O Alex Turner είναι ο απόλυτος περφόρμερ
Είδαμε τους Arctic Monkeys στο Rockwave την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού.
- 9 ΙΟΥΛ 2018
Ήταν η πιο ζεστή Παρασκευή του 2018, όταν με όχημα το κτελ Αττικής ξεκινήσαμε εγώ και δύο φίλες μου για τη Μαλακάσα. Θα βλέπαμε τους Arctic Monkeys στα πλαίσια του Rockwave, στην πιο πολυαναμενόμενη συναυλία όχι μόνο της χρονιάς, αλλά των τελευταίων ετών.
Οι Arctic Monkeys έχουν μεγάλο fanbase στην Ελλάδα σε αυτή την δεκαπενταετή πορεία τους και πολλοί από τους φαν σμιλεύθηκαν στα ταραγμένα χρόνια της εφηβείας, έτσι η προσμονή τους για το λάιβ ήταν ακόμη μεγαλύτερη.
Η ουρά για τα εισιτήρια του κτελ ήταν αδιανόητη. Γέμιζε το ένα, ερχόταν το άλλο μέχρι να πάρει όλο τον κόσμο που είχε συνωστιστεί και περίμενε.
Φτάσαμε στο Terravibe όταν ο Miles Kane έπαιζε μια τέλεια διασκευή του ‘Hot Stuff’. Έμεναν ακόμα δύο τραγούδια, για να ολοκληρώσει το περφόρμανς του και στεναχωρηθήκαμε που δεν τον προλάβαμε και από νωρίτερα. Ο ήχος του έχει κάτι από τις πολύ κουλ μακρινές εποχές που έχει ζήσει η ροκ μουσική. O Miles Kane είχε ξαναεμφανιστεί στo Rockwave πριν 2 χρόνια μαζί με τον Alex Turner, όταν είχα έρθει ως Last Shadow Puppets.
Μέχρι να βγουν οι alt-J είχαμε κάποια ώρα να τριγυρίσουμε στο Terravibe, να κάτσουμε με την πετσέτα μας στο γκαζόν και να πάρουμε μπίρες. Από τους alt-J ήξερα μόνο το ‘Breezeblocks’, που έχει ένα από τα πιο ωραία και αξιομνημόνευτα κλιπ της δεκαετίας. Ξεκίνησαν δυναμικά το λάιβ τους, συνέχισαν με πιο ήρεμα κομμάτια και φυσικά έκλεισαν με αυτό που όλοι περίμεναν, το ‘Breezeblocks’.
Είχαμε περίπου μία ώρα μέχρι να ανέβουν στη σκηνή οι Arctic Monkeys, έτσι κάναμε refill στις μπίρες μας, μίνγκλινγκ με γνωστούς που συναντούσαμε από δω κι από κει, λίγο ακόμα γκαζόν και ήμασταν σε ετοιμότητα για να πλησιάσουμε τη σκηνή λίγο πριν τις 10.30 που θα έβγαιναν τα αγόρια.
Το ουρλιαχτό που ακούστηκε μόλις εμφανίστηκαν οι Arctic Monkeys ήταν ένα πολύ δυνατό ουρλιαχτό και το μεγαλύτερο ποσοστό του προοριζόταν φυσικά για τον Alex Turner.
Το setlist ήταν πολύ καλό και άκουσα και το ‘Brianstorm’ και το ‘I bet you look good on the dancefloor’ που είναι τα αγαπημένα μου. Στο ‘Do I wanna know’ που έπαιξαν δεύτερο έγινε φυσικά ο μεγαλύτερος χαμός και ευχαριστήθηκα και το ‘Why’d You Only Call Me When You’re High?’.
Μεγάλη απουσία το ‘When the sun goes down’, αλλά από την άλλη όπως είπα δεν έφευγες ανικανοποίητος από το λάιβ. Οι συμμετοχές τραγουδιών, τέσσερα τον αριθμό, από τον χλιαρό σύμφωνα με φαν και κριτικούς τελευταίο τους δίσκο ‘Tranquility Base Hotel & Casino’, αγαπημένο παρόλα αυτά του συναδέλφου Κωνσταντίνου Αμπατζή, ήταν για μένα ισάξιες με τα σταρ κομμάτια του υπόλοιπου λάιβ.
Φυσικά για όλα αυτά ήταν υπεύθυνη η ερμηνεία του Alex Turner, που τον θεωρώ από τους καλύτερους περφόρμερ που έχω δει. Η κίνηση και η ενέργειά του γεμίζουν με τέτοιο τρόπο τη σκηνή, που ξεχνάς πως έχει μπάντα.
Αξέχαστο τρίβια της εμφάνισής του ήταν το 60s φορμάρισμα που έκανε ανάμεσα στα τραγούδια με ένα χτενάκι στο μαλλί του προς τα πίσω.
Δεν μας ταλαιπώρησαν πολύ για να γυρίσουν για το encore, αλλά αυτή η λίγη ώρα της τσιρίδας μας, μου θύμισε την περσινή μου εμπειρία με τους Placebo, που φύγαν χωρίς να πουν ένα γεια και ουρλιάζαμε για ένα τέταρτο μέχρι να καταλάβουμε ότι αυτό ήταν. Δεν πρόλαβα όμως να ολοκληρώσω την ανάμνηση και οι Monkeys όχι μόνο ξαναβγήκαν, αλλά είπαν και τρία τραγούδια και ανέβασαν και τον Miles Kane για το ‘505΄.
*Φωτογραφίες: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ
