Η Ketanji Brown Jackson κατεδαφίζει ένα στερεότυπο 233 ετών
Η πρώτη μαύρη γυναίκα που εκλέγεται στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ αποδεικνύει ότι το αμερικάνικο όνειρο μπορεί να είναι σκουριασμένο, αλλά όχι εντελώς ξεχαρβαλωμένο.
- 10 ΑΠΡ 2022
53- 47. Αυτό ήταν το τελικό σκορ του -απρόσμενα αιματηρού- αγώνα / ψηφοφορίας που χρειάστηκε προκειμένου, πριν από λίγες μέρες, η 51χρονη κόρη των δασκάλων σε δημόσιο σχολείο να κερδίσει τελικά μια θέση στο Supreme Court.
Γράφοντας ιστορία, καταρρίπτοντας στερεότυπα και γεμίζοντας δικαιολογημένη αισιοδοξία για το μέλλον τον Joe Biden (που την πρότεινε), την αντιπρόεδρο Kamala Harris (που ανακοίνωσε με ένα τεράστιο χαμόγελο την εκλογή της), τους Δημοκρατικούς (που την ψήφισαν -μαζί με τρεις μετριοπαθείς Ρεπουμπλικανούς) και, πάνω από όλα, κάθε μικρό κοριτσάκι με όχι λευκό χρώμα δέρματος που μπορεί πλέον να ονειρεύεται ακόμη πιο ψηλά, ακόμη πιο μεγάλα.
Όπως χαρακτηριστικά είπε η ίδια στη συγκινητική ομιλία της στον Λευκό Οίκο που ακολούθησε την εκλογή της:
«Χρειάστηκαν 232 χρόνια και 115 προηγούμενες αναθέσεις προκειμένου να επιλεγεί μια μαύρη γυναίκα για να υπηρετήσει στο Ανώτατο Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά τα καταφέραμε. Και τα παιδιά μας μου λένε ότι βλέπουν, τώρα περισσότερο από ποτέ, ότι εδώ στην Αμερική όλα είναι πιθανά. Επίσης, μου λένε ότι είμαι πρότυπο κάτι το οποίο αντιλαμβάνομαι ως τεράστια ευθύνη».
Όσα άσχημα προηγήθηκαν
Το μόνο πρόβλημα; Ότι αυτή η ιστορική στιγμή αμαυρώθηκε από όσα προηγήθηκαν. Και δεν μιλάω για τις προηγούμενες εβδομάδες, όπου η αξιότιμη δικαστής (με αψεγάδιαστη προϋπηρεσία δεκαετιών) ανέχθηκε ένα μπαράζ απαράδεκτων επιθέσεων από τους Ρεπουμπλικάνους.
Τότε δηλαδή που -παρότι μητέρα- κατηγορήθηκε, μεταξύ άλλων, ότι είναι υπερβολικά επιεικής απέναντι σε δράστες παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης. Επίσης, ότι μπαίνει με μέσο στο δικαστήριο λόγω του χρώματος του δέρματος της. Ότι δεν έχει το νομικό μυαλό που απαιτείται για αυτή τη θέση. Και ότι είναι ρατσίστρια επειδή επιτρέπει σε ένα σχολείο, στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου ανήκει, να διδάσκει ένα βιβλίο που -σύμφωνα με αυτούς- υποστηρίζει ότι τα μωρά μπορούν να είναι ρατσιστές.
Μια επίθεση χωρίς προηγούμενο στην ιστορία του θεσμού από Ρεπουμπλικάνους γερουσιαστές και «δημοσιογράφους» (ο Tucker Carlson του Fox News της επιτίθεται non stop εδώ και μήνες) που δείχνει πόσο διχασμένη είναι στην πραγματικότητα η Αμερική και πόσο απότομα και απόλυτα δεξιά (αυτό που λένε στο βάθος QAnon) έχει στραφεί το ρεπουμπλικανικό κόμμα.
Μια επίθεση σε μια γυναίκα που είναι από τις λίγες που διαθέτει τόση πληθώρα εμπειρίας έχοντας ήδη υπηρετήσει ως δικαστική υπάλληλος στο Ανώτατο Δικαστήριο, δημόσια συνήγορος, δικαστής, μέλος του US Sentencing Commission και ομοσπονδιακή δικαστής εφέσεων.
Μια επίθεση που ξεφεύγει από την αναμενόμενη αντιπαλότητα που αισθάνονται οι πολιτικοί της αντίπαλοι απέναντι σε μια προοδευτική δικαστίνα που προφανώς και βάζει φρένο στα σχέδιά τους.
Όχι, το χειρότερο από όλα ήταν η στιγμή που, μετά την εκλογή της, οι Ρεπουμπλικάνοι απλώς σηκώθηκαν και έφυγαν από την αίθουσα. Με τη συνήθη ύποπτη γερουσιαστή Marjorie Taylor Greene να τουιτάρει ότι οι 3 Ρεπουμπλικάνοι που την ψήφισαν είναι υπέρ της παιδοφιλίας, όπως και η ίδια. Και ότι, με την ψήφο τους, στηρίζουν (όπως και εκείνη) τους παιδόφιλους και την παιδική πορνογραφία.
Η αξιοθαύμαστη διαδρομή της
Ενώ υπήρχαν και κάποιοι Ρεπουμπλικάνοι που πλησίασαν τους γονείς της, που βρίσκονταν στην αίθουσα, τους έδωσαν συγχαρητήρια για το πως την ανέθρεψαν. Και, μετά, συνέχισαν να τη βρίζουν χυδαία στα social media προκειμένου να ικανοποιήσουν τους ψηφοφόρους τους.
Όχι ακριβώς η στιγμή του θριάμβου που φανταζόταν από παιδί η Ketanji, όταν και μεγάλωνε στο Μαΐάμι και άρχισε να χτίζει, ήδη από το γυμνάσιο, ένα αξιοθαύμαστο βιογραφικό. Γιατί η αριστούχα κόρη του δικηγόρου και της διευθύντριας του σχολείου ήδη από τότε ήξερε, όπως φαίνεται από το τι έγραψε στο yearbook της, ότι θέλει να γίνει δικαστής.
Για την ακρίβεια ακόμη πιο μικρή, όταν έβλεπε τον πατέρα της, μέχρι τότε δάσκαλο, να έχει ανοιχτά τα νομικά βιβλία και να παλεύει να μπει στη νομική σχολή, με εκείνη δίπλα να ζωγραφίζει με τους μαρκαδόρους της αμέριμνη.
Κάτι που, προκειμένου να το καταφέρει, χρειάστηκε πρώτα να σπουδάσει δημόσια διοίκηση στο Harvard (από όπου και αποφοίτησε με άριστα) πριν συνεχίσει στη νομική σχολή του ίδιου πανεπιστημίου (ναι, και εδώ με άριστα τελείωσε) ενώ δούλευε παράλληλα ως δημοσιογράφος και ερευνήτρια για το περιοδικό Time.
Μετά την αποφοίτησή της έχτισε μια αξιοθαύμαστη καριέρα ως δικαστική υπάλληλος καταξιωμένων δικαστών πριν κάνει για ένα φεγγάρι ένα πέρασμα από τον ιδιωτικό τομέα, επιστρέψει στο δημόσιο και τελικά κερδίσει -με το σπαθί της- τη δική της έδρα.
Από τότε και μέχρι σήμερα η -μεταξύ άλλων σύζυγος του χειρούργου Patrick Graves Jackson- έχει κερδίσει την εκτίμηση όλων, φίλων και αντιπάλων, για τη μαχητικότητα και την αντικειμενικότητά της. Κάτι που, ωστόσο, καθόλου δεν τη βοήθησε σε αυτή την τελική μάχη απέναντι στην ηλιθιότητα και την κακεντρέχεια που αναγκάστηκε να αντιμετωπίσει. Εκεί αυτό που την έσωσε, όπως είπε και ο Biden, ήταν η ψυχραιμία της. Κάτι που σίγουρα θα της χρειαστεί μπροστά στο δύσκολο έργο που έχει μπροστά της.
