Bradley Tomlinson, με τι κρασί ταιριάζουν τα κλασικά ελληνικά καλοκαιρινά φαγητά;
Ο Αυστραλός, «γυρολόγος του κρασιού», πιστεύει ότι στην Ελλάδα μπορείς να πιεις πάντα ένα καλό ποτό. Αρκεί να το ζητήσεις ευγενικά.
- 3 ΑΥΓ 2025
Ο Bradley Tomlinson (@worldonwine) μπήκε στον κόσμο του κρασιού τυχαία, «όπως και τόσοι άλλοι πριν από εμένα», θα πει με το χαρακτηριστικό του ύφος. Νέος καθώς ήταν, ξεκίνησε να εργάζεται σε παμπ στην Αυστραλία, ώσπου αποφάσισε να επιλέξει δουλειές με καλύτερες οικονομικές απολαβές, σε ασιατικά εστιατόρια υψηλών προδιαγραφών.
Εκεί, έμαθε να ταιριάζει ένα Riesling με πικάντικες λιχουδιές Sichuan, όταν μια τυχαία συνάντηση με ένα Nebbiolo 20ετίας, σε ένα απαίσιο ραντεβού στα τυφλά, τον οδήγησε να αμφισβητήσει την πίστη του στον Θεό. Από τότε νιώθει συνέχεια διψασμένος.
Ως Αυστραλός που αργότερα ερωτεύτηκε μια Ελληνίδα, έγινε Αυστραλός που σιγά-σιγά ερωτεύεται την ίδια την Ελλάδα. Ως μη γηγενής (και έχοντας ζήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο για πάνω από δέκα χρόνια) έχει την πολυτέλεια να προσεγγίζει κάθε καλοκαιρινή περίοδο στην Ελλάδα με τον ενθουσιασμό ενός παιδιού στις σχολικές διακοπές- «εξακολουθώ να σκέφτομαι τα (σχεδόν) 3 χρόνια που ζω εδώ ως μια μεγάλη απόψυξη».
Ο Bradley αγαπάει τη μαγειρική (σ.σ. φτιάχνει καταπληκτικά dumplings) και φαίνεται να ξέρει πάντα τι ταιριάζει στην περίσταση. Γι΄αυτό τού ζητήσαμε ένα ταίριασμα με γνώριμα και αγαπημένα καλοκαιρινά πιάτα – από χωριάτικη μέχρι φασολάκια – και τα κρασιά της Ελλάδας.
«Το καλοκαίρι φέρνει μαζί του κάτι περισσότερο από τις μεγάλες ζεστές μέρες και το βουητό των κλιματιστικών μονάδων, κάτι περισσότερο από τη μυρωδιά του SPF 50+ και τα πιάτα στοιβαγμένα με κακοποιημένα καλαμάρια ή τους μοτοσικλετιστές χωρίς κράνος που διασχίζουν τις λωρίδες ή τον μεγάλο κατακλυσμό τουριστών που αυξάνεται χρόνο με το χρόνο, στο πέρασμά του υπάρχει ένα είδος συνέργειας μεταξύ του τόπου και των ανθρώπων του, και αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα ορισμένο ελληνικό χάος, φαίνεται τελικά (μέσα στη ζέστη του καλοκαιριού, κάτω από τη χορωδία των γρύλων, μέσα από την κίνηση και τη σκόνη και με το θαλασσινό αεράκι να βρέχει επιτέλους το μάγουλό σου) να βγάζει νόημα.
Και εσείς ξέρετε να τρώτε καλά. Πραγματικά καλά. Ευτυχώς αυτό το φαγητό, τις περισσότερες φορές, συνοδεύεται από ποτό. Καλό ποτό. Από τα κυματιστά βουνά της Πελοποννήσου μέχρι τα ηφαιστειακά ερείπια των Κυκλάδων και την πολυμορφία της Μακεδονίας, αν το ψάξεις, αν το ζητήσεις ευγενικά, στην Ελλάδα μπορείς σχεδόν πάντα να βρεις ένα καλό ποτό».
Εμείς, του ζητήσαμε να ταιριάξει μερικά από τα πιο αγαπημένα και κλασικά καλοκαιρινά ελληνικά φαγητά με τα κρασιά που τα απογειώνουν.
