Όλα όσα αξίζει να κρατήσεις από τα φετινά βραβεία Grammy

Η μεγάλη βραδιά της μουσικής πέρασε και άφησε πίσω της μπόλικα, καλά και κακά, για να σχολιάζουμε σήμερα, τις επόμενες μέρες και στην περίπτωση της ήττας της Beyoncé, για πολύ καιρό ακόμα. Παρακάτω θα βρεις τα highlights της τελετής – και του κόκκινου χαλιού που φέτος δε χρειάστηκε καμία Madonna και καμία Gaga για να απασφαλίσει – και όσα γενικώς πρέπει να κρατήσεις από τα φετινά βραβεία Grammy.

Για τι θα μιλάει όλος ο κόσμος;

Για τα πέντε Grammy που πήρε η Adele. Δηλαδή σε όσα ήταν υποψήφια. Βέβαια, δεν ξέρω αν βγάζει νόημα η απόλυτη μετάφραση των βραβείων στα ελληνικά. Καλύτερο άλμπουμ. ΟΚ. Καλύτερο τραγούδι. ΟΚ. Record of the year. Γουάτ; Πριν από λίγο δεν το πήρε πάλι αυτό; Εννοούν βασικά την ηχογράφηση. Σα να λέμε βραβεύεται η τεχνική αρτιότητα του προϊόντος.  Φυσικά ανεβαίνοντας να παραλάβει τα βραβεία της, έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα. Έκλαιγε. Στην αρχή νόμιζα ότι ξεκινούσε να τραγουδήσει κάτι. Τα δάκρυα χαράς της τα μοιράστηκε με τη Beyoncé, που σαν εγκυμονούσα οι ορμόνες της κάνουν πάρτι και έκλαιγε κι αυτή από τα συγκινητικά λόγια που της απηύθυνε η Adele. Τώρα αν αυτά ήταν δάκρυα συναδελφικής αγάπης ή «πως μου άρπαξες μωρή το Grammy από τα χέρια και ήθελα να το στολίσω στην οροφή του κούνιας για να κοιμίζω τα δίδυμα», δεν μπορούμε να το πούμε.

Για τι θα μιλάει στην πραγματικότητα όλος ο κόσμος;

Για αυτή την εμφάνιση της Beyoncé.

Αυτό το πράγμα θα έπρεπε να διδάσκεται σε σχολές σκηνοθεσίας, θεάτρου και χορού. Και να προβάλλεται σε μαιευτήρια για να εμψυχώνει μητέρες με πολύωρες συσπάσεις.

Θα έπρεπε επίσης να διδάσκεται και σε πανεπιστήμια ψυχολογίας, μιλώντας για το Εγώ και το Υπερεγώ. Βασικά για το Υπεραυτή! Διότι εντάξει. Εδώ δε μιλάμε για την εξύμνηση της μητρότητας (άρα για το τσαλαπάτημα της πατρότητας;), αλλά για την εξύμνηση της ίδιας της Beyoncé. Αυτή η βιβλική εμφάνιση ήταν σε φάση «για όσους δεν κατάλαβαν, ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΑΙΔΙΑ. ΔΥΟ. ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΤΕ ΜΕ». Άλλη παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ τον Γιάννη.

Αν μπορούσε να κλωνοποιήσει τον εαυτό της 50 φορές, για να την πλαισιώνει όση ώρα τραγουδούσε χρυσήλατη, θα το έκανε. Ωστόσο βοήθησαν αρκετά τα ολογράμματα στην εισαγωγή που πραγματικά ήταν για να πέφτουν μασέλες. 

Δεν θα σταματήσω να πιστεύω ότι το ‘Lemonade’ είναι ένα σπουδαίο άλμπουμ, αλλά η έπαρση της είναι μνημειώδης. 

