Για σουβλάκι, τυρόπιτα ταψιού και σιροπιαστούς λουκουμάδες στην Ομόνοια
Γύρω από την πιο κεντρική πλατεία της Αθήνας βρίσκεις εξαιρετικές επιλογές για φαγητό, από σουβλάκι με ιστορία και χειροποίητη τυρόπιτα ταψιού μέχρι λουκουμάδες από την Αλεξάνδρεια και κρέμες με μακρά παράδοση.
- 4 ΜΑΡ 2024
Η πλέον κεντρική πλατεία της Αθήνας, αφετηρία και απόληξη σημαντικών δρόμων του κέντρου, γνώρισε στη διάρκεια της μακράς ιστορίας της ποικίλλες διαμορφώσεις και αλλαγές, μέχρι τη σημερινή της μορφή. Ωστόσο, η πλατεία Ομονοίας διατηρεί πάντα τον πολυσύχναστο χαρακτήρα της και παραμένει πέρασμα ανθρώπων όλων των κοινωνικών στρωμάτων.
Στους δρόμους γύρω της η ζωή κυλάει σε παράλληλα σύμπαντα, με γραφεία, δημόσιες υπηρεσίες, ξενοδοχεία και εμπορικά καταστήματα να συνθέτουν το σκηνικό. Ανάμεσά τους όμως βρίσκεις και εξαιρετικές επιλογές για φαγητό, από μερακλίδικο σουβλάκι και χειροποίητη τυρόπιτα ταψιού μέχρι λουκουμάδες και κρέμες.
Το σουβλάκι του Λευτέρη του Πολίτη (Σατωβριάνδου 20) αποτελεί ένα κομμάτι από την ιστορία της Ομόνοιας, καθώς βρίσκεται στον ίδιο δρόμο για περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Το πρώτο μαγαζί άνοιξε το 1951 και δεν ήταν παρά ένας στενός διάδρομος που για να μπει ο ένας έπρεπε να βγει ο άλλος. Στη συνέχεια, μεταφέρθηκε ελάχιστα πιο δίπλα για να βρεθεί τελικά, το 1986, στη θέση που το ξέρουμε σήμερα χωρίς να έχουν γίνει δραστικές αλλαγές. Ο χώρος λιτός, καθαρός και τακτοποιημένος, έχει μόνο τα απαραίτητα: κάποιες παλιές φωτογραφίες των ιδρυτών και των φίλων τους και του Στράτου Διονυσίου που ήταν θαμώνας.
Ήταν οι παππούδες και ο θείος του σημερινού ιδιοκτήτη, Τάσου Σαββόγλου, εκείνοι που ξεκίνησαν την επιχείρηση, προερχόμενοι από την Κωνσταντινούπολη. Η συνταγή τους παρέμεινε ίδια στο πέρασμα των χρόνων και ο συνεχιστής της παράδοσης προσπάθησε να κρατήσει σταθερή την ποιότητα και τη γεύση. Έχετε δύο επιλογές εδώ: Μπιφτέκι και σουτζούκι, το οποίο φτιάχνεται με πιο πολλά μπαχαρικά και είναι πιο καυτερό, είτε σε μικρή αφράτη πίτα με ντομάτα, κρεμμύδι ψιλοκομμένο, μαϊντανό και καυτερή πάπρικα είτε σε μερίδα.
Μια πιο παλιά ιστορία είναι αυτή της Στάνης (Μαρίκας Κοτοπούλη 10) που ξεκινά το 1931, όταν ο ιδρυτής του γαλακτοπωλείου Νικόλαος Καραγεώργος, άφησε τον Αθανάσιο Διάκο Φωκίδας για να εγκατασταθεί στον Πειραιά. Ο Θανάσης Καραγεώργος συνεχίζει την παράδοση με σεβασμό στη μακρά ιστορία του μαγαζιού, το οποίο επισκέπτονται ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο. Η Στάνη στην Ομόνοια είναι διάσημη για τα γαλακτοκομικά της, όπως η περίφημη κρέμα και το ρυζόγαλο αλλά δεν είναι το μόνο που αξίζει την προσοχή σου. Νόστιμη και χορταστική είναι η χειροποίητη τυρόπιτα ταψιού και με μία καλή αναλογία τραγανιστού φύλλου και όσο πρέπει αλμυρής γέμισης με φέτα και μυζήθρα.
