Ήταν αυτό το καλοκαίρι της Viennetta;
Το παγωτό - δείγμα πλούτου στο μυαλό κάθε παιδιού των 90s, επέστρεψε στο ενήλικο καλοκαίρι μας.
- 27 ΑΥΓ 2025
Η χαρακτηριστική, τραγανή υφή της Viennetta ήταν αρκετή για να μας κάνει να τη λαχταράμε. Κυματιστή κρέμα που ρέει πάνω από στρώσεις σοκολάτας – είναι περίεργο που ήταν ένα από τα αγαπημένα της οικογένειας;
Στο μυαλό κάθε παιδιού των 90s, η Viennetta ήταν το απόλυτο δείγμα πλούτου. Στις διαδικτυακές σελίδες που είναι αφιερωμένες στη νοσταλγία, τα περισσότερα σχόλια από τους χρήστες συγκλίνουν: δεν ήταν το παγωτό που θα έτρωγαν καθημερινά ως παιδιά, αλλά το «πολυτελές» επιδόρπιο που η μαμά θα σέρβιρε σε γυάλινα πιατάκια.
«Σας περιμένω στο εξοχικό για Campari και Viennetta», ήταν το μήνυμα της Χριστίνας. Νιώθω ότι το φετινό καλοκαίρι, μαζί με εμάς, επέστρεψαν αρκετοί σαραντάρηδες σε μια περίοδο ή σε ένα μέρος που έχουν συνδέσει με ευχάριστες προσωπικές αναμνήσεις, απολαμβάνοντας απλώς αυτό το παγωτό. Το είδα ακόμα και στo feed των φίλων μου, σερβιρισμένο σε πιατέλα.
iStock
«Γιατί σε καιρούς κρίσης στρεφόμαστε στη νοσταλγία» ήταν ο τίτλος ενός άρθρου στους New York Times, όπου η Valentina Stoycheva, κλινική ψυχολόγος ειδικευμένη στο τραυματικό στρες και συγγραφέας του βιβλίου The Unconscious: Theory, Research, and Clinical Implications, σημειώνει ότι σε περιόδους τραύματος και υπερβολικού στρες είναι φυσικό να νιώθουμε νοσταλγία και να βασιζόμαστε σε αυτά τα συναισθήματα για να βρούμε παρηγοριά και μια αίσθηση κανονικότητας.
«Το τραύμα αφαιρεί τις γκρίζες ζώνες μας. Χωρίζει τη χρονική μας γραμμή σε ένα πριν και ένα μετά», σημειώνει η Dr. Stoycheva. «Και ενώ υπάρχει ο κίνδυνος να δημιουργηθεί αυτή η νοσταλγία για το “πριν”, όταν τα πράγματα ήταν ίσως πιο ασφαλή και όταν δεν είχαμε επίγνωση όλων αυτών και προστατευόμασταν από την αφέλειά μας, υπάρχει επίσης κάτι στις νοσταλγικές συμπεριφορές – μόδα, ρούχα, ταινίες, μουσική – που λειτουργεί ως μεταβατικό αντικείμενο».
Το φαγητό είναι από τους πιο συνηθισμένους διαύλους που μας οδηγούν στο χαμένο παρηγορητικό συναίσθημα, στην ασφάλεια μιας άλλης χρονικής περιόδου. Η Viennetta δεν ήταν το πιο ωραίο παγωτό – ωστόσο, ας θέσουμε μία βάση για τη γαστρονομία των ‘90s – και σίγουρα δεν είναι αυτό που θα ονομάζαμε σήμερα «πολυτελές». Εξακολουθεί, όμως, να εκπροσωπεί όλα εκείνα που αναζητούμε οι περισσότεροι στο καλοκαίρι και μας προσφέρει ένα παράθυρο πίσω στον χρόνο, τότε που δε χρειαζόταν να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις.
Αισθάνομαι ότι είμαστε πιο κουρασμένοι από ποτέ – κυρίως ψυχικά – και το κάλεσμα για Viennetta στο εξοχικό είναι από αυτές τις απαραίτητες στιγμές που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε αισίως μέχρι το φθινόπωρο.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