Ave Beyoncé.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Tweets, ποιήματα, κηρύγματα: Όλα τα συστατικά του ‘Lemonade’ της Beyonce

Η πολιτική των Grammys

Τα φετινά Grammy ήταν επόμενο να είναι τέρμα πολιτικοποιημένα και βέβαια περιμέναμε με μεγάλη σιγουριά να ακούσουμε τι έχουν να πουν και πώς θα το πουν, όσοι θα είχαν κάτι να πουν. Κανείς δεν κατάφερε βέβαια να ξεπεράσει, ή έστω να πλησιάσει τη μεγαλειώδη ομιλία της Meryl Streep στις Χρυσές Σφαίρες.

Πρώτος στη γραμμή ήταν ο παρουσιαστής των Βραβείων James Corden. Η είσοδος του ήταν κάπως γελάστε-με-το-στανιό με την τάχα μου τούμπα που τρώει στη σκάλες και το ένα παπούτσι να του φεύγει και να μένει με την κάλτσα. Και το λέω εγώ που πιστεύω ότι οι τούμπες – οι αληθινές! – είναι το πιο διαχρονικό αστείο στον κόσμο.

 Ας είναι όμως, γιατί μετά με το διόρθωσε με το τραγουδάκι-παρουσίαση-απολογισμό που κατέληγε με το στίχο «with president Trump, we don’t know what comes next». 

Σειρά είχε η Jennifer Lopez που είπε ότι είναι η χρονική στιγμή που οι φωνές των καλλιτεχνών είναι πιο απαραίτητες από ποτέ και πως τώρα είναι η ώρα να δουλέψουν και πως δεν υπάρχει χρόνος για απελπισία, αυτολύπηση και σιωπή.

Η κόρη του Michael Jackson, Paris, ζήτησε να υποστηριχθεί η προσπάθεια NoDAPL (No Dakota Access Pipeline). Η καταπληκτική ιδέα που είχε σταματήσει ο Obama, αλλα επανέφερε ο Trump, για να καταστρέψουν ένα τεράστιο οικοσύστημα που περιλαμβάνει και ιθαγενείς ινδιάνους, για να περάσουν έναν αγωγό πετρελαίου από την Ντακότα μέχρι την Αλάσκα.

H Katy Perry έκανε anti-Trump εμφάνιση, με το καινούργιο της single “Chained to the rhythm”, φορώντας άσπρα σαν τη Hillary στο debate (ή σαν σουφραζέτα), ένα περιβραχιόνιο στο μπράτσο της και προβάλλοντας το κείμενα από Σύνταγμα (ναι, όχι το δικό μας με τα McDonalds από πίσω) μαζί με ένα τεράστιο We The People.

Την Joy Villa όποιος δεν την έμαθε στα Grammy του ’15 όταν φόρεσε αυτό το ονειρεμένο φόρεμα από προστατευτικό πλαστικό «εκτελούνται έργα», θα τη μάθει φέτος που φόρεσε το άλλο αριστούργημα που γράφει «Make America Great Again». Παρεμπιπτόντως, τραγουδίστρια είναι. Αλλά μάλλον δεν έχει σημασία στην περίπτωση της, ακόμα κι αν μιλάμε για μουσικά βραβεία.

Οι A Tribe Called Quest όμως έκανα το καλύτερο και πιο δυνατό political statement της βραδιάς με το επικό τους live που ξεκίνησε με τον μεγάλο Q-Tip να αφιερώνει το κομμάτι (“Can I kick it”) στον εκλιπόντα Phife Dawg. Μάλιστα του είχαν κρατήσει και μια θέση με ένα στημένο μικρόφωνο. Μετά πήραν φωτιά μαζί με τον (κουρεμένο!!!-είχα καιρό να τον δω) Busta Rhymes και τον Anderson.Paak στο “We the people”, όπου ανέβασαν στη σκηνή Μεξικανούς, Ινδιάνους και μουσουλμάνους σε ένδειξη διαμαρτυρίας.   

Το καλύτερο ντύσιμο των βραβείων

Σκέφτηκα πολλά που θα μπορούσα να γράψω για την εμφάνιση του Cee Lo Green, αλλά κάποιος με πρόλαβε και δεν μπορώ να τον ξεπεράσω.

Αν και δεν ξέρω αν είναι πιο αστείο αυτό το tweet.

Στην περίπτωση όμως που είναι C-3PO, φαντάζομαι ότι καβαλάει τον R2-D2 για να πάει στο Walmart.

