Τι μας λείπει από την εστίαση στην Αθήνα
Αν μας διαβάζουν φίλοι της εστίασης, έχουμε μερικά αιτήματα που θα θέλαμε να μοιραστούμε για να γίνει η έξοδος για φαγητό, καλύτερη για όλους.
- 18 ΜΑΙ 2025
Λέμε πως στην Αθήνα μπορείς να βρεις τα πάντα όταν πρόκειται για φαγητό, αλλά όταν έρθει η στιγμή της απόφασης, οι παράγοντες που μπαίνουν στην εξίσωση είναι πολλοί. Όπως, για παράδειγμα, εκείνη τη μέρα που με μια φίλη ψάχναμε απεγνωσμένα για ένα κλασικό brunch: με πληθωρικά αυγά, αφράτα pancakes και τη νοσταλγία από τα πρωινά στο Nixon. Ναι, μου λείπει το Nixon. Κι ας λένε πως η πόλη εξελίσσεται και αλλάζει. Είναι πάντα προς το καλύτερο; Ή μήπως όχι;
Για πολλούς είναι ο ενθουσιασμός που λείπει από τη γαστρονομική σκηνή της πόλης. Είναι που πλέον – με το σύστημα των slots και των κρατήσεων – ενισχύεται το αίσθημα ότι όλα πρέπει να γίνουν βάσει προγράμματος και σε συγκεκριμένο πλαίσιο χρονικά.
Ύστερα είναι ότι δυσκολευόμαστε πια να βρούμε τραπέζι, αν δεν έχουμε προβλέψει για την έξοδό μας. Είναι επίσης το ζήτημα της αυθεντικότητας και της μοναδικότητας – παλιά τα μαγαζιά είχαν χαρακτήρα και ας πείτε ok boomer – της μουσικής και του σκοπού. Τελικά θέλετε να περάσουμε καλά ή να δείχνετε ότι περνάμε καλά στους λογαριασμούς σας στο Instagram;
Και φυσικά, ας μην ξεχνάμε τα πιο αναγκαία για όλους μας: τα πιο φιλικά μαγαζιά προς τα παιδιά, τις οικονομικές επιλογές και το υγιεινό γεύμα (δεν θέλουμε να τρώμε συνέχεια ζύμες όσο κι αν μας αρέσουν). Για τις αλυσίδες που «ζηλεύουμε» όταν ταξιδεύουμε σε άλλα μέρη του κόσμου, να πούμε επίσης κάτι.
Αν μας διαβάζουν φίλοι της εστίασης, έχουμε μερικά αιτήματα που θα θέλαμε να μοιραστούμε για να γίνει η έξοδος για φαγητό, καλύτερη για όλους.
Αυτό που μου λείπει είναι το υγιεινό γρήγορο γεύμα, όχι όμως το βαρετό. Έχω ζήσει πολλά χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες, και ταξιδεύω συχνά εκεί, και αυτό που μου λείπει από την Αθήνα είναι τα καφέ και τα μαγαζιά take away τα οποία έχουν μεγάλη ποικιλία με υγιεινά γεύματα τα οποία δεν είναι προχειροφτιαγμένα για να καλύψουν απλά και αυτή την επιλογή, αλλά έχουν άποψη και σεβασμό στον καταναλωτή. – Άνθεια, 35
—————————————————
Από την εστίαση της Αθήνας, με πολλά μαγαζιά πια να μοιάζουν μεταξύ τους (πειραγμένη κουζίνα, βινύλια, brunch, κοκτέιλς και φυσικά κρασιά), μου λείπουν τα αυθεντικά μπαρ με πραγματικά καλή μουσική. Ούτε μπαρ με βαβούρα και τον κόσμο να κάθεται έξω στα πεζοδρόμια χωρίς να ακούει καν τι παίζει μέσα, ούτε μπαρ που αναπαράγουν τις ίδιες και τις ίδιες λίστες. Μπαρ με φρέσκια μουσική, να χορέψεις, να ξελαρυγγιαστείς, να μερακλώσεις και να αφήσεις για λίγο το κινητό και τις ίδιες συζητήσεις για σειρές και αερόθερμα. – Κωνσταντίνος, 38
—————————————————
