Οι σειρές της άνοιξης

Δε χρειάζεται όλος ο μήνας να περάσει μετρώντας αντίστροφα τις μέρες μέχρι τις επιστροφές “Mad Men” και “Game of Thrones”. Έχουμε δράμα ιπποδρόμου, μιούζικαλ, found-footage θρίλερ, υπαρξιακό δράμα, κλώνο του “Lost”, κωμωδία, απ’όλα έχουμε. Ας τα δούμε ένα προς ένα, και αποφασίζεις εσύ τι θα κρατήσεις.

Luck

Αυτή η σειρά είναι τόσο καλή που στάθηκε αφορμή για να γράψουμε για το πώς το ΗΒΟ δεν ξέρει τι θα πει λάθος. Ένα μάτσο αλογομούρηδες μαζεύονται κάθε μέρα και ποντάρουν στο λάθος άλογο, μέχρι που ποντάρουν στο σωστό. Η σειρά εστιάζει τόσο σε αυτό το μικρό σύμπαν από losers που βρίσκεται στις εξέδρες και στα ταμεία του ιπποδρόμου, όσο και σε όσα σκοτεινά και ανείπωτα λαμβάνουν χώρα στα παρασκήνια, πίσω από το track, στο χώρο προπονήσεων και συνομωσιών. Έρχεται από την ιδιοφυία που έγραφε το “Deadwood” και το “NYPD Blue”, έχει βία, έχει πανέμορφη κινηματογράφηση, έχει Dustin Hoffman για πρωταγωνιστή, έχει Nick Nolte (που τον αγαπάμε αν δεν το είχες καταλάβει) και είναι γενικά η σειρά που πρέπει να δεις. Έστω κι αν συχνά πιάνεις τον εαυτό σου να μην καταλαβαίνει τα πάντα.

The River

Ντοκιμαντερίστας χάνεται στον Αμαζόνιο ύστερα από ταξίδι δύο δεκαετιών (και βάλε) και η γυναίκα του με τον γιο αντί να το βάλουν κάτω, αποφασίζουν να τον αναζητήσουν. Το twist εδώ είναι πως όλη η σειρά παρουσιάζεται σαν από την πλευρά του πληρώματος ντοκιμαντεριστών που τους ακολουθούν, σαν found footage, υλικό που απλώς βρέθηκε. Ότι δηλαδή κάποιος αποφάσισε να γυρίσει ντοκιμαντέρ για την αναζήτηση του ντοκιμαντερίστα, ακόμα και χωρίς να γνωρίζει πως στην όλη φάση εμπλέκονται κάτι παγιδευμένα πνεύματα του Αμαζονίου. (Ναι, αυτό.) Φαντάσου το “Office” μαζί με το “Cloverfield” μαζί με το “Blair Witch Project” μαζί με το “Paranormal Activity”, οι δημιουργοί του οποίου μάλιστα είναι υπεύθυνοι για τη σειρά. Καλό σαν θρίλερ αλλά γρήγορα ξεγυμωνμένο, άνευρο, και με το gimmick του found footage γρήγορα να γίνεται ενοχλητικό. Εμείς εδώ δεν ήμασταν φαν της σειράς, αλλά ότι έχει κάμποσο τρόμο και μυστήριο, τα έχει.

Awake

Αστυνομικός εμπλέκεται σε δυστύχημα, από το οποίο επιβιώνει αυτός μεν, αλλά σκοτώνεται η γυναίκα τους. Ή ο γιος του. Ποιος ξέρει; Σίγουρα όχι ο ίδιος πάντως, μιας και ζει ταυτόχρονα και τα δύο ενδεχόμενα. Σε έναν κόσμο, έχει ζήσει η γυναίκα του, κι όταν κλείνει τα μάτια του για να κοιμηθεί, ξυπνάει σε έναν κόσμο που έχει ζήσει ο γιος του. Και τούμπαλιν. Ο πιλότος είναι ο καλύτερος της φετινής σεζόν, ένα θαυμάσιο ψυχολογικό δράμα, με τον Jason Isaacs (τον κακό μπαμπά Μαλφόι από τα “Harry Potter”) τρομερό στο ρόλο ενός άντρα που όχι μόνο δεν ξέρει τι από αυτά που ζει είναι αλήθεια, αλλά και αποφασίζει πως τελικά δεν τον νοιάζει. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν οι δύο πραγματικότητες αλληλεπιδρούν με παράξενους τρόπους (οι δύο παράλληλες υποθέσεις που ερευνά, παρέχουν στοιχεία που βοηθούν η μία στην άλλη) και τα ερωτήματα κάνουν τη συνέχεια πολυαναμενόμενη.

