ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

US TV: Εκλογικό ριάλιτι

Πώς οι εκλογές των ΗΠΑ συνδέονται με την κουλτούρα της reality TV και ποια είναι η Melina Matsoukas που έφτιαξε τις ομορφότερες εικόνες της ως τώρα φετινής σεζόν.

Είδατε το τρέιλερ του ‘John Wick 2’; Εγώ όχι. Δε θέλω να έχω δει ούτε εικόνα αυτής της ταινίας πριν τη δω σινεμά. Και ακούσατε που ετοιμάζεται ήδη και τρίτο φιλμ; Μακάρι να μην τελειώσουν ποτέ. Το είχαμε γράψει κι από την πρώτη στιγμή. Αν μια απλή, ήρθε-από-το-πουθενά ταινία δράσης δικαιούται να αναπτύξει franchise, είναι αυτή.

DAILY SOAP

* Η μόνη σύνδεση ‘Westworld’ και Αμερικάνικων εκλογών που χρειαζόμαστε αυτή τη βδομάδα.

* Το ‘Luke Cage’ το παλεύω ακόμα (αυτή η φράση είναι μάλλον κι Επίσημη Κριτική (ΤΜ) μου για τη σειρά) αλλά εδώ έχουμε πρώτο τρέιλερ για το ‘Iron Fist’.

* Δεν πειράζει που εγώ από όλα αυτά τα τηλεοπτικά περιμένω περισσότερο το ‘Trollhunters’ του Guillermo del Toro, ε; Ελπίζω όχι. Μοιάζει τέλειο. Σημειωτέον πως ο del Toro είναι δηλωμένος φαν του ‘Gravity Falls’, που είναι αριστούργημα.

* Στο ίδιο άρθρο τρέιλερ για το ‘Class’, που επίσης περιμένω με ενδιαφέρον, ως πιο εφηβικό spin-off του ‘Doctor Who’.

* Ο Vincent Kartheiser, δηλαδή ο Pete Campbell από το ‘Mad Men’, είναι ο νέος Colonel των KFC, το οποίο βρίσκω απίστευτα περίεργο:

* Το ‘13th’ κολλάει σε αυτή τη στήλη; Μπερδεύομαι. Εφόσον είναι διανομής Netflix τυπικά είναι τηλεταινία άρα ναι; Τελοσπάντων δεν έχει σημασία, δείτε το οπωσδήποτε. Είναι η πιο ανατριχιαστική ιστορική καταγραφή του πώς η σκλαβιά στις ΗΠΑ βγήκε εκτός νόμου με ένα άρθρο και το πώς επιβίωσε ουσιαστικά παραλλαγμένη σε κάτι άλλο- και οικονομικά εκμεταλεύσιμο, πλέον. Σπουδαία δουλειά από την Ava DuVernay, θα σοκαριστώ αν δεν την δούμε να φτάνει στα Όσκαρ.

* Μου άρεσε το ‘Crisis In Six Scenes’ του Woody Allen.

* Μια δυνατή προσγείωση για το ‘Supergirl’ στο CW.

* Χαίρομαι όταν φέρνω φίλους και συναδέλφους κοντά στην απόγνωση. Στον φίλο Στέφανο εδώ πρότεινα να δει το ‘Fleabag’, το οποίο είναι εξαιρετικό, και του οποίου μια πολύ σωστή επεισόδιο-προς-επεισόδιο καταγραφή βλέπουμε εδω:

* Βρήκα πολύ καλό το 2ο επεισόδιο ‘Westworld’, που ήταν το κρίσιμο σημείο όπου θα φαινόταν αν η σειρά έχει κάτι επιπλέον να προτείνει σαν όραμα ή αν απλά θα σκοτώνει χρόνο μέχρι να κάνει ό,τι έκανε η ταινία σε 2 ώρες. Εδώ φάνηκε μιλάμε για μια σειρά που έχει διάθεση να εξερευνήσει όχι μόνο τα layers της ηθικής της συνείδησης, αλλά το ρόλο των ίδιων των ιστοριών σε έναν τέτοιο κύκλο εξερεύνησης. Ιστοριών σαν την ίδια τη σειρά, ναι. Θα μιλήσουμε πολύ πιο αναλυτικά μετά το 3ο επεισόδιο.

