Τις ζεστές φθινοπωρινές μέρες τρώμε σε δροσερές αυλές και πλατείες
Μέσα στο πράσινο, βρίσκεις τη χαλαρότητα που χρειάζεσαι τις ζεστές μέρες του Σεπτεμβρίου, μαζί με νόστιμες γεύσεις.
- 4 ΣΕΠ 2025
Ο Σεπτέμβριος στην Αθήνα είναι γεμάτος φως και ζέστη, αλλά και μία επιβεβαίωση ότι οι διακοπές αποτελούν πια παρελθόν. Είναι αυτή η εποχή αναζητάς ακόμα, μαγαζιά που ξεφεύγουν από τον θόρυβο των δρόμων και βρίσκονται σε πλατείες, αυλές και μικρά πάρκα με δέντρα και λουλούδια. Σε τέτοιες γωνιές βρίσκεις την απαραίτητη δροσιά και την αίσθηση πως βρίσκεσαι αλλού, μακριά από τη φασαρία της πόλης.
Σε έναν από τους ωραιότερους δρόμους κάτω από τον Λόφο του Φιλοπάππου, το Lotte (Τσάμη Καρατάσου 2), έχει απλώσει τα τραπέζια του στην άνετη πρασιά, δίπλα σε ένα μικρό παρκάκι που χαρίζει ανάσες δροσιάς. Είναι το ιδανικό μέρος για να χαλαρώσεις με καφέ ή ποτό, ακόμα και μόνος σου, παρατηρώντας τη ζωή της γειτονιάς να κυλά ήσυχα μπροστά σου.
Λίγο πιο πάνω, βρίσκεται το Wine with Eleni (Μισαραλιώτου 20), ένα ιδιαίτερο wine bar που στεγάζεται σε έναν μικρό κήπο δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η δημιουργός του βλέπει την Ελλάδα ως μια «οινική χώρα με ένα φανταστικό οπλοστάσιο γηγενών ποικιλιών» και μοιράζεται αυτή την αγάπη μέσα από γευσιγνωσίες κρασιού. Ο χώρος είναι pet-friendly, έτσι μπορείς να τον επισκεφθείς άνετα με τον σκύλο σου, σε μια ατμόσφαιρα που συνδυάζει χαλαρότητα και φινέτσα.
Στο Γκάζι, στην τριγωνική πλατεία της οδού Ελασιδών, το Mirlo κατάφερε αμέσως να δέσει με το τοπίο, παρά το μικρό του μέγεθος – μόλις 27 τ.μ. Πρόκειται για μια καντίνα με φιλοσοφία εστιατορίου, που σερβίρει street food με βάθος και σεβασμό στον τόπο και την πρώτη ύλη. Εδώ δεν μιλάμε για απλό φαγητό στο χέρι, αλλά για μια γαστρονομική πρόταση γεμάτη πολιτισμό.
Από το γιαουρτλού κεμπάπ με πρόβειο κρέας και χειροποίητη πίτα που λιώνει στο στόμα, μέχρι τη μοσχαρίσια γλώσσα με καμένο κρεμμύδι, πικάντικο τουρσί και ροδόξυνο από την Αντιόχεια, το μενού ταξιδεύει μεταξύ παράδοσης και πειραματισμού. Το μπαμπαγκανούς, φτιαγμένο από ψητές μελιτζάνες, δίνει στον επισκέπτη τον ρόλο του τελικού δημιουργού, αφού το ολοκληρώνει ο ίδιος, όπως του αρέσει.
Στον Νέο Κόσμο, σε μια διώροφη μονοκατοικία του ’30, το Teras (Θεοδώρητου Βρεσθένης 45) κρύβει μια υπέροχη αυλή που μοιάζει με αυλή σπιτιού. Πρασινάδες και δέντρα δημιουργούν σκιά και δροσιά, ενώ οι καρέκλες και τα τραπέζια, σε διαφορετικά ταιριάσματα, στήνουν ένα σκηνικό οικείο και ανεπιτήδευτο. Είναι το μέρος όπου μπορείς να απολαύσεις νόστιμα πιάτα όλες τις ώρες, να δοκιμάσεις γλυκά ή να πιεις cocktails σε ένα περιβάλλον που σε κάνει να νιώθεις φιλοξενούμενος.