Smash

Είναι ένα μιούζικαλ για μια ομάδα παραγωγών του Μπρόντγουεϊ που προσπαθούν να ανεβάσουν ένα μιούζικαλ για την Marilyn Monroe. Νομίζω δεν χρειάζεται να πούμε απολύτως τίποτα άλλο για αυτή τη σειρά, γνωρίζεις ήδη από αυτή την πρόταση και μόνο αν το “Smash” είναι για σένα. A, και παίζει η Kat McPhee.

Touch

Ο Τζακ Μπάουερ επιστρέφει αλλά αυτή τη φορά δεν δέρνει κόσμο ούτε ψάχνει βόμβες. Είναι πατέρας ενός μικρού αγοριού το οποίο από τότε που έχασε τη μητέρα του στις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και από τότε δεν έχει αρθρώσει λέξη. Έχει όμως μια εμμονή με αριθμούς και με patterns που τους αφορούν και -καλησπέρα σας- μπορεί μέσω αυτών των ακολουθιών να προβλέψει μελλοντικά γεγονότα. Μέσα από αυτή την ιδέα γεννιέται ένα σενάριο ελπίδας και καλής θέλησης που ενώνει ανθρώπους από κάθε άκρη του κόσμου σε μια ιστορία ελπίδας. Όμορφος ο πιλότος (που προβλήθηκε πριν κανά μήνα), ανησυχίες από το ότι ο δημιουργός είναι ο Tim Kring (του “Heroes” που έχασε τη μπάλα μετά τη 2η σεζόν), αλλά σίγουρα μεγάλη χαρά που βλέπουμε ξανά τον Kiefer Sutherland στη μικρή οθόνη.

Alcatraz

Από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με αυτό τον ελπιδοφόρο κλώνο του “Fringe”, δύο πράγματα έχουν συμβεί: α) οι θεαματικότητές του έχουν πάρει την κάτω βόλτα και β) έχει γίνει αρκετά κουραστικό. Ακόμα έχουμε ελπίδες πως υπάρχει μια καλή σειρά με αυτά τα συστατικά (και το ίδιο το “Fringe” εξάλλου άργησε χαρακτηριστικά να πάρει τα πάνω του) αλλά θα πρέπει να τα καταφέρει σύντομα. Η πρώτη σεζόν έχει ακόμα 4 επεισόδια πάντως.

Life’s Too Short

Άλλη μια αιχμηρή κωμωδία από το δίδυμο των Ricky Gervais & Stephen Merchant που μας έδωσαν το ιστορικό αγγλικό “Office” και το αριστούργημα “Extras” στο παρελθόν. Ακολουθεί και πάλι την τεχνική της ψευδοντοκιμαντερίστικης παρατήρησης, αυτή τη φορά αφηγούμενη την “ιστορία” του Warwick Davis, έναν από τους διασημότερους νάνους του παγκόσμιου σινεμά. (Εξ ου και ο τίτλος, φυσικά.) Είναι πολύ βιτριολικό και αυτοσαρκαστικό το αποτέλεσμα, όμως κάπου τα αστεία του Gervais τα βλέπεις πια να έρχονται. Ξέρεις τι να περιμένεις. Όχι ότι αυτό κάνει τη σειρά κακή, απλά αν ξέρεις διαρκώς τι να περιμένεις, καλύτερα να το ρίξεις στις επαναλήψεις του “Extras”.

Game of Thrones

Όχι, ηρέμησε, δεν επέστρεψε ακόμα το “Game of Thrones”, απλά εμείς μετράμε τις μέρες. Η 2η σεζόν ξεκινά την 1η Απριλίου, αλλά ως τότε τι καλύτερο από το να το ρίξουμε στις επαναλήψεις της 1ης; Το blu-ray πάντως μόλις κυκλοφόρησε, χεμ χεμ.