* Το ‘Halt and Catch Fire’ ανανεώθηκε για μια 4η και τελευταία σεζόν από το AMC παρότι το βλέπουν περίπου 17 άνθρωποι. Πραγματικά ευχάριστα αυτά τα νέα. Κάποια στιγμή ίσως αξιωθώ να το δω κιόλας.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ

Προφίλ του Γιουλ Μπρίνερ, πρωταγωνιστή της ταινίας ‘Westworld’

REALITY SHOW

Είναι ενδιαφέρον το πώς ο Trump και η περσόνα του έχουν μετατρέψει τη φετινή εκλογική αναμέτρηση των ΗΠΑ σε ριάλιτι, δεδομένου πως πάντα το στοιχείο του ριάλιτι εντονότατο ήταν. Πάντα τα media, ο αφηγητής δηλαδή, κατασκεύαζε δράμα και αγωνία και ανατροπές, πάντα υπό αυτούς τους όρους συνέβαινε η διαδικασία. Αλλά τώρα είναι λες ο διαγωνιζόμενος έχει πάρει τον έλεγχο της αφήγησης από τους παραγωγούς. Ο Trump καθορίζει πότε έρχεται το #drama και πώς, πότε θα πει τις ατάκες για να γελάσει το γέλιο-κονσέρβα του σίτκομ ακροατηρίου, πότε θα βάλει τις γυναίκες που κατηγορούν τους Clinton για να έχουμε το σοκαριστικό επεισόδιο που Δεν Πρέπει Να Χάσεις.

Το έχω δει αυτό να συμβαίνει σε ριάλιτι. Κάποιος διαγωνιζόμενος παίζει τέτοιο τρόπο που καθιστά αδύνατο το να μην τυλιχθεί η αφήγηση γύρω του. Η κριτικός Linda Holmes του NPR το παραλλήλισε ευφυώς με το ‘Survivor’ όπου παίχτες συχνά λειτουργούν με τρόπο που δεν τους επιτρέπει να κερδίσουν, γιατί έχουν δημιουργήσει υπερβολικά πολλούς εχθρούς, αλλά που τους κάνουν το αδιαφιλονίκητο επίκεντρο της ιστορίας της σεζόν. Ο Trump παίζει για τους followers και για το βραβείο του πιο δημοφιλούς παίχτη της σεζόν.

Η σύνδεση με το ‘Survivor’ γίνεται σχεδόν ποιητική αν συνυπολογίσουμε το ρόλο που η ίδια η ριάλιτι -και μη- τηλεόραση παίζει στις πιο κρίσιμες αυτές στροφές της εκλογικής διαδικασίας. Είναι ένα κλιπάκι από μια σκουπιδοεκπομπή των ‘00s που έδωσε στον Trump το μεγάλο χαστούκι, ταυτόχρονα ένα κλιπάκι εν πολλοίς ενδεικτικό του τι μπορούσες κάποτε να ακούς ‘να λέγεται’ που σήμερα είναι ανεπίτρεπτο. Τίποτα δεν κάνει εμφανές το πώς αλλάζουν οι καιροί και τα ήθη, όσο τυχαία κλιπάκια από φτηνή, αναλώσιμη τηλεόραση.

 

Στο μεταξύ ο παραγωγός του ‘Survivor’, Mark Burnett, ο Νονός της ριάλιτι τηλεόρασης και, κατά τις φήμες, υποστηρικτής του Trump, φημολογείται πως έχει στο αρχείο του ένα σωρό ακόμα χειρότερα στιγμιότυπα, από την εποχή που ο Trump γύριζε το ‘Apprentice’. Ουσιαστικά, για τη σημερινή γενιά θεατών, ο Burnett έφτιαξε τον Trump. Και τώρα τον προστατεύει. Η φήμη είναι πως, συγκεκριμένα, το πιο επιμαχο από τα κλιπάκια έχει τον Trump να λέει την ‘n-word’, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο εξοστρακισμό του από υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, όποιες κι αν ήταν οι συνέπειες για το κόμμα. Σκέψου το. Πριν λίγα χρόνια, όχι το 1960, όχι το 1982, αλλά τώρα, πριν λίγο, πριν 7-8 χρόνια, ο Trump μπορούσε έστω και στις off στιγμές της εκπομπής του, να μιλάει έτσι.

Η φτηνή, ριάλιτι, daytime τηλεόραση είναι πιο ευτελής και παροδική μορφή ενός μέσου που έτσι κι αλλιώς δεν ξέρουμε ποια θα είναι η σχέση του με την ιστορία. Οπότε είναι λίγο ειρωνικό, πολύ περίεργο και σίγουρα απολαυστικό το πώς τη βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να γράφεται ως αναπόσπαστο κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ

Γιατί δεν παρατώ το ‘Survivor’, 30 σεζόν μετά

I’M A SURVIVOR

Όχι απλά θέλω να ξέρετε τι υπομένουμε φέτος.

#

Ο Jonah του λατρεμένου ‘Veep’ αναρωτιέται αυτό που όλοι λίγο-πολύ μουρμουράμε εδώ και καιρό παρακολουθώντας την εκλογική διαδικασία. Πώς ξεπερνάς στο fiction αυτή την εξωφρενική πραγματικότητα;

CRAZY EX-BOYFRIEND

Στο ‘No Tomorrow’ (ΟΤΕ CINEMA 1HD, Πέμπτη, 22.00) o Galavant παίζει τον μουρλό της γειτονιάς ο οποίος πιστεύει ότι ο κόσμος θα τελειώσει σε μερικούς μήνες και έχει φτιάξει μια λίστα με πράγματα που θέλει να προλάβει να κάνει. Η κεντρική ηρωίδα (Tori Anderson, ‘Killjoys’) τον γουστάρει και όταν μαθαίνει την αλήθεια γι’αυτόν αρχικά αποθαρρύνεται αλλά μετά είναι σε φάση yolo είναι πολύ ωραίος κι επίσης τι τα θες, μια ζωή την έχουμε (actual yolo).

