Τα πιο ωραία φαγητά φέτος, τα έφαγα μακριά από την Αθήνα

Ποτέ μέχρι τώρα δεν ένιωσα τόσο έντονα την ανάγκη να κάνω ένα διάλειμμα από την Αθήνα, την πόλη που αγάπησα βαθύτατα και που διατυμπάνιζα ότι γνώριζα κάθε μυστικό της. Πόσα μυστικά να έχει όμως αυτή η πόλη όταν έχεις πατήσει τα 40 και έχεις ζήσει -ας μην πω τις καλύτερες, αλλά σίγουρα τις χωρίς TikTok, Instagram και σκληρό influencing- εποχές της;

Ακούγομαι σαν τους γέρους στο Muppet Show κάθε φορά που λέω ότι σπάνια βρίσκω κάτι να με ενθουσιάζει στη γαστρονομική της σκηνή και επιστρέφω, σχεδόν με βεβαιότητα, εκεί όπου όλα είναι όμορφα γνώριμα, και κυρίως δοκιμασμένα.

Κάπως έτσι, τη χρονιά που φεύγει, μετράω πιο ωραίες εμπειρίες εκτός Αθηνών παρά εντός.

Το ουσιαστικό φαγητό στο Osteria Greca, Κόρινθος

OneMan.gr

Στο Κτήμα Παπαργυρίου, το οποίο ξεκίνησε το 1978 από τον Αριστείδη Παπαργυρίου στο Λαλιώτη Κορινθίας, ο παράγοντας άνθρωπος υπερτερούσε πάντα – και το γαστρονομικό εγχείρημα της οικογένειας, που μετράει πια τέσσερα χρόνια, έρχεται να το επιβεβαιώσει.

Δέκα περίπου χιλιόμετρα έξω από το Κιάτο, το Κτήμα Παπαργυρίου είναι επισκέψιμο και αποτελεί ιδανική απόδραση για να γνωρίσεις καλύτερα την παραγωγή του κρασιού. Η ιδέα για το πάντρεμα οίνου και φαγητού υπήρχε πάντα στο μυαλό της οικογένειας, και υλοποιήθηκε μέσα από το Osteria Greca, ένα εστιατόριο που εκφράζει τη φιλοσοφία και τη δουλειά της.

Πρόκειται για μια ελληνική osteria όπου ο executive chef Γιώργος Αντωνέλλος δημιουργεί μια κουζίνα με ευρωπαϊκές επιρροές, αλλά με την ελληνικότητα σε πρώτο πλάνο. Έτσι, χρησιμοποιούνται εξαιρετικά προϊόντα, φρέσκα και κυρίως τοπικά, ενώ στο κρέας αξιοποιούνται κομμάτια που δεν χρησιμοποιούνται ευρέως.

Το Osteria Greca αποπνέει τη ζεστασιά μιας σπιτικής φιλοξενίας, σαν να ανοίγει η οικογένεια Παπαργυρίου το ίδιο της το σπίτι. Τόσο ο Γιάννης όσο και η σύζυγός του Ελένη έχουν ενεργό ρόλο στο εστιατόριο· φιλόξενοι, χαμογελαστοί και εγκάρδιοι, είναι πραγματικοί οικοδεσπότες.

Από τα πιο νόστιμα πιάτα του μενού είναι τα γαρδουμπάκια αυγολέμονο, ιδανικά με τα λευκά κρασιά του Κτήματος, καθώς και το λάχανο φαρσί – ένας γεμιστός λαχανοντολμάς. Η κρεατόπιτα με σάλτσα κρασιού αποτελεί εξαιρετική εισαγωγή πριν περάσεις στα κόκκινα, με τα οποία ταιριάζει ιδανικά η τραγομακαρονάδα καπαμά. Στα επιδόρπια, ο σεφ παρουσιάζει τρεις άψογα εκτελεσμένες επιλογές αλλά το αγαπημένο μου δεν είναι άλλο από το αχλάδι ποσέ με κρέμα λευκής σοκολάτας.

Το σουβλάκι του κυρ-Παναγιώτη, Καλαμάτα

OneMan.gr

Από τη Δημοτική Αγορά της Καλαμάτας, όπου βρίσκεις κάθε λογής παραδοσιακά προϊόντα, μέχρι τα εστιατόρια που αναδεικνύουν τις τοπικές πρώτες ύλες, η πρωτεύουσα της Μεσσηνίας βρίσκεται συχνά στο γαστρονομικό επίκεντρο.

Το σουβλάκι του κυρ-Παναγιώτη είναι ο καλύτερος λόγος για να φτάσεις μέχρι εκεί. Ο Γιάννης είναι ένας φοβερός τύπος που παράλληλα με τη φωτογραφία συνεχίζει και την παράδοση του πατέρα του, του «κυρ-Παναγιώτη».

Το σουβλάκι του είναι απλό, νόστιμο, κλασικό. Λαδωμένη πίτα πολύ σωστά, φρέσκο χοιρινό κρέας που περνάει ο ίδιος στα καλαμάκια, λεπτοκομμένο κρεμμύδι, νόστιμη ντομάτα με το αλάτι της, γιαούρτι και λίγο καυτερό πιπέρι. Στο ψυγείο βρίσκεις μπίρες από ελληνικές, μικρές ζυθοποιίες.

Δεν είναι όμως μόνο το φαγητό που αξίζει εδώ αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Ο κυρ-Παναγιώτης λειτουργεί ως σημείο συνάντησης ετερόκλητων προσωπικοτήτων, έτσι ενώ απολαμβάνεις το σουβλάκι σου γίνεσαι μάρτυρας μιας απίθανης ανθρωπογεωγραφίας.