Αξίζει να βρεθείς στην Ομόνοια μόνο και μόνο για τους λουκουμάδες του Κτιστάκη (Σωκράτους 59), που έρχονται από την Αλεξάνδρεια και η ιστορία τους ξεκινάει το 1912 στα Χανιά. Μετά τον θάνατο του παππού Κτιστάκη, η επόμενη γενιά άνοιξε το κατάστημα στην Αθήνα και κράτησε τη συνταγή για αυτούς τους μικρούς σιροπιαστούς λουκουμάδες ίδια και απαράλλαχτη. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι δεν περιχύνονται με μέλι, αλλά σιροπιάζονται με χειροποίητο σιρόπι που φτιάχνεται με ζάχαρη και νερό.
Σερβίρονται με σουσάμι και κανέλα και τρώγονται ιδανικά σε θερμοκρασία δωματίου. Στην Αίγυπτο, η γλύκα τους ήταν ικανή να καλοπιάσει μέχρι και τη Δικαιοσύνη, γι΄ αυτό και οι λουκουμάδες προσφέρονταν στον δικαστή πριν βγάλει την απόφασή του, με αποτέλεσμα να είναι γνωστοί ως “Lokmat Al Kadi” ή αλλιώς «Λουκουμάδες του Δικαστή».
Για πάνω από μισό αιώνα, οι τυρόπιτες στη Δωδώνη (Λυκούργου 9) είναι το πρωινό όσων εργάζονται στο κέντρο με το κατάστημα να παραμένει διαχρονική αξία σε μία περιοχή που αλλάζει συνεχώς πρόσωπα. Για τη γέμιση χρησιμοποιείται μόνο φέτα και το αποτέλεσμα είναι μια τραγανή και μυρωδάτη τυρόπιτα που σου θυμίζει τις γεύσεις της παιδικής σου ηλικίας. Θα βρεις επίσης σπανακόπιτα, λουκανικόπιτα, ζαμπονοτυρόπιτα και μπουγάτσα.
Ένα οικογενειακό μεζεδοπωλείο μαγειρεύει με ό,τι βρίσκει στην αγορά και στήνει αυτοσχέδια γλέντια ανεξαρτήτως ημέρας. Η Στοά (Χαλκοκονδύλη 24) είναι από αυτά τα μέρη που γίνονται γνωστά από στόμα σε στόμα στην πόλη, με ετερόκλητο κοινό και πιστούς θαμώνες. Μην παραξενευτείς αν μετά τα μεσάνυχτα, τηγανίζονται ακόμα καλαμαράκια όσο έξω τραγουδούν και παίζουν μπουζούκι.
Δεν γίνεται να περάσεις έξω από τα Καφεκοπτεία Λουμίδη (Αιόλου 106) και να μην σε παρασύρει η μυρωδιά του καφέ. Το όνομα μετράει πάνω από εκατό χρόνια στον χώρο, από το 1910 όταν τρία αδέλφια από την Κάρυστο, ο Αντώνης άφησαν τη γενέτειρά τους αναζητώντας εργασία στον Πειραιά. Ύστερα από αρκετές προσωρινές δουλειές, άνοιξαν ένα παντοπωλείο και καταπιάστηκαν με τη δύσκολη διαδικασία της παρασκευής και του καβουρδίσματος του καφέ, χρησιμοποιώντας τα «πρωτόγονα» μέσα της εποχής.
Σήμερα, η τρίτη γενιά της οικογένειας εξελίσσει την παράδοση προσφέροντας πάντα φρεσκοκομμένο καφέ – όλων των ειδών. Ο ελληνικός (για εμάς) καφές αποτελεί τη ναυαρχίδα τους. Πρόκειται για τον καφέ που ψήνεται στη χόβολη, την αρχαιότερη μέθοδο παρασκευής καφέ. Βρίσκεις μεγάλη ποικιλία, από μονοποικιλιακό και 100% Arabica και αρωματικό χαρμάνι μέχρι χωρίς καφεΐνη.
Η ποτοποιία Πολυκαλά (Κλεισθένους 7) ξεκίνησε την ιστορία της το 1897 στο Ληξούρι της Κεφαλλονιάς για να μεταφερθεί τελικά στην Κερατέα. Το πωλητήριο που παραμένει στο κέντρο της Αθήνας στεγάζεται στον ίδιο δρόμο για πάνω από έναν αιώνα, αποτελώντας μία γέφυρα ανάμεσα στο παρελθόν και το σήμερα με τα λικέρ της οικογενειακής επιχείρησης που σε ταξιδεύουν πίσω στον χρόνο.
