπανταλόνα, αλλά η εξαιρετική Ρεάλ Μαδρίτης των Arvydas Sabonis και Joe Arlauckas, ενώ στον πάγκο καθόταν -ποιος άλλος- και πάλι ο Ζοτς. Οι ερυθρόλευκοι πάλεψαν όσο μπορούσαν, αλλά η διαφορά κλάσης ήταν σημαντική και τελικά λύγισαν με το τελικό 73-61.

1997, το πρώτο στη Ρώμη

Ένα χρόνο πριν, ο Παναθηναϊκός, στην πρώτη του συμμετοχή σε τελικό κατακτάει και το πρώτο του τρόπαιο και σπάει την κατάρα των ελληνικών ομάδων. Προφανώς, αυτό πόνεσε άπαντες στον Ολυμπιακό, όμως ένα χρόνο αργότερα φτάνουν κι αυτοί επιτέλους στην πολυπόθητη κούπα.

Αφού απέκλεισαν τον αιώνιο αντίπαλο στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας, ξεπέρασαν άνετα το εμπόδιο της Ολίμπια Λουμπλιάνα και αντιμετώπισαν για ακόμη έναν τελικό μία ισπανική ομάδα. Αυτή τη φορά ήταν η Μπαρτσελόνα, και όχι δεν είχε στον πάγκο της τον Obradovic, αλλά τον Aito Reneses.

Από την άλλη, με τον Dusan Ivkovic στον πάγκο και τον David Rivers να κάνει όργια στο παρκέ, οι Πειραιώτες επικρατούν με 73-58 και ο αρχηγός Γιώργος Σιγάλας σηκώνει για πρώτη φορά το τιμημένο στον ουρανό της Ρώμης.

2010, η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα στο Παρίσι

Μετά από 3 παρουσίες σε 4 χρόνια, χρειάστηκαν 13 ολόκληρα χρόνια για να επιστρέψει ο Ολυμπιακός σε έναν τελικό Ευρωλίγκας. Με προπονητή τον Παναγιώτη Γιαννάκη, ένα ρόστερ αστέρων με Θοδωρή Παπαλουκά, Linas Kleiza, Milos Teododic και Josh Childress μεταξύ άλλων αλλά και νέους ιδιοκτήτες τους αδερφούς Αγγελόπουλους, οι ερυθρόλευκοι εμφανίζονται να είναι από τα φαβορί για την κούπα.

Η ομάδα όμως ζορίζεται στον ημιτελικό με την Παρτιζάν, τελικά επικρατεί στην παράταση με 83-80 και στον τελικό συναντάει ξανά την Μπαρτσελόνα, από την οποία χάνει πανεύκολα με 86-68, κακό μπάσκετ και ακόμη χειρότερη εικόνα μεταξύ των παικτών και του κόουτς.

2012, το θαύμα της Πόλης

Το καλοκαίρι του 2011, ο Ολυμπιακός φτάνει κοντά στη διάλυση, με τους αδερφούς Αγγελόπουλους να ανακοινώνουν μάλιστα την αποχώρησή τους και σημαντικούς παίκτες, όπως οι Teodosic, Παπαλουκάς και Γιάννης Μπουρούσης να λένε επίσης αντίο. Ο σοφός Duda όμως παρέμεινε, όπως και ο μεγάλος ηγέτης Βασίλης Σπανούλης (τελικά έμειναν και οι διοικητικοί ηγέτες) και ο νέος Ολυμπιακός που φτιάχνει ο Σέρβος προπονητής, με Σπανούλη-Πρίντεζη μπροστάρηδες, τη νέα γενιά της ομάδας (Κώστας Σλούκας-Κώστας Παπανικολάου, Βαγγέλης Μάντζαρης) να ακολουθεί μαζί με τους Kyle Hines, Acie Law και Joey Dorsey, πραγματοποιεί το ένα θαύμα μετά το άλλο.

Στους 8 αποκλείει τη Σιένα με μειονέκτημα έδρας, στα ημιτελικά -ποια άλλη- την Μπαρτσελόνα και στον τελικό θα συναντήσει την πανίσχυρη και πάμπλουτη ΤΣΣΚΑ των Teodosic, Andrei Kirilenko και Ramunas Siskauskas. Με τη διαφορά να φτάνει μέχρι τους 19 υπέρ των Ρώσων στη λήξη του τρίτου δεκαλέπτου, άπαντες πίστεψαν ότι δεν είχαν μείνει άλλα θαύματα για τους ερυθρόλευκους.

Η μεγάλη ανατροπή με πρωταγωνιστές τα πιτσιρίκια και φυσικά το ιστορικό πια πεταχτάρι του Πρίντεζη ολοκληρώνεται στο τελευταίο δευτερόλεπτο, το ταμπλό γράφει 62-61 υπέρ της ελληνικής και ο Ολυμπιακός είναι για δεύτερη φορά στην ιστορία του πρωταθλητής Ευρώπης.

2013, back to back με κυριαρχικό μπάσκετ στο Λονδίνο

Τρίτος τελικός σε τέσσερα χρόνια, με τον Γιώργο Μπαρτζώκα πια στον πάγκο και ολοκληρωτικό μπάσκετ στο παρκέ. Στον ημιτελικό, αυτή τη φορά η ΤΣΣΚΑ λυγίζει πανεύκολα με 69-52, ενώ και η Ρεάλ στον τελικό, παρά το δυνατό της ξεκίνημα τελικά βλέπει τον Βασίλη Σπανούλη να ευστοχεί στο ένα τρίποντο μετά το άλλο και παραδίνεται στην ανωτερότητα του Ολυμπιακού, με το εντυπωσιακό 100-88.

Πρώτος τίτλος για Έλληνα κόουτς, πρώτη ελληνική ομάδα που πετυχαίνει το back to back, τρίτος τίτλος συνολικά για τον Ολυμπιακό και τελευταίος μέχρι -ελπίζουμε- το βράδυ της Κυριακής 21 Μαΐου.

2015, επανάληψη του έργου από την ανάποδη στη Μαδρίτη

Προπονητής είναι πια ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, όμως κατά τα άλλα η πορεία μοιάζει ίδια. Νίκη επί της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό με τεράστια καλάθια του Σπανούλη στο φινάλε -τι πιο σύνηθες- και Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό, μέσα στην έδρα των Ισπανών.

Ο Ολυμπιακός το παλεύει για τρεις περιόδους, δείχνει ικανός να πάρει το τρίτο του ευρωπαϊκό σε τέσσερα χρόνια, αλλά ο Jaycee Carroll είναι on fire και αλλάζει το μομέντουμ υπέρ της Βασίλισσας η οποία τελικά επικρατεί άνετα με 78-59.

2017, στην κόλαση της Πόλης

Τελευταίος τελικός πριν τον φετινό, αυτός της Κωνσταντινούπολης. Στον ημιτελικό κερδίζει και πάλι από συνήθεια την ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη, όμως στον τελικό περιμένει η Φενέρ και στον πάγκο ο Željko Obradović με ένα σπουδαίο ρόστερ και χιλιάδες Τούρκους να ουρλιάζουν στις κερκίδες.

Ο Ολυμπιακός που συν τοις άλλοις είχε και αρκετές απουσίες (Daniel Hackett, Matt Lojeski οι σημαντικότερες) δεν αντέχει και χάνει εύκολα με 80-64, στον 5ο του τελικό μέσα σε 8 χρόνια και στον τελευταίο όπως αποδείχθηκε του σπουδαίου Βασίλη Σπανούλη με τα ερυθρόλευκα.