Το χειρότερο live της βραδιάς

Όχι δεν ήταν της Adele που σταμάτησε στη μέση το tribute στον George Michael λέγοντας «I’m sorry, I can’t mess this up for him». Εγώ τελικά δεν κατάλαβα. Αυτή μπήκε λάθος σε εκείνο το σημείο ή κάποιος από τη μπάντα δεν θα αγγίξει ποτέ ξανά μουσικό όργανο;

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ

Τι σκέφτομαι όταν ακούω το ‘Hello’ της Adele

Το καλύτερο ήταν της Beyonce. Αν δεν ήταν αυτή, θα ήταν των A Tribe Called Quest. Όμως για το χειρότερο δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ήταν οι Metallica μαζί με τη Lady Gaga. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις γεφυρώσεις. Δεν με πειράζει να τραγουδήσει ο Πασχάλης σε δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη. Αλλά αυτό ήταν πάτος. Και μουσικός και αισθητικός. Με τόσες φλόγες, η μοναδική εντυπωσιακή έξοδος θα ήταν να πάρουν φωτιά όλοι και μετά μέσα σε απόλυτη ησυχία, να έρθει ένας τύπος (αυτός ο τύπος) με σκούπα και φαράσι και να μαζέψει τις στάχτες. Αυτό θα ήταν εντυπωσιακό φινάλε. 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Το κρυμμένο μήνυμα της Lady Gaga στο Super Bowl και η αποθέωση του Χόλιγουντ

Τι άλλο θα έπρεπε να ξέρουμε για να Grammy

Για να σοβαρευτούμε λίγο, θέλω να μνημονεύσω μερικές κατηγορίες που ποτέ συνήθως δεν μαθαίνουμε και αξίζουν τον κόπο.

Αρχικά να πω ότι επιτέλους ένας Simpson πήρε Grammy.

Λάθος Grammy.

Ο Sturgill Simpson πήρε το βραβείο καλύτερου country album. Ίσως να τον πήρε το αυτί σου όταν διασκεύασε το “In bloom” των Nirvana  στο περσινό του άλμπουμ.

Η Καλύτερη r’n’b ερμηνεία πήγε στην Solange, που δεν έπρεπε να αδικηθεί, για το “Cranes in the sky”. 

Υπάρχει ανάμεσα σε όλα αυτά τα βραβεία και ένα που λέγεται Καλύτερη ερμηνεία Μικρού Συνόλου (φρικτή μετάφραση) και αναφέρεται σε κλασσική μουσική παιγμένη από λίγα όργανα. Αυτό φέτος πήγε στον τεράστιο Steve Reich (για το Third Coast Percussion) ο οποίος θα έπρεπε να βραβευτεί και για τη συνολική του προσφορά στο χώρο της σύγχρονης κλασσικής μουσικής, τη ηλεκτρονικής μουσικής και της πειραματικής μουσικής.

Για όλους τους nerds σαν εμένα που τους τρέχουν τα σάλια μόλις δουν limited edition box set ακόμα κι αν πρόκειται για ανέκδοτες ηχογραφήσεις των Ugly Kid Joe, το βραβείο Καλύτερου Package το πήρε ο designer του Edith Piaf 1915-2015 που έκανε τρελή δουλειά με το pop-up book που συνοδεύει την κυκλοφορία. Δεν το ήξερα ότι έχει βγει αυτό το πράγμα, αλλά τώρα το θέλω! Και δεν ακούω καν Edith Piaf.

Καλύτερο Άλμπουμ Σύγχρονης Χριστιανικής Μουσικής πήραν οι Hillary Scott & The Scott Family. Λίγο είπα ας σοβαρευτούμε, όχι τελείως.

Και τέλος, πήρε βραβείο και ο standup comedian Patton Oswald, αυτό του Καλύτερου Κωμικού Άλμπουμ για την παράσταση του Talking For Clapping (νίκησε τον David Cross και την Amy Schumer).

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΗ:

Όλοι οι νικητές των Grammy 2017: Η Adele θριαμβεύει ξανά