Από το δίκτυο του ‘Crazy Ex-Girlfriend’ και του ‘Jane the Virgin’, που δεν ξέρει από πάρα πολλά πράγματα, αλλά ξέρει από α) καλό lowbrow υπερηρωικό παραμύθι (μόλις κάνουν πρεμιέρα όλα θα υπάρξουμε αναλυτικότεροι) και β) εξαιρετικά καλύτερο-από-ό,τι-του-φαίνεται ανατρεπτικό rom com δραμεντί. Οπότε, Ναι Τomorrow.

BEDROCK LOCKER-ROOM

Είμαι σίγουρος πως δεν ήταν αυτός ο τρόπος με τον οποίο θα θέλατε να θυμηθείτε τους ‘Flintstones’ αλλά τι να γίνει. Ο Jimmy Kimmel ρίχνει το ηχητικό της Trump Tape πάνω σε σκηνές των Flintstones και το αποτέλεσμα είναι α) ξεκαρδιστικό και β) απόλυτα δίκαιο.

WE FOUND LOVE

H Melina Matsoukas είναι οπωσδήποτε μια από τις σκηνοθέτιδες που πρέπει να μεταπηδήσουν από το βίντεοκλιπ στην scripted αφήγηση, και όχι επειδή η μυθοπλασία είναι σώνει και ντε level up- ελάχιστα πράγματα φέτος ήταν καλύτερα από το ‘Lemonade’ για παράδειγμα, το οποίο δε νομίζω πως κατηγοριοποιείται ως οτιδήποτε. Η Matsoukas ήταν μια από τις δημιουργούς του opus της Beyonce το οποίο είχα βάλει στις αγαπημένες μου, ας πούμε, ταινίες της χρονιάς ως τώρα.

A photo posted by Melina Matsoukas (@msmelina) on

 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ

Το ‘Lemonade’ στα καλύτερα του 2016

Ακόμα πιο κοντά στην καρδιά μου, η Matsoukas πριν λίγα χρόνια είχε γυρίσει το βίντεο κλιπ του ‘We Found Love’, μια ζωηρά ξεφτισμένων χρωματικών φίλτρων, ανατριχιστικά αγνού ερωτισμού απόδοση του πιο τέλειου ποπ τραγουδιού της δεκαετίας. Το βίντεο είναι γεμάτο μανιακή ενέργεια, απόγνωση και πάθος, μπλέκει οπτικές υφές, μπλέκει ιδέες και εικόνες και χρώματα, εσωτερικό και εξωτερικό χώρο, καταπίεση και ξέσπασμα. Το ότι ένας άνθρωπος κατάφερε και έφτιαξε εικόνες αντάξιες της έκτασης αυτού του κομματιού λέει τα πάντα για το μάτι και την αίσθηση ρυθμού και χρώματος της Matsoukas.

Οπότε θέλω να καταλήξω πως όχι, δεν χρειαζόταν κάτι άλλο σαν παράσημο. Η ευχή που δίνω στην αρχή δεν είναι ‘μακάρι για το καλό της Matsoukas να κάνει κάποτε σειρές’, είναι: μακάρι οι σειρές ή το σινεμά κάποτε να την έχουν. Το ‘Insecure’ είναι εν μέρει βασισμένο στην web series ‘Awkward Black Girl’ και βρίσκεται σε διαδικασία development στο ΗΒΟ εδώ και σχεδόν 2 χρόνια. Αφηγείται τις συχνά αμήχανες εμπειρίες της σύγχρονης ζωής μιας νεαρής μαύρης κοπέλας, την οποία παίζει η δημιουργός της σειράς, Issa Rae. Είναι εξαιρετικό και μηδέν τοις εκατό κλισέ και μακάρι να είχαμε πενήντα τέτοια.

Και μπορεί να μην ακούγεται σαν το είδος της σειράς που θα είναι απαραίτητα οπτικά ενδιαφέρουσα, όμως δες πώς παίζει με τις αποχρώσεις η Matsoukas (που σκηνοθετεί και είναι executive producer) και τι πανέμορφα κάδρα αβεβαιότητας φτιάχνει μες στο σκοτάδι.

Μαγεία.

PREVIOUSLY ON

O Vincent Kartheiser πριν γίνει διαφημιστής, πριν γίνει Colonel, όταν ήταν ακόμα ο καταγέλαστος Destroyer της καρδιάς μας στο ‘Angel’.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Ταξίδια στο χρόνο: ‘Timeless’, ‘Frequency’