Καταρχάς μου λείπει το σουβλάκι με πίτα στα 2 ευρώ, ενώ δε μου λείπουν καθόλου τα μπραντσάδικα και τα «καλή σας απόλαυση». Στην εποχή της τυποποίησης και του «όσα θα ανοίξουμε θα είμαστε ίδια είτε είσαι στο Σαν Φρανσίσκο, στη Λισαβόνα, στο Μιλάνο ή στην Αθήνα» δεν μπορώ να πω ότι περνάω καλά αναφορικά με τον αυθορμητισμό και την αυθεντικότητα. Δε λέω, οι πρώτες ύλες είναι συχνά εξαιρετικές, οι τεχνικές πιο προσεγμένες και οι γεύσεις ίσως πιο ισορροπημένες από ποτέ, νιώθω όμως ότι έχει χαθεί το vibe — εκείνη η ανεπιτήδευτη ενέργεια που έκανε ένα μαγαζί να ξεχωρίζει. Τα περισσότερα μέρη μοιάζουν μεταξύ τους, σαν να εκτελούν μια προβλέψιμη συνταγή επιτυχίας, χωρίς την έκπληξη, τη σπίθα ή την προσωπικότητα που έδινε νόημα στη χαρά του φαγητού έξω. Αν βάλεις στο πλάνο και τις τιμές που έχουν φτάσει στον Θεό, μπορούμε να καταλάβουμε γιατί οι ταβέρνες θα είναι πάντα γεμάτες. – Θοδωρής, 40
Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για αρκετά ακόμα kids friendly μαγαζιά, όχι μόνο εστιατόρια, αλλά και cafes που να απασχολούν δημιουργικά τα παιδιά, μέσα σε καλαίσθητους χώρους. Δεν αισθάνομαι ότι έχουμε αγγίξει καν τα περιθώρια σε αυτό το πεδίο. Όσον αφορά τα kids friendly εστιατόρια, υπάρχει τρομερή έλλειψη. Ό,τι υπάρχει είναι- στην κυριολεξία- μετρημένο στα δάχτυλα σε Αθήνα και προάστια.
Αν το μαγαζί είναι μπροστά στο μαγαζί πλατεία, ok, κάτι γίνεται. Οι γαστροταβέρνες και τα comfort εστιατόρια γεμίζουν με οικογένειες τα ΣΚ, δεν μπορεί να μην υπολογίζει κανείς σαφή χώρο για τα παιδιά, έστω ένα kids corner. Δεν είναι για όλες τις οικογένειες δεδομένο πως τα παιδιά θα παίζουν με τα κινητά των γονιών τους στο τραπέζι. – Μαριλέλλα, 40
—————————————————
Μπουφέδες λείπουν – καλοί, ποιοτικοί, κατά προτίμηση έθνικ μπουφέδες από οικογενειακά μαγαζιά που σερβίρουν πιάτα του τόπου τους. Αυτός ήταν ο τρόπος που είχα γνωρίσει κάποτε κουζίνες όπως η ασιατική, η κορεάτικη, και από τότε πάντοτε ψάχνω ένα μικρό, κρυμμένο «διαμαντάκι» που μια φορά την εβδομάδα θα φισκάρει τη σάλα του με διαφορετικές συνταγές, σαν να είναι το κυριακάτικο τραπέζι κάποιας μακρινής χώρας – αλλά δυστυχώς ελάχιστα έχουν απομείνει σήμερα και όλα τους είναι μακριά μου. – Άγγελος, 30
—————————————————
Από αλυσίδες θα πω ότι πολύ θα ήθελα να δω εκτός από τα old school Burger King και τα Five Guys, αλλά ίσως είναι ακριβή αλυσίδα για τα δεδομένα μας. Ωστόσο λείπουν πάρα πολύ kids friendly μαγαζιά που δεν θα φτιάχνουν basic φαγητό όμως… αγαπάμε την καλή κουζίνα αλλά αγαπάμε και τα παιδιά μας. Δεν μπορεί να συνδυαστεί αυτό σε ένα δημιουργικό χώρο για εκείνα με ωραία πιάτα για εμάς; – Νεφέλη, 40
Πώς μπορώ να ξέρω ένα μήνα πριν αν θέλω να φάω έξω μεσημέρι Σαββάτου; Οι κρατήσεις μου δημιουργούν περιττό άγχος. Θέλω να μπορώ να βγαίνω αυθόρμητα χωρίς να χρειάζεται να κλείσω.
Το δεύτερο πράγμα που μου λείπει από την εστίαση της Αθήνας είναι να μπορώ να έχω τον σκύλο μου μαζί χωρίς να χρειαστεί πρώτα να γράψω έναν ολόκληρο πρόλογο στο μυαλό μου για να ρωτήσω το αν επιτρέπονται τα ζώα. Όταν είναι εμβολιασμένο και με βιβλιάριο ποιο το πρόβλημα; Τα κατοικίδια επιτρέπονται μέχρι και στο ΕΜΣΤ. – Τζώρτζια, 35
—————————————————
Από την εστιάση στην Αθήνα μού λείπει πια ο αυθορμητισμός. Αν θέλω να φάω το οτιδήποτε άλλο εκτός από σουβλάκια, θα πρέπει να το προγραμματίσω δύο εβδομάδες πριν τουλάχιστον και αυτό όχι επειδή δεν μπορώ να τα βρω με την παρέα μου στη μέρα και στην ώρα, αλλά γιατί δεν υπάρχουν πια μαγαζιά που σε δέχονται χωρίς κράτηση.
