Κάποιοι το κάνουν για την τέχνη τους. Κάποιοι για τη ματαιοδοξία τους. Και όλοι για τα μηδενικά, λίγα ή πολλά, που θα έχει το τσεκ τους. Αυτές είναι οι πιο ακραίες περιπτώσεις.
Η οικουμενικότητα του Μήτρογλου, γιατί αυτοί που κράζουν Ρανιέρι είναι αυτοί που θα αποθεώνουν και γιατί σταματάμε να τραγουδάμε "Ελλάς Ολέ Ολέ". Να μπει λίγη τάξη τέλος πάντων.