Τα κρασιά των Papadopoulos Viticulture, Ραψάνη

PHOTOS FOR PAPADOPOULOS VITICULTURE BY THE DIGITAL ILLUSIONIST

Η Ραψάνη, τόπος με μακρά παράδοση στο κρασί, υπήρξε πάντα χωριό αμπελιών και γραμμάτων, εμπνέοντας λογοτέχνες όπως ο Μ. Καραγάτσης. Η Βιβλιοθήκη Ραψάνης και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών διατηρούν ζωντανή αυτή την κληρονομιά. Μονοπάτια, ξωκλήσια, πηγές και δάση συνθέτουν το τοπίο γύρω της.

Για τα αδέλφια Νίκο και Δημήτρη Παπαδόπουλο, το κρασί είναι μια ρομαντική φιλοσοφία, παρά την κουραστική και επίπονη φύση των αναβιωτικών πρακτικών που ακολουθούν. Οι οίνοι Papadopoulos Viticulture ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο, αναδεικνύοντας τον μοναδικό χαρακτήρα του τόπου.

Το σχιστολιθικό έδαφος και η αύρα του Αιγαίου ωριμάζουν αρμονικά τις τοπικές ποικιλίες Ξινόμαυρο, Κρασάτο και Αμπελακιώτικο για το Π.Ο.Π. Ραψάνη, ενώ οι λευκές ποικιλίες δίνουν το Basilica Cuvée Blanc.

Η καλλιέργεια είναι παραδοσιακή: χωρίς λίπανση και άρδευση, με αυστηρό κλάδεμα τον χειμώνα και φυσικές μεθόδους προστασίας. Το αποτέλεσμα; Χαμηλές αποδόσεις, συμπυκνωμένο φρούτο και κρασιά που αποτυπώνουν την αυθεντικότητα και το βάθος της Ραψάνης.

Τα κρασιά τους διανέμονται σε όλη την Ελλάδα μέσω του Wine Kiosk, ταξιδεύουν στην Ισπανία και τη Γερμανία, αλλά η καρδιά τους μένει στη Ραψάνη.

Η πάβλοβα στο Mylos by the Sea, Λέρος

Με το γραφικό λιμάνι της Λέρου για φόντο, δίπλα σε έναν παλιό ανεμόμυλο και με το Αιγαίο να απλώνεται μπροστά σου, αυτό το οικογενειακό εστιατόριο έχει καταφέρει να ξεχωρίσει σε πανευρωπαϊκή εμβέλεια. Το εστιατόριο ξεκίνησε το 2000 από τον Τάκη Κουτσουνάρη, και λίγα χρόνια αργότερα μπήκαν και οι δύο γιοι του, Μάριος και Γιώργος.

Πρωταγωνίστρια είναι η θάλασσα. Συναγρίδες, ροφοί, φαγκριά, στείρες, καραβίδες, αστακοί και όστρακα εμφανίζονται σε ένα μεσογειακό μενού με διακριτικές fusion πινελιές. Η κουζίνα τα προσεγγίζει με πολλούς τρόπους: από ωμά μέχρι ωριμάνσεις στα εντυπωσιακά ψυγεία του εσωτερικού.

Θα μπορούσα να ξεχωρίσω αρκετά πιάτα αλλά πιο πολύ από όλα νοσταλγώ την ώρα του τελευταίου αποστάγματος που συνοδεύει την εξαιρετική πάβλοβα, που φτιάχνει – όπως και όλα τα υπόλοιπα εκπληκτικά γλυκά – η μητέρα των αδελφών Κουτσουνάρη. Δεν είναι υπερβολή αν πω ότι επιστρέψαμε άλλες δύο φορές για αυτό το γλυκό.

Τα κρασιά του οινοποιείου Σκλάβος, Κεφαλονιά

Είναι εντελώς διαφορετικό να απολαμβάνεις ένα κρασί στον τόπο του και να έχεις την τύχει να συνομιλείς με τον άνθρωπο που το φτιάχνει, ιδιώς όταν έχει τη δίκη του μοναδική κοσμοθεωρία.

Η βιοδυναμική γεωργία, εμπνευσμένη από την ανθρωποσοφία και το έργο του Ρούντολφ Στάινερ, αντιμετωπίζει τη γη, τις καλλιέργειες και τους ανθρώπους ως ένα ολιστικό σύστημα. Το ημερολόγιο της Μαρίας Τουν είναι βασικό εργαλείο για τους βιοδυναμικούς παραγωγούς.

Ο Ευρυβιάδης Σκλάβος εξηγεί ότι τα κλαδέματα γίνονται σε καθοδική σελήνη, όταν οι ζωτικές δυνάμεις είναι στο ριζικό σύστημα. Ο τρύγος, αντίθετα, πρέπει να γίνεται σε ημέρες ανθού ή καρπού, με ανοδική σελήνη, όταν η ενέργεια συγκεντρώνεται στο σταφύλι. Για τον ίδιο, η διαδικασία φέρει μια βαθιά πνευματική διάσταση – σε μια εποχή όπου, όπως λέει, η ύλη έχει υπερισχύσει τόσο που το πνεύμα χάνεται.

Όταν σκέφτομαι το παγωτό με μάντολες, σταφίδες και το γλυκό κρασί Ηδύς του Ηλίου από το οινοποιείο του, που έφτιαξε σεφ Γιώργος Αντωνέλλος σε ένα private dinner, νιώθω κάθε φορά πόσο ωραίο είναι να συνδέονται όμορφοι άνθρωποι και πώς ένας τόπος μπορεί να χωρέσει σε μια κουταλιά.

ΣΧΕΤΙΚΟ ΘΕΜΑ