Αυτό είναι ένα κείμενο που αποθεώνει τα αγόρια του GNTM

Δηλώνω μέτριος φαν του GNTM. Στο λεξικό του Μπαμπινιώτη, σελίδα 456, δίπλα στον ορισμό ‘μέτριος φαν του GNTM’ διαβάζουμε: ‘μέτριος φαν του GNTM είναι αυτός που δεν θα ακυρώσει κάτι για να κάτσει να το δει, αλλά αν είναι σπίτι και δεν έχει αγώνα, επειδή το παρακολουθεί και το κορίτσι του, θα το δει με χαρά’.

Εγώ λοιπόν ξέρω την Κάτια Ταραμπάνκο, θυμάμαι τις FF, εκνευρίζομαι με την Καγιά, γελάω με την Ζενεβιέβ, βαριέμαι λίγο με τις δοκιμασίες, λέμε και καμιά μαλακία με τον Καίσαρη και τα παρασκήνιά του την άλλη μέρα στο γραφείο και όλα καλά, η ώρα περνάει ευχάριστα. Φέτος, με τους άντρες μοντέλα να μπαίνουν στο παιχνίδι, ομολογώ ότι είχα σχεδόν πειστεί ότι η φάση θα είναι πολύ ετεροντροπιαστική για τα γούστα μου.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά είχα φανταστεί όλους τους άντρες να είναι κάτι ανάμεσα σε κάγκουρες γεμάτους τατουάζ και άβολους μάτσο πέφτουλες επιπέδου ‘γύπας’ και όλο αυτό θα ήταν πολύ αποκρουστικό για μια χαλαρή Δευτέρα και Τρίτη βράδυ.

Κι όμως, μπορεί να μην είμαι κανένας φανατικός του φετινού GNTM (για την ακρίβεια έχω δει ακόμα λιγότερο σε σχέση με πέρσι), όμως σαν αντικειμενικός παρατηρητής, έχω να πω ένα πράγμα: τα περισσότερα αγόρια που είναι μέσα, είναι εξωπραγματικά όμορφα. Ναι, θα το επαναλάβω για να βεβαιωθείς ότι διάβασες σωστά: τα περισσότερα αγόρια που είναι μέσα, είναι εξωπραγματικά όμορφα.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα γράφω τις παραπάνω γραμμές, αλλά ΟΚ, 2020 έχουμε, για όνομα του θεού, όταν βλέπω κάτι ωραίο θα το λέω. Και οι περισσότεροι άντρες που έχουν μπει στο GNTM με κάνουν να νιώθω άβολα που ανήκω στο ίδιο είδος με αυτούς. Δηλαδή ΟΚ, καλός ο χαρακτήρας και το χιούμορ, αλλά αν μπορούσα να είμαι σαν τον Ηρακλή, ε δεν θα με χαλούσε κιόλας (που το παιδί μπορεί να έχει και χιούμορ και τα πάντα, δεν το ξέρω, απλά θα είναι υπερβολικά άδικο να τα έχει όλα).

Δεν θα τους κρίνω ως προσωπικότητες, ούτε ξέρω αν είναι πράγματι κάγκουρες ή οι καλύτεροι άνθρωποι του κόσμου, αλλά πρέπει να είσαι τυφλός για να μην παραδεχτείς ότι διάολε, είναι πράγματι πολύ ωραίοι άντρες. Και αυτή τη λίγη ώρα που κάθομαι να το χαζέψω, έχω συλλάβει πολλές φορές τον εαυτό μου να γυρνάει και να λέει στο κορίτσι μου “πωπω, αυτός είναι πολύ όμορφος ε”.

Όπως θα έχεις υποψιαστεί, αυτό το κείμενο δεν πρόκειται να καταλήξει κάπου συγκεκριμένα. Μοναδικός του σκοπός είναι να εκφράσει πως το να βλέπεις μερικά νεαρά φρέσκα και όμορφα αγόρια στην τηλεόραση, μπορεί να είναι αρκετά ανανεωτικό. Υπάρχει ομορφιά εκεί έξω και είναι πάντοτε ωραίο να την διακρίνεις.

Κι ας σε κοροϊδεύουν οι φίλοι σου όταν διαβάσουν αυτό το κείμενο, κι ας ξεκινήσουν τα σχόλια τύπου ‘άσε μας ρε Αμπατζή, μπήκαμε στο Oneman για να διαβάσουμε για ωραίους άντρες’. Ναι, δεν κατάλαβα. Το να βλέπω άντρες που ντύνονται ωραία, προσέχουν τους εαυτούς τους, εκφράζουν μια διαφορετικότητα και περνάνε καλά, είναι κάτι που με γεμίζει χαμόγελο, κι ας μην κάνω τίποτα από τα παραπάνω, κι ας είμαι ένα κλισέ που σπάνια φροντίζει έστω να ταιριάζουν χρωματικά αυτά που θα φορέσει και τις μισές ημέρες της εβδομάδας πετάει το μαλλί του.

Δεν με νοιάζει καν αν στο τέλος ο μεγάλος νικητής θα είναι άντρας, δεν είναι αυτό το θέμα μου. Μου αρκεί που για μια φορά, εκτός από ωραία κορίτσια, θυμόμαστε ότι η ομορφιά μπορεί να υπάρχει και σε έναν άντρα και δεν είναι καθόλου κακό αυτό να το επισημαίνουμε και να το θαυμάζουμε.