Χωριάτικη σαλάτα: Η πιο κλασική από όλες τις σαλάτες της Μεσογείου. Ως φανατικός οπαδός του ροζέ –για καλό ή για κακό– το προτείνω πάντα είτε ως το ιδανικό απεριτίφ αντί κοκτέιλ είτε ως συνοδευτικό της σαλάτας. Ένας φίλος και μέντοράς μου, Κινέζο-Αυστραλός σομελιέ, συνήθιζε να λέει: «Το ροζέ είναι αυτό που πίνεις πριν αρχίσεις να πίνεις». Στην περίπτωση της χωριάτικης, θα πρότεινα ένα Ξινόμαυρο ροζέ, κατά προτίμηση από τη Νάουσα – θα αγκαλιάσει την ντομάτα, θα τη σεβαστεί, και θα αφήσει και λίγη φρεσκάδα.
Γεμιστά: Για τους λάτρεις του κόκκινου, αναζητήστε ένα φρέσκο στυλ Λημνιώνα – βελούδινο, με μεταλλικό χαρακτήρα και φρουτώδη επίγευση δαμάσκηνου. Για τους φίλους του λευκού, ένα ξηρό Μοσχάτο (σκεφτείτε Σάμο ή Κρήτη) θα απογειώσει τις ροδοψημένες πιπεριές και θα φωτίσει τις γήινες νότες του πιάτου.
Μουσακάς: Ένα Αγιωργίτικο, αλλά στην ανάλαφρη, φρουτώδη του εκδοχή – χωρίς βαρέλι ή με ελάχιστο παλιό δρύινο αποτύπωμα – θα ήταν το πλέον κατάλληλο. Πολλές τέτοιες εκδοχές θα βρείτε στην Πελοπόννησο. Ρωτήστε, αναζητήστε, πειραματιστείτε.
Κεφτεδάκια με πατάτες: Μπύρα. Όταν φαντάζομαι ένα πιάτο με κεφτεδάκια και τηγανητές πατάτες, τίποτα δεν μου φαίνεται πιο ταιριαστό από μια ελαφρώς νερωμένη, βιομηχανική, βαθιά ικανοποιητική λάγκερ. Δεν θα κατονομάσω τις μεγάλες μάρκες (κανείς δεν με πλήρωσε γι’ αυτό), αλλά όλοι ξέρετε ποιες εννοώ. Αν η στιγμή ζητά κρασί –ή αν οι μπύρες δεν έχουν ακόμη παγώσει– τότε θα διάλεγα ένα Pet Nat, κατά προτίμηση ροζέ ή λευκό από Μοσχοφίλερο ή Μαλαγουζιά με λίγη μακρά εκχύλιση.
Φασολάκια / Λαδερά: Απλά και χαρούμενα. Όπως και το ίδιο το φαγητό. Αν αυτό είναι το ελληνικό comfort food, τότε χρειάζεται και το αντίστοιχο κρασί: καθαρό, τίμιο, καθημερινό. Ρωτήστε για “house wine”, ή ζητήστε απλώς «χύμα» που θα σερβιριστεί από αλουμινένια κανάτα σε μικρά ποτηράκια.
Ψάρι: Αν είναι ψητό, επιλέξτε ένα Αϊδάνι ή Αθήρι, ή κάποιο άλλο, πιο προσιτό (οικονομικά και γευστικά) κυκλαδίτικο κρασί αντί για το έντονο, συχνά υπερεκτιμημένο Ασύρτικο της Σαντορίνης. Θέλετε το κρασί να λειτουργεί όπως το λάδι με το λεμόνι: να συνοδεύει, όχι να κυριαρχεί. Αν είναι τηγανητό, τότε μια απλή και δροσιστική αφρώδης Ντεμπίνα από τη Ζίτσα θα κάνει θαύματα – αρκετή οξύτητα για το λάδι, λίγη γλύκα για το αλάτι.
iStock/24Media Creative Team
Πίτες: Κάτι βοτανικό, με δροσερό χαρακτήρα κι έντονη επίγευση. Ένα Μοσχοφίλερο από τη Μαντινεία, τραγανό και αναζωογονητικό, θα σταθεί επάξια απέναντι σε κάθε μπουκιά με χόρτα ή τυρί.
Χόρτα: Δύο λέξεις: Ρομπόλα και Κεφαλονιά. Στις καλές εκδοχές της, η Ρομπόλα χαρίζει νότες από γκρέιπφρουτ, θαλασσινό αλάτι και περγαμόντο· στις εξαιρετικές, βρίσκεις και υποψία από αμύγδαλο, τσάι του βουνού και άλμυρας. Γιατί να μην επιλέξεις την καλύτερη;
Ακολουθήστε το OneMan στο Google News και μάθετε τις σημαντικότερες ειδήσεις.