Η αυλή του Καραβίτη (Παυσανίου 4) στο Παγκράτι κουβαλάει μαζί της σχεδόν έναν αιώνα ιστορίας. Στην πόρτα της υπάρχουν ακόμα οι τρύπες από τα πολυβόλα του Εμφυλίου, ενώ κάποτε σήμα κατατεθέν ήταν ένας φοίνικας από το 1900, που δυστυχώς κόπηκε λόγω παλαιότητας. Δίπλα, ένα ερειπωμένο νεοκλασικό θυμίζει τις μάχες των Δεκεμβριανών.
Μέσα σε αυτή τη βαριά ιστορική αύρα, η δροσερή αυλή σε κάνει να ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο κέντρο της πόλης, ενώ οι γεύσεις –παϊδάκια και ζουμερά μπιφτέκια– σε επαναφέρουν γρήγορα στο σήμερα, θυμίζοντας γιατί το μαγαζί παραμένει σταθερή αξία.
Στην πλατεία Υμηττού, το Αλάργα είναι ένα καφενείο με κρητικές καταβολές, που όμως δεν μένει στα μικρά πιάτα. Εδώ βρίσκεις ρεγγοσαλάτα, καπνιστό σκουμπρί και αγκινάρα τουρσί, αλλά και πιο μερακλίδικες γεύσεις, όπως κεφτεδάκια, παϊδάκια σβησμένα με μαρουβά και τσιγαριαστό αρνί. Το περιβάλλον είναι φιλικό και χαλαρό, ιδανικό για εκείνα τα μεσημέρια που θέλεις κάτι απλό αλλά ουσιαστικό.
Στην πλατεία Λακωνίας, πάλι, το εστιατόριο του Χρόνη Δαμαλά κρατάει τον χαρακτήρα του συνοικιακού μαγαζιού. Χωρίς περιττά στησίματα, με μια ευήλια σάλα και λίγα τραπέζια στην καταπράσινη πλατεία απέναντι, το RawBata προσφέρει την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε μια γειτονιά που σε αγκαλιάζει.
Η πλατεία Ηπειρωτών φιλοξενεί το Slow (Αγ. Σπυρίδωνος 18), ένα café αφιερωμένο στον specialty coffee και στις δημιουργίες με προζύμι. Στην ανοιχτή κουζίνα του φτιάχνονται καθημερινά ρολά κανέλας και κάρδαμου, βασκικό cheesecake, αλλά και αλμυρές φοκάτσιες, που βρίσκουν τη θέση τους στη βιτρίνα για να τα απολαύσεις με τον καφέ σου σε έναν χώρο που τιμά το αργό, ουσιαστικό φαγητό.
Και αν ανηφορίσεις προς τα βόρεια, στη Σταμάτα και τη Δροσιά, θα συναντήσεις τον Ελευθεριάδη (Σολωμού 26), που μετρά ιστορία σχεδόν εκατό ετών. Η οικογένεια ξεκίνησε από τον Πόντο και το 1928 άνοιξε το μαγαζί που συνεχίζει να ψήνει το παραδοσιακό πεϊνιρλί στον ίδιο ξυλόφουρνο του παππού Γιάννη. Τα τραπεζάκια στον κήπο κάτω από τα δέντρα γεμίζουν πάντα με πιστούς θαμώνες, που έρχονται όχι μόνο για το πεϊνιρλί, αλλά και για τα κρεατικά στη σχάρα, το σαγανάκι από τον ξυλόφουρνο και τις χειροποίητες ξιδάτες πιπεριές Φλωρίνης.
Η Αθήνα, λοιπόν, κρύβει τις δροσερές της γωνιές σε αυλές, πλατείες και μικρά πάρκα, μακριά από τον θόρυβο. Εκεί, μέσα στο πράσινο, βρίσκεις τη χαλαρότητα που χρειάζεσαι τις ζεστές μέρες του Σεπτεμβρίου, μαζί με νόστιμες γεύσεις για καφέ, φαγητό και ποτό.
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