Ακόμα και μαγαζιά που αγαπούν να χρησιμοποιούν το συνθετικό -ταβέρνα στον αυτοπροσδιορισμό τους, απαιτούν να έχεις κλείσει τραπέζι 10 και 15 μέρες πριν, γεγονός που με έχει κάνει αρκετές φορές να ακυρώσω κάποιο τραπέζι γιατί απλά προέκυψε η ζωή και έτυχαν πιο σημαντικά πράγματα, αλλά και πολύ ειλικρινά γιατί μου είχε φύγει πια η όρεξη. – Ντενίσα, 35
—————————————————
Μου λείπει η ποικιλία από μεζεδοπωλεία με αυθεντικές ελληνικές γεύσεις και το ζεστό κλίμα τους. Επίσης, θα ήθελα περισσότερα μαγαζιά που προσφέρουν street food υψηλής ποιότητας, όπως αυτά στο κέντρο της Αθήνας. Και φυσικά, μου λείπει το χαλαρό καφεδάκι σε παραδοσιακά καφενεία με θέα την πόλη. – Ορέστης, 27
Θα ήθελα σίγουρα kids friendly μαγαζιά ώστε να μπορούμε να πηγαίνουμε με τα παιδιά και να μη νιώθουμε ότι ενοχλούμε τους γύρω μας καθώς σαν οικογένεια με βρέφος και toddler δεν είμαστε και οι πιο «εύκολοι» πελάτες. Συν ότι κι εγώ ως νέα μαμά θα ήμουν σημαντικά λιγότερο αγχωμένη για την όλη εμπειρία. Θα ήθελα επίσης να έρθουν τα Shake Shack και τα Krispy Kreme στην Ελλάδα, καθώς πιστεύω μας λείπουν αξιόλογες αλυσίδες καταστημάτων εστίασης. – Τζο, 40
—————————————————
Λοιπόν, γενικώς αυτό που μου λείπει από την εστίαση στην Αθήνα είναι να μπορείς να βγεις για ένα φαγητό/ ποτό χωρίς να σε απασχολεί το οικονομικό (πόσο θα φας, τι θα παραγγείλεις, αν θα πάρεις δεύτερο ποτό κλπ.). Μου λείπουν, με άλλα λόγια, μαγαζιά που απευθύνονται σε ανθρώπους που ζουν και εργάζονται εδώ και όχι σε Ολλανδούς digital nomads (με άλλα λόγια, μου λείπουν μαγαζιά που δεν ακολουθούν το μοτίβο «μισθοί Αθήνας- τιμές Άμστερνταμ»).
Τώρα, για να το συγκεκριμενοποιήσουμε λίγο και να γίνει πιο ενδιαφέρον, μου λείπει να καταλήγω, ξημερώματα Κυριακης, μετά την έξοδο στο Mad Club της Συγγρου -ενίοτε και στο Χοροστάσιο που ευτυχώς υπάρχει ακόμα-, στα (24ωρα) Wendy’s στη Σταδίου (εκεί που σήμερα είναι τα Hermes) και να -λέω ότι- προνοώ για το hangover της επόμενης μέρας, πάνω από ένα απολαυστικό big bacon classic με το χαρακτηριστικό, τετράγωνο μπιφτέκι. Και πατάτες με τσένταρ και μπέικον. Και ένα soft serve, σοκολατένιο Frosty (θα το κάψουμε, κυρ Στέφανε). – Αφροδίτη, 42
————————————————————
Αυτό που ψάχνω είναι περισσότερα μαγαζιά με ταυτότητα, είτε είναι μπαρ είτε εστιατόρια. Αισθάνομαι ότι έχουμε χαθεί στην προσπάθεια να αρέσουμε σε όλους κι έτσι, αναπόφευκτα, μάς κουράζει ακόμα και η απλή έξοδος για ένα ποτό. Τα περισσότερα μαγαζιά μοιάζουν περισσότερο με εργοστάσια παραγωγής viral video στο TikTok ή το Instagram. Αν πετύχεις εκεί, πέτυχες γενικά. Μόνο που οι μόδες κάποτε τελειώνουν, ενώ όσα μαγαζιά εξελίσσονται χωρίς να χάνουν την ταυτότητά τους, κρατούν μια σταθερή σχέση με τον κόσμο τους. Άλλωστε, τι ζητάμε από την εστίαση; Ένα στέκι. – Κώστας